Leon Rzendowski

Leon Rzendowski
Data urodzenia

10 kwietnia 1915

Data śmierci

1 lipca 1997

Zawód, zajęcie

działacz partyjny i państwowy, ekonomista

Alma Mater

Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie

Stanowisko

wiceminister rolnictwa (1951–1957), wiceprezes Głównego Urzędu Statystycznego (1957–1973)

Partia

PPR, PZPR

Grób Leona Rzendowskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Leon Rzendowski (ur. 10 kwietnia 1915, zm. 1 lipca 1997[1]) – polski działacz partyjny i państwowy, doktor nauk ekonomiczno-rolnych, uczestnik II wojny światowej. Podsekretarz stanu w Ministerstwie Rolnictwa (1951–1957), wiceprezes Głównego Urzędu Statystycznego (1957–1973).

Życiorys

Absolwent studiów inżynierskich z agronomii w Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego (1937)[2], w 1964 uzyskał stopień doktora nauk ekonomiczno-rolnych[3]. W okresie międzywojennym należał do Organizacji Młodzieży Socjalistycznej „Życie” i był sympatykiem Komunistycznej Partia Polski. W czasie II wojny światowej zatrudniony w instytucjach związanych z rolnictwem w Białymstoku, rejonie Wołogdy i Tadżykistanie. Został powołany do Armii Andersa, uniknął ewakuacji do Iranu[4]. Zgłosił się następnie do armii tworzonej przez Związek Patriotów Polskich, jednak nie został przyjęty. W 1944 powołano go do Armii Czerwonej[4], wkrótce przeszedł do 1 Warszawskiej Dywizji Piechoty, z którą dotarł do Polski[2].

Działał kolejno w Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. We wrześniu 1944 podjął pracę w Biurze Ekonomicznym Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. Od stycznia do lutego 1945 pełnił obowiązki szefa Centralnego Biura Kontroli Prasy w ramach Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego[5], był tym samym pierwszym polskim cenzorem w Polsce Ludowej[6]. W kolejnych latach kierował Departamentem Rolnictwa w Centralnym Urzędzie Planowania (1945–1949)[7][3] oraz Departamentem Rolnictwa i Leśnictwa w ramach Państwowej Inspekcji Gospodarki Materiałowej (1949–1951)[8] lub Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego[4]. Następnie zajmował stanowiska podsekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwa (maj 1951 – kwiecień 1957)[9] oraz wiceprezesa Głównego Urzędu Statystycznego (marzec 1957 – grudzień 1973)[10].

Autor publikacji naukowych związanych z ekonomiką rolnictwa. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach[1].

Przypisy

  1. 1 2 Informacje o pochówku. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2024-12-04].
  2. 1 2 Jolanta Mysiakowska-Muszyńska, Wojciech Jerzy Muszyński (oprac.): Polska pod reżimem komunistycznym. Sprawozdanie z sytuacji w kraju (1944–1949). Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2015, s. 236. ISBN 978-83-7629-993-8. [dostęp 2024-12-04].
  3. 1 2 Radosław Gross. Efekty „polityki klasowej” na wsi w świetle notatki dyrektora Departamentu Rolnictwa i Leśnictwa Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego Leona Rzendowskiego z 20 czerwca 1950 r. skierowanej do Hilarego Minca. Komunikaty Mazursko-Warmińskie”. 2 (325)/2024. s. 286. ISSN 2719-8979.
  4. 1 2 3 Włodzimierz Janowski: Główny Urząd Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk w latach 1945–1947. Problemy wewnątrzorganizacyjne. W: Kamila Budrowska, Elżbieta Dąbrowicz, Marcina Lul (red.): Literatura w granicach prawa (XIX–XX w.). Warszawa: 2013, s. 152. ISBN 978-83-61552-85-7. [dostęp 2024-12-04].
  5. Kochański 2022 ↓, s. 508.
  6. Pierwszy cenzor Polski Ludowej. rp.pl, 16 lipca 1994. [dostęp 2024-12-04].
  7. Kochański 2022 ↓, s. 216.
  8. Kochański 2022 ↓, s. 220.
  9. Kochański 2022 ↓, s. 275.
  10. Kochański 2022 ↓, s. 304.

Bibliografia