Lucjan Kwaśniewski

W okresie pracy w Woli Wydrzynej i w Sulmierzycach (około 1916 r.) związał się z Polską Organizacją Wojskową (POW). Został mianowany komendantem POW i podjął się organizacji struktur tej organizacji w okolicach Sulmierzyc. Utworzona sieć punktów organizacyjnych obejmowała około 17 miejscowości. W marcu 1917 r. został dowódcą półkampanii piechoty składającej się z dwóch plutonów. W okresie formalnego rozwiązania POW (ok. 1917 r.) kontynuował działalność w ramach Towarzystwa „Piechur” w Sulmierzycach. W 1918 r. został zastępcą komendanta nowo utworzonego (na skutek reorganizacji) Obwodu POW w Pajęcznie. Kierował działaniami związanymi z rozbrajaniem żołnierzy austro-węgierskich w Sulmierzycach. 2 listopada 1918 r. Lucjan Kwaśniewski ogłosił przejęcie władzy administracyjnej przez POW w Sulmierzycach i najbliższej okolicy. W okresie I wojny światowej pełnił również funkcję poborcy Polskiego Skarbu Wojskowego^[1].

W okresie wojny zgłosił się jako ochotnik w Biurze Werbunkowym w Radomsku, gdzie otrzymał powołanie do służby liniowej. Pełnił funkcję dowódcy plutonu w Brygadzie Syberyjskiej. Uczestniczył w działaniach wojennych na przedpolach Warszawy oraz w okolicy Pułtuska, gdzie został ciężko ranny. W 1920 r. wrócił do Radomska jako inwalida wojenny^[1].

Po wybuchu II wojny światowej należał do Związku Walki Zbrojnej a następnie Armii Krajowej. Pełnił służbę pod pseudonimem „Zawisza”. Z powodu represji w 1942 r. zdecydował się opuścić Radomsko i zamieszkał w Częstochowie, posługując się fałszywym nazwiskiem „Ewaryst Krzesiński”^[1].            

Po zakończeniu II wojny światowej działał w częstochowskiej komórce Stronnictwa Narodowego, posługując się pseudonimem "Józef Niebora". Pełnił funkcję zastępcy prezesa i kierownika organizacyjnego. Uczestniczył w akcji zapomogowej na rzecz rodzin osób represjonowanych przez władzę komunistyczną. W 1947 r. został aresztowany przez MUBP a następnie skazany na 5 lat pozbawienia wolności i 2 lata pozbawienia praw publicznych i obywatelskich za udział w pracach Stronnictwa Narodowego oraz otrzymywanie i przechowywanie materiałów, których treść skierowana była przeciw ustrojowi państwa. Kary nie wykonano z powodu amnestii. W latach powojennych był zarejestrowany jako osobowe źródło informacji przez funkcjonariuszy UB w Częstochowie^[1].