Luis Cubilla

Luis Cubilla

Pełne imię i nazwisko	Luis Cubilla Almeida
Data i miejsce urodzenia	28 marca 1940 Paysandú
Data i miejsce śmierci	3 marca 2013 Asunción
Wzrost	170 cm
Pozycja	pomocnik, napastnik
Kariera juniorska
Lata Klub 1951–1957 Colón Paysandú
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1957–1962 Peñarol 63 (14) 1962–1963 FC Barcelona 16 (2) 1964–1968 River Plate 129 (31) 1969–1974 Nacional 120 (39) 1975 Santiago Morning 31 (4) 1976 Defensor Sporting 20 (3) W sumie: 379 (93)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1959–1974  Urugwaj 38 (11)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1976 Nacional 1977–1978 Danubio 1978 Defensor Sporting 1979–1980 Olimpia 1980 Newell’s Old Boys 1981 Peñarol 1982 Olimpia 1983 Atlético Nacional 1984 River Plate 1984 Olimpia 1985 Nacional 1986–1987 Danubio 1988–1991 Olimpia 1991–1993 Urugwaj 1994 Racing Club 1995–1996 Olimpia 1997 Guaraní 1997–1999 Olimpia 1999 Olimpia 2000 Cerro Porteño 2001 Olimpia 2001 Olimpia 2001 Libertad 2003 Centauros 2003 Talleres 2003–2004 Olimpia 2005 Comunicaciones 2006 Olimpia 2007 Barcelona SC 2009 CNI 2010 Olimpia 2012 Tacuary
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Luis Cubilla Almeida (ur. 28 marca 1940 w Paysandú, zm. 3 marca 2013 w Asunción) – urugwajski piłkarz, trener. Brat Pedra Cubilli.

Cubilla należy do najwybitniejszych piłkarzy w dziejach piłki urugwajskiej, który zdobył 15 krajowych i międzynarodowych tytułów. Jest jedynym piłkarzem, który zdobył mistrzostwo Urugwaju w barwach trzech klubów - CA Peñarol, Nacionalu i Defensorze. Także jako trener okazał się jednym z najlepszych w Ameryce Południowej, sięgając po 17 klubowych tytułów na arenie krajowej i międzynarodowej.

Noszący przydomek El Negro Cubilla zaczynał swoją karierę piłkarską w młodzieżowej drużynie Colón Paysandú. W 1957 roku przeszedł do CA Peñarol, z którym sięgnął po liczne sukcesy - 4 tytuły mistrza Urugwaju, dwukrotny triumf w Copa Libertadores oraz zwycięstwo w Pucharze Interkontynentalnym.

W 1962 został piłkarzem klubu FC Barcelona, z którym w 1963 zdobył Puchar Hiszpanii (Copa del Rey).

Do Ameryki Południowej Cubilla powrócił w 1964 roku i rozpoczął grę w argentyńskim klubie River Plate. W 1969 wrócił do Urugwaju, tym razem do klubu Club Nacional de Football, z którym zdobył cztery tytuły mistrzowskie oraz kolejny raz sięgnął po Copa Libertadores i Puchar Interkontynentalny.

W ostatnich latach swojej kariery Cubilla grał w Chile, w klubie Santiago Morning, skąd wrócił do Urugwaju, by grać w Defensor Sporting. Wraz z Defensorem zdobył mistrzostwo Urugwaju, przełamując monopol Peñarolu i Nacionalu.

W latach 1959–1974 Cubilla rozegrał w reprezentacji Urugwaju 38 meczów i zdobył 11 bramek^[1]. Trzykrotnie wystąpił w finałach mistrzostw świata - w 1962, 1970 i 1974.

W finałach mistrzostw świata w 1962 roku Urugwaj odpadł już w fazie grupowej, a Cubilla zagrał w dwóch meczach - z Kolumbią (zdobył bramkę) i z ZSRR. Był w kadrze „40” na finały mistrzostw świata w 1966 roku.

W mistrzostwach świata w 1970 roku Urugwaj zajął 4. miejsce. W turnieju tym Cubilla rozegrał pięć spotkań - z Izraelem, Włochami, ZSRR, Brazylią (zdobył bramkę) i z Niemcami.

W niemieckich mistrzostwach w 1974 roku Urugwaj odpadł w fazie grupowej. Cubilla zagrał w dwóch meczach - z Holandią i Szwecją.

Cubilla nigdy nie zagrał w turnieju Copa América.

Jako trener szczególnie dużo sukcesów zdobył z klubem Club Olimpia, zwyciężając w 7 międzynarodowych turniejach i zdobywając wiele tytułów mistrza Paragwaju. Trenował również takie kluby jak Newell’s Old Boys Rosario, Club Nacional de Football, CA Peñarol, Defensor Sporting, Danubio FC, Atlético Nacional, River Plate, Cerro Porteño i Club Libertad.

W lutym 2007 Cubilla podpisał kontrakt z ekwadorskim klubem Barcelona SC.

• Andrzej Gowarzewski, Encyklopedia piłkarska FUJI (Tom 8): Herosi Mundiali, Wydawnictwo GiA, Katowice 1993, ISBN 83-900227-6-3, str. 50

• RSSSF - reprezentacja Urugwaju w finałach mistrzostw świata