Letov Š-4
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Letov |
| Konstruktor |
Alois Šmolík |
| Typ |
samolot myśliwski |
| Konstrukcja |
dwupłat o konstrukcji mieszanej |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
1922 |
| Lata produkcji |
1922 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
silnik widlasty Hispano-Suiza 8Ba |
| Moc |
220 KM (162 kW) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
8 m |
| Długość |
6,58 m |
| Wysokość |
2,62 m |
| Powierzchnia nośna |
16,43 m² |
| Masa | |
| Własna |
673 kg |
| Startowa |
980 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
232 km/h |
| Prędkość przelotowa |
200 km/h |
| Pułap |
5500 m |
| Zasięg |
500 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 karabiny maszynowe Vickers kal. 7,7 mm | |
| Użytkownicy | |
 Czechosłowacja | |
Letov Š-4 – czechosłowacki samolot myśliwski z okresu międzywojennego.
Historia
W 1921 roku w wojskowej wytwórni lotniczej Letov opracowano dwa nowe samoloty myśliwskie oznaczone jako Š-3 i Š-4, których konstruktorem był Alois Šmolík. Š-4 był dwupłatem, prototyp tego samolotu był gotowy w 1922 roku.
Prototyp został oblatany latem 1922 roku. Ponieważ jego osiągi odpowiadały wymaganiom stawianym przez czechosłowackie lotnictwo wojskowe, zamówiono serię 20 samolotów tego typu, przy czym kilka z nich otrzymały słabszy silnik Hispano-Suiza 8Aa o mocy 180 KM (132 kW) i oznaczone zostało jako Š-4a, samoloty tej wersji nie miały uzbrojenia i służyły do treningu akrobacji lotniczych.
Użycie w lotnictwie
Samoloty Letov Š-4 wprowadzono do eskadr myśliwskich, gdzie zastąpiły używane dotychczas francuskie samoloty SPAD S.VII i SPAD S.XIII. Ponieważ szybko uległy one zużyciu, już w 1927 roku wycofano je z jednostek liniowych, część z nich skasowano, natomiast kilka wysłano do wytwórni, gdzie przebudowano je do wersji Š-4a i używano ich jako samolotów treningowych do momentu ich całkowitego zużycia.
Opis techniczny
Samolot myśliwski Letov Š-4 był dwupłatem o konstrukcji mieszanej: kadłub i usterzenie ogonowe był konstrukcji metalowej, natomiast skrzydła drewnianej. Kadłub mieścił odkrytą kabinę pilota, a przed nią umieszczono silnik. Napęd stanowił silnik widlasty Hispano-Suiza 8Aa lub 8Ba w układzie V, 8-cylindrowy, chłodzony cieczą. Podwozie klasyczne, stałe.
Uzbrojenie stanowiły 2 karabiny maszynowe Vickers kal. 7,7 mm (synchronizowane), obsługiwane przez pilota, umieszczone nad silnikiem po obu stronach kabiny.
Bibliografia
- Václav Němeček: Československá letadla (1918-1945). Praga: Naše vojsko, 1983, s. 29-30, 244-245. (cz.).
- William Green, Gordon Swanborough: The complete book of fighters. London: Salamander Book, 2001, s. 333. ISBN 978-0-86288-220-4. (ang.).