Linaryt
 | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
PbCu[(OH)2|SO4][1] |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
2,5[1] |
| Przełam |
muszlowy[1] |
| Łupliwość |
doskonała, wyraźna[1] |
| Pokrój kryształu |
słupkowy, tabliczkowy[1] |
| Układ krystalograficzny |
jednoskośny[1] |
| Właściwości mechaniczne |
kruchy[1] |
| Gęstość |
5,3–5,5 g/cm³[1] |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
niebieska, ciemnoniebieska[1] |
| Rysa |
jasnoniebieska[1] |
| Połysk |
szklisty[1] |
Linaryt – minerał z grupy siarczanów.
Właściwości
Krystalizuje w układzie jednoskośnym. Kryształy najczęściej z licznymi ścianami, o słupkowym pokroju, rzadko tabliczkowym[1]. Występuje w skupieniach ziemistych i jako naskorupienia. Niebieski w odcieniach ze szklistym połyskiem[1].
Występowanie
Powstaje w strefie utleniania[1]. Towarzyszą mu najczęściej galena, chalkopiryt, brochantyt, malachit oraz cerusyt[1]. Linaryt jest szeroko rozpowszechnionym minerałem na całym świecie. Największe złoża występują w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Niemczech, Francji i Austrii.
Przypisy
Bibliografia
- Olaf Medenbach, Cornelia Sussieck–Fornefeld: Minerały. Warszawa: Świat Książki, 1996. ISBN 83-7129-194-9.