Linkańce

Linkańce
Linkainys
Państwo

 Litwa

Okręg

 wileński

Rejon

wileński

Gmina

Podbrzezie

Populacja
 liczba ludności


4
(2011)

Położenie na mapie rejonu wileńskiego
Mapa konturowa rejonu wileńskiego, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Linkańce”
Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, po prawej znajduje się punkt z opisem „Linkańce”
Położenie na mapie Polski w 1939 r.
Mapa konturowa Polski w 1939 r., u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Linkańce”
Ziemia54°59′49″N 25°16′08″E/54,997000 25,269000

Linkańce (lit. Linkainys; pol. hist. Narwidziszki[1], Lenkańce[2]) – wieś na Litwie, w okręgu wileńskim, w rejonie wileńskim, w gminie Podbrzezie.

Historia

Pod zaborami wieś i dwa zaścianki; w II Rzeczypospolitej wieś i jeden zaścianek. W XIX i w początkach XX w. położone były w Rosji, w guberni wileńskiej, w powiecie wileńskim. Po I wojnie światowej pod administracją polską, w Zarządzie Cywilnym Ziem Wschodnich. W latach 1920–1922 w składzie Litwy Środkowej.

Od 11 kwietnia 1922[3] leżały w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie wileńsko-trockim[a], w gminie Podbrzezie[2]. W 1931 miejscowość liczyła:

  • wieś – 96 mieszkańców, zamieszkałych w 15 budynkach,
  • zaścianek – 13 mieszkańców, zamieszkałych w 3 budynkach[2].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 na niepodległej Litwie.

Uwagi

  1. Przynależność wojewódzka i powiatowa zmieniała się. W Zarządzie Cywilnym Ziem Wschodnich miejscowość leżała w okręgu wileńskim; w Polsce w Ziemi Wileńskiej (1922 - 1926), następnie w województwie wileńskim (1926 - 1945). W ZCZW, na Litwie Środkowej i w początkach przynależności do Polski miejscowość należała do powiatu wileńskiego, następnie do powiatu wileńsko-trockiego.

Przypisy

  1. Linkańce, pow. wileński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 240.
  2. 1 2 3 Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej.. T. I. Województwo wileńskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1938.
  3. Dz.U. z 1922 r. nr 26, poz. 213

Bibliografia