Magister inżynier

Magister inżynier (mgr inż., z łac. „mistrz, nauczyciel” oraz „wynalazca”) – tytuł nadawany w systemach szkolnictwa wyższego różnych krajów. W Polsce to tytuł zawodowy nadawany przez uczelnie po odbyciu studiów drugiego stopnia[1] dla inżynierów. Jest odpowiednikiem angielskiego Master of Engineering (M.Eng.)[2][3][4][5]. By zostać magistrem inżynierem niezbędne jest uzyskanie tytułu inżyniera na studiach I stopnia, następnie odbyć studia II stopnia, w tym: zyskać absolutorium, złożyć pracę dyplomową oraz zdać egzamin magisterski. Zgodnie z Międzynarodową Standardową Klasyfikacją Edukacji mgr inż. to 7 poziom nauczania, przedostatni poziom edukacji[6].

Po uzyskaniu tytułu zawodowego magistra inżyniera jest możliwość uzyskania stopnia naukowego doktora (zostać doktorem inżynierem {np. nauk technicznych})[7], podejmując studia w szkole doktorskiej (8, ostatni poziom edukacji)[a][8]. Taki doktor inżynier - naukowiec rozwijający siebie, naukę, technikę, technologię, mający wkład w postęp techniczny, pracując także akademicko i prowadząc pracę badawczą, może się habilitować, a przez to uzyskać status samodzielnego pracownika nauki. Część zagranicznych uczelni prowadzi studia doktorsko-inżynierskie, których (Doktoringenieur), (m. in. Doctor of Engineering).

Tytuł magistra inżyniera w Polsce

W Polsce Ludowej i do czasu wciągnięcia do Unii Europejskiej, magister inżynier był także w formie jednolitych studiów magisterskich. Do zakwalifikowania się na studia II stopnia jest wymagane odbycie studiów inżynierskich (I stopnia, trwających zwykle 3,5–4 lata), co wiąże się z uzyskaniem tytułu zawodowego inżyniera. Tytuł zawodowy magister inżynier nadawany jest przez uprawnione uczelnie po ukończeniu studiów II stopnia[1] dla inżynierów. Studia trwają zwykle 1,5 do 2 lat (3–4 semestry). Na studiach trzeba uzyskać absolutorium, złożyć pracę dyplomową oraz zdać egzamin magisterski (obejmujący obronę pracy dyplomowej i pytania z zakresu tematyki studiów). W Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji, kwalifikacją pełną jest dyplom potwierdzający uzyskanie tytułu zawodowego magistra inżyniera (magister inżynier)[9].

Na podstawie obowiązującej do 1982 r. Ustawy z dnia 5 listopada 1958 r. o szkołach wyższych[10] szkoły wyższe wydawały absolwentom dyplomy stwierdzające ukończenie studiów i nadanie tytułu magistra, magistra-inżyniera lub lekarza. Tytuły nadawane absolwentom studiów zawodowych określała Rada Ministrów w drodze rozporządzenia. Magister nie był wówczas tytułem zawodowym, lecz tytułem związanym z ukończeniem studiów wyższych (z dodaniem specjalności). Dopiero w Ustawie z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym[11] stopnie magistra, magistra inżyniera i lekarza nazwano tytułami zawodowymi.

Tytuły zawodowe równorzędne[12]:

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ Do roku akademickiego 2018/2019 studiów III stopnia.

Przypisy

  1. 1 2 Art. 93 ust. 2 pkt 2 lit. b Ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2022 r. poz. 574).
  2. ↑ First-Cycle & Long-cycle Studies - Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
  3. ↑ Mechanical Engineering - Akademia Morska w Szczecinie
  4. ↑ Magister inżynier – studia inżynierskie I i II stopnia | Poradnik - pkt.pl
  5. ↑ Faculty courses taught in Polish - Politechnika Świętokrzyska
  6. ↑ ISCED 2011 - uis.unesco.org
  7. ↑ Art. 186 ust. 2 pkt 2 lit. b Ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2022 r. poz. 574)
  8. ↑ Art. 200 ust. 2 pkt 2 lit. b Ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2022 r. poz. 574)
  9. ↑ Słownik podstawowych terminów dotyczących krajowego systemu kwalifikacji - Polska Rama Kwalifikacji w Instytucie Badań Edukacyjnych, Warszawa 2013 r., s. 32.
  10. ↑ Art. 50 Ustawy z dnia 5 listopada 1958 r. o szkołach wyższych (Dz.U. z 1958 r. nr 68, poz. 336).
  11. ↑ Art. 9 ust. 1 Ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym (Dz.U. z 1982 r. nr 14, poz. 113).
  12. ↑ Rozporządzenie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 27 września 2018 r. w sprawie studiów (Dz.U. z 2023 r. poz. 2787).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.