Leptophloeus alternans

Leptophloeus alternans
(Erichson, 1846)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Rodzina	Laemophloeidae
Rodzaj	Leptophloeus
Gatunek	Leptophloeus alternans
Synonimy
Laemophloeus alternans Erichson, 1846 Cryptolestes alternans (Erichson, 1846) Cryptolestes (Leptophloeus) alternans (Erichson, 1846) Laemophloeus delicatulus Obenberger, 1917 Laemophloeus brevicornis Thomson, 1863

Leptophloeus alternans – gatunek chrząszcza z rodziny Laemophloeidae. Zamieszkuje Europę.

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1846 roku przez Wilhelma Ferdinanda Erichsona pod nazwą Laemophloeus alternans^[1][2].

Chrząszcz o mocno wydłużonym i wyraźnie wysklepionym, owalnym w przekroju ciele długości od 1,5 do 2,5 mm. Ubarwienie ma żółtawe do brunatnego. Oskórek porastają bardzo delikatne, przylegające włoski. Duża, niemal tak szeroka jak przedtułów, gęsto punktowana głowa ma wyłupiaste oczy, lekkie, u samca lepiej niż u samicy zaznaczone wgłębienie na czole oraz krótkie i grube czułki z członami od czwartego do dziesiątego kulistymi, a trzema ostatnimi formującymi wyraźnie wyodrębnioną buławkę; szerokości członów szóstego, siódmego i ósmego są jednakowe. Niemal kwadratowe, lekko ku tyłowi zwężone, gęsto punktowane przedplecze ma wyraźne, ostre, ząbkowate kąty tylne i często poprzeczne wgłębienie przy tylnej krawędzi. U samca przód przedplecza jest mocno rozszerzony. Od dwóch do dwóch i pół raza dłuższe niż razem szerokie, z wierzchu lekko wypłaszczone pokrywy mają równoległe boki oraz dobrze zaznaczone, żeberkowato wyniesione, pozbawione mikrorzeźby międzyrzędy. U samicy odnóża wszystkich par mają stopy pięcioczłonowe, natomiast u samca stopy ostatniej pary są czteroczłonowe^[3].

Owad rozmieszczony od nizin po tereny górskie, gdzie osiąga górną granicę lasu^[4]. Związany jest z drzewami iglastymi^[3], głównie z sosnami i świerkami. Bytuje głównie w chodnikach kornikowatych z rodzajów rytownik i wgryzoń, zwłaszcza znajdujących się na gałęziach. Spotykany jest także pod korą, w stosach chrustu, na sągach i powierzchniach przekroi poprzecznych pni i pniaków^[4].

Gatunek palearktyczny, znany z Wielkiej Brytanii^[5], Francji^[2], Belgii^[4], Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi, Ukrainy, Rumunii, Chorwacji, Czarnogóry i Serbii^[2]. W Polsce jest dość rzadko obserwowany^[4].