Lew Sznirelman

Lew Sznirelman

Лев Генрихович Шнирельман

Data i miejsce urodzenia	2 stycznia 1905 Homel, Gubernia mohylewska, Cesarstwo Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	24 września 1938 Moskwa, RFSRR, ZSRR
Zawód, zajęcie	matematyk
Alma Mater	Uniwersytet Moskiewski

Lew Gienrichowicz Sznirelman, ros. Лев Генрихович Шнирельман (ur. 20 grudnia 1904^?/2 stycznia 1905 w Homlu, zm. 24 września 1938 w Moskwie) – rosyjski matematyk pochodzenia żydowskiego, członek korespondent Akademii Nauk ZSRR. Rozwijał teorię liczb, geometrię różniczkową, analizę globalną i topologię.

Był absolwentem Uniwersytetu Moskiewskiego (1925; jego promotorem był Nikołaj Łuzin), w latach 1934–1938 pracował w Instytucie Stiekłowa w Moskwie oraz wykładał na Uniwersytecie Moskiewskim. Badał hipotezę Goldbacha, m.in. dowiódł, że każda liczba naturalna (większa od jedności) może być zapisana w postaci sumy skończenie wielu liczb pierwszych, najmniejsza niezbędna liczba składników w tej hipotezie nazywana jest stałą Sznirelmana. Wprowadził gęstość Sznirelmana, wspólnie z Lusternikiem dowiódł hipotezy Poincarégo. W 1954 roku w Polsce ukazała się książka, której autorem jest Lew Sznirelman. Książka pod tytułem Liczby Pierwsze ukazała się za pośrednictwem wydawnictwa PWN. Autor w przedmowie pisze: Niniejsza książeczka może służyć za wstęp do działu matematyki, który zajmuje się badaniem własności liczb całkowitych i nosi nazwę teorii liczb.^[1]