Ludwik Orleański

Ludwik I Orleański

książę Orleanu
Okres	od 1392 do 1407
Dane biograficzne
Dynastia	Walezjusze
Data urodzenia	13 marca 1372
Data śmierci	23 listopada 1407
Ojciec	Karol V Mądry
Matka	Joanna de Burbon
Żona	Walentyna Visconti
Dzieci	? (córka), Ludwik, ? (syn), Jan Filip, Karol Orleański, Filip, Jan, Maria, Małgorzata; nieślubne: Jean de Dunois

Ludwik I Orleański (ur. 13 marca 1372, zm. 23 listopada 1407) – książę Orleanu, syn króla Francji Karola V Mądrego^[1] i Joanny de Burbon, pochodził z dynastii Walezjuszów.

Ludwik odegrał ogromną rolę podczas wojny stuletniej we Francji. W miarę jak potęgowała się choroba umysłowa (schizofrenia) jego starszego brata Karola VI Szalonego, Ludwik coraz zacieklej walczył z Janem bez Trwogi – księciem Burgundii – o regencję i opiekę nad swoimi bratankami. Miał nawet podobno romans z samą królową Izabelą Bawarską. Był przywódcą partii Armaniaków (franc. Armagnacs). Został zamordowany na ulicach Paryża na polecenie swojego konkurenta.

W 1389 Ludwik poślubił Walentynę Visconti, córkę Gian Galeazzo, księcia Mediolanu. Miał z nią:

• córkę (1390)
• Ludwika (1391–1395)
• syna (1392)
• Jana Filipa (1393, Paryż – 1393, Château de Vincennes)
• Karola, księcia Orleanu (1394–1465), ojca króla Ludwika XII
• Filipa, hrabia Vertus (1396–1420)
• Jana, hrabiego Angoulême (1404–1467), dziadka króla Franciszka I
• Marię (1401)
• Małgorzatę, hrabinę Vertus (1406–1466), żonę Ryszarda Bretońskiego, hrabiego Étampes

Z Mariette d'Enghien Ludwik miał nieślubnego syna:

• Jana, hrabiego Dunois, Bastarda Orleańskiego

• Walezjusze
• Bal des Ardents