Lejtienant Iljin (1886)
 „Lejtienant Iljin” między 1886 a 1911 rokiem | |
| Klasa | |
|---|---|
| Historia | |
| Stocznia |
Carr and MacPherson, Sankt Petersburg |
| Położenie stępki |
sierpień 1885 |
| Wodowanie |
24 lipca 1886 |
 Rosyjska Imperatorska MW
| |
| Wejście do służby |
czerwiec 1887 |
| Wycofanie ze służby |
czerwiec 1911 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
normalna: 604 tony |
| Długość |
72,31 metra (71,4 metra między pionami) |
| Szerokość |
7,42 metra |
| Zanurzenie |
3,23 metra |
| Materiał kadłuba | |
| Napęd | |
| 2 maszyny parowe potrójnego rozprężania 6 kotłów lokomotywowych moc 3500 KM, 2 śruby | |
| Prędkość |
20,8 węzła |
| Zasięg |
1560 Mm przy prędkości 10 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 7 dział kal. 47 mm (7 × I) 6 dział rewolwerowych kal. 47 mm (6 × V) 6 dział rewolwerowych kal. 37 mm (6 × V) 16 torped | |
| Wyrzutnie torpedowe |
7 × 381 mm (7 × I) |
| Opancerzenie | |
| pokład: 13–19 mm | |
| Załoga |
132 |
Lejtienant Iljin (ros. Лейтенант Ильин) – rosyjski krążownik torpedowy z lat 80. XIX wieku. Okręt został zwodowany 24 lipca 1886 roku w stoczni Carr and MacPherson w Sankt Petersburgu, a do służby w Marynarce Wojennej Imperium Rosyjskiego został wcielony w czerwcu 1887 roku, z przydziałem do Floty Bałtyckiej. Od 1907 roku jednostkę wykorzystywano jako okręt łącznikowy, a w czerwcu 1911 roku wycofano ze służby.
Projekt i budowa
„Lejtienant Iljin” był klasyfikowany w rosyjskiej marynarce jako krążownik torpedowy (ros. minnyj kriejsier)[a]. Okręt zbudowany został w stoczni Carr and MacPherson w Sankt Petersburgu[3]. Stępkę jednostki położono w sierpniu 1885 roku, a zwodowany został 24 lipca 1886 roku[3][b]. Koszt budowy okrętu wyniósł w przeliczeniu 40 150 £[4][5].
Dane taktyczno-techniczne
_ship_model.jpg)
Okręt był dwukominowym krążownikiem torpedowym z dwoma masztami i taranowym dziobem[1][3]. Długość całkowita wykonanego ze stali kadłuba[4] wynosiła 72,31 metra (71,4 metra między pionami), szerokość 7,42 metra i maksymalne zanurzenie 3,23 metra[1][3]. Wyporność normalna wynosiła 604 tony, a pełna 714 ton[1][3]. Okręt napędzany był przez dwie pionowe maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 3500 KM, do której parę dostarczało sześć kotłów lokomotywowych[1][3]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 20,8 węzła[1][3][c]. Okręt mógł zabrać zapas węgla o maksymalnej masie 97 ton, co zapewniało zasięg wynoszący 1560 Mm przy prędkości 10 węzłów[1][3].
Okręt wyposażony był w siedem pojedynczych nadwodnych wyrzutni torped kalibru 381 mm: pięć stałych (dwie na dziobie skierowane do przodu, dwie na dziobie skierowane na każdą z burt i jedna rufowa) oraz dwie obracalne na pokładzie, z łącznym zapasem 16 torped o długości 5 metrów[1][3]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiło siedem pojedynczych dział trzyfuntowych kalibru 47 mm Hotchkiss M1885 L/40, sześć dział rewolwerowych kalibru 47 mm Hotchkiss M1879 L/22 oraz sześć dział rewolwerowych kalibru 37 mm Hotchkiss M1873 L/17[1][3][d]. Opancerzenie pokładu wynosiło od 13 do 19 mm[1][3].
Załoga okrętu liczyła 132 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][e].
Służba
„Lejtienant Iljin” został wcielony do służby w Marynarce Wojennej Imperium Rosyjskiego w czerwcu 1887 roku[1][3]. Jednostka weszła w skład Floty Bałtyckiej[4][5]. We wrześniu 1907 roku „Lejtienant Iljin” został przebudowany na okręt łącznikowy: zdemontowano dwie wyrzutnie torped, dwie pojedyncze armaty kalibru 47 mm i wszystkie rewolwerowe działa kalibru 47 i 37 mm, instalując w zamian 10 pojedynczych dział kalibru 37 mm Hotchkiss L/20[2][3]. Jednostkę skreślono z listy floty w czerwcu 1911 roku[2][3].
Uwagi
- ↑ Z racji niewielkich rozmiarów klasyfikowanym także w literaturze jako kanonierka torpedowa[1][2].
- ↑ Brassey 1894 ↓, s. 321, Leyland 1900 ↓, s. 275 i Leyland i Brassey 1906 ↓, s. 270 podają, że okręt zwodowano w 1887 roku.
- ↑ Brassey 1894 ↓, s. 321, Leyland 1900 ↓, s. 275 i Leyland i Brassey 1906 ↓, s. 270 podają, że okręt osiągał prędkość 20,1 węzła.
- ↑ Brassey 1894 ↓, s. 321, Leyland 1900 ↓, s. 275 i Leyland i Brassey 1906 ↓, s. 270 podają, że okręt uzbrojony był w siedem pojedynczych dział trzyfuntowych i 10 dział rewolwerowych.
- ↑ Gogin 2022 ↓ podaje, że liczebność załogi wynosiła 128 osób, zaś Leyland 1900 ↓, s. 275 i Leyland i Brassey 1906 ↓, s. 270 podają, że załoga liczyła 120 osób.
Przypisy
Bibliografia
- Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. Robert Gardiner, Roger Chesneau, Eugene M. Kolesnik (red.). London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.).
- Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. Robert Gardiner, Randal Gray (red.). London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: LEYTENANT ILYIN torpedo cruiser (1887). Navypedia. [dostęp 2022-01-06]. (ang.).
- The Naval Annual, 1894. T.A. Brassey (red.). Portsmouth: J. Griffin and Co., 1894. (ang.).
- The Naval Annual, 1900. J. Leyland (red.). Portsmouth: J. Griffin and Co., 1900. (ang.).
- The Naval Annual, 1906. J. Leyland, T.A. Brassey (red.). Portsmouth: J. Griffin and Co., 1906. (ang.).