Letov Š-3
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Letov |
| Konstruktor |
Alois Šmolík |
| Typ |
samolot myśliwski |
| Konstrukcja |
górnopłat o konstrukcji mieszanej |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
1922 |
| Lata produkcji |
1921-1922 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
silnik rzędowy BMW IIIa |
| Moc |
185 KM (138 kW) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
10,13 m |
| Długość |
7,08 m |
| Wysokość |
3,04 m |
| Powierzchnia nośna |
17,6 m² |
| Masa | |
| Własna |
662 kg |
| Startowa |
928 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
225 km/h |
| Prędkość przelotowa |
190 km/h |
| Pułap |
6500 m |
| Zasięg |
472 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 karabiny maszynowe Lewis kal. 7,7 mm | |
| Użytkownicy | |
 Czechosłowacja | |
Letov Š-3 – czechosłowacki samolot myśliwski z okresu międzywojennego.
Historia
W 1921 roku w wojskowej wytwórni lotniczej Letov opracowano dwa nowe samoloty myśliwskie oznaczone jako Š-3 i Š-4, których konstruktorem był Alois Šmolík. Pierwszy z tych samolotów był górnopłatem typu parasol; w dniu 5 listopada 1921 roku prawie gotowy prototyp spłonął w czasie pożaru zakładu. W związku z tym zbudowano drugi prototyp tego samolotu i był on gotowy na początku 1922 roku.
Prototyp został oblatany w 1922 roku. W 1922 roku samolot ten uczestniczył w Międzynarodowym Mitingu Lotniczym w Zurichu, gdzie w konkursie akrobacji lotniczych zajął siódme miejsce, a w precyzyjnym lądowaniu trzecie miejsce.
Pomimo tego, że spełniał on wszystkie warunki dla ówczesnych samolotów myśliwskich, nie podjęto jego produkcji seryjnej, gdyż uważano, że samoloty jednopłatowe nie są zbyt bezpieczne, jednocześnie w wytwórni zamówiono dwupłatowe samoloty Letov Š-4, które były opracowane i zbudowane w tym samym czasie.
Użycie w lotnictwie
Samolot Letov Š-3 był używany tylko do testów w locie oraz występów na pokazach i konkursach lotniczych, był pilotowany przez Aloisa Ježeka.
Opis techniczny
Samolot myśliwski Letov Š-3 był górnopłatem typu parasol o konstrukcji mieszanej: kadłub i usterzenie ogonowe był konstrukcji metalowej, natomiast skrzydła drewnianej. Kadłub mieścił odkrytą kabinę pilota, a przed nią umieszczono silnik. Napęd stanowił silnik rzędowy BMW IIIa, 6-cylindrowy, chłodzony cieczą. Podwozie klasyczne, stałe.
Uzbrojenie stanowiły 2 synchronizowane karabiny maszynowe Vickers kal. 7,7 mm umieszczone nad silnikiem po obu stronach kabiny.
Bibliografia
- Václav Němeček: Československá letadla (1918-1945). Praga: Naše vojsko, 1983, s. 29, 244-245. (cz.).
- William Green, Gordon Swanborough: The complete book of fighters. London: Salamander Book, 2001, s. 333. ISBN 978-0-86288-220-4. (ang.).