Maksim Siergiejew

Maksim Siergiejew
Data i miejsce urodzenia

16 czerwca 1999
Leninogorsk

Debiut w PŚ drużynowo

9 lutego 2019 w Lahti (10. miejsce)

Rekord życiowy

179,0 m na Letalnicy w Planicy (21 marca 2019)[1]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Rosja
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Lahti 2019 druż. miesz.
Igrzyska olimpijskie młodzieży
złoto Lillehammer 2016 sztaf. miesz.
Olimpijski festiwal młodzieży Europy
srebro Tschagguns 2015 druż. miesz.

Maksim Aleksiejewicz Siergiejew (ros. Максим Алексеевич Сергеев, ur. 16 czerwca 1999 w Leninogorsku[2]) – rosyjski skoczek narciarski. Medalista mistrzostw świata juniorów (2019), zimowych igrzysk olimpijskich młodzieży (2016) i zimowego olimpijskiego festiwalu młodzieży Europy (2015), a także mistrzostw kraju.

Przebieg kariery

Pierwszy skok w życiu oddał w 2005[3]. W oficjalnych zawodach międzynarodowych organizowanych przez FIS zadebiutował w styczniu 2015, gdy wziął udział w Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy 2015. W konkursie indywidualnym zajął 36. miejsce, w rywalizacji drużynowej uplasował się na 7. pozycji, a w rywalizacji drużynowej mikstów zdobył srebrny medal (drużyna Rosji wystąpiła w składzie: Sofja Tichonowa, Kiriłł Kotik, Marija Jakowlewa i Maksim Siergiejew)[4].

W lutym 2016 wziął udział w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich Młodzieży 2016, gdzie w konkursie indywidualnym zajął 8. pozycję, w drużynowym mieszanym konkursie skoków uplasował się na 4. pozycji, a w sztafecie mieszanej, wraz z drużyną rosyjską (skład: Sofja Tichonowa, Maksim Siergiejew, Witalij Iwanow, Maja Jakunina i Igor Fiedotow) zdobył złoty medal[3]. W sezonie 2015/2016 zadebiutował w FIS Cupie, jednak nie zdobył punktów, zajmując we wrześniu 2015 w Râșnovie miejsca w czwartej dziesiątce (34. i 40.)[4].

Pierwsze punkty FIS Cup zdobył 8 stycznia 2017 w Zakopanem, plasując się na 4. pozycji. W lutym 2017 wystąpił w mistrzostwach świata juniorów – indywidualnie był 21., a drużynowo dwukrotnie 9. (zarówno w rywalizacji mężczyzn, jak i mikstów). W tym samym miesiącu zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym, plasując się w Planicy w piątej dziesiątce. W lutym 2018 po raz drugi w karierze wziął udział w mistrzostwach świata juniorów – w konkursie indywidualnym zajął 31. lokatę, a w zmaganiach drużynowych 8. (mężczyźni) i 6. (mikst). 9 grudnia 2018 w Lillehammer po raz pierwszy w karierze punktował w Pucharze Kontynentalnym, zajmując 30. lokatę[5] (po dyskwalifikacji w 2. serii, w pierwszej części zmagań był 18[6]). Pod koniec grudnia 2018 został powołany na 67. Turniej Czterech Skoczni[7].

W międzynarodowych zawodach rangi FIS po raz ostatni wystartował 23 marca 2019, podczas konkursu drużynowego Pucharu Świata w Planicy[4].

Jest medalistą mistrzostw Rosji – w 2017 został wicemistrzem kraju w konkursie indywidualnym na skoczni dużej[8], w 2018 zdobył brązowy medal w konkursie drużynowym na skoczni dużej[9], a latem 2018 zajął trzecie miejsce indywidualnie na skoczni dużej oraz w drużynie[10].

Indywidualnie

2019 Austria Seefeld/Innsbruck – dyskwalifikacja w kwalifikacjach (K-99)

Starty M. Siergiejewa na mistrzostwach świata – szczegółowo

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
NQ 1 marca 2019 Austria Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. DSQ Nie zakwalifikował się.

Indywidualnie

2017 Stany Zjednoczone Park City – 21. miejsce
2018 Szwajcaria Kandersteg – 31. miejsce
2019 Finlandia Lahti – 25. miejsce

Drużynowo

2017 Stany Zjednoczone Park City – 9. miejsce[a], 9. miejsce (drużyna mieszana)[b]
2018 Szwajcaria Kandersteg – 8. miejsce[c], 6. miejsce (drużyna mieszana)[d]
2019 Finlandia Lahti – 7. miejsce[e], złoty medal (drużyna mieszana)[f]

Starty M. Siergiejewa na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
21. 1 lutego 2017 Stany Zjednoczone Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 indywid. 90,5 m 88,0 m 233,7 pkt 29,5 pkt Viktor Polášek
9. 3 lutego 2017 Stany Zjednoczone Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 druż.[a] 97,5 m – 375,5 pkt (96,6 pkt) 556,8 pkt Słowenia
9. 5 lutego 2017 Stany Zjednoczone Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 druż. mix.[b] 85,0 m – 378,0 pkt (102,8 pkt) 547,3 pkt Słowenia
31. 1 lutego 2018 Szwajcaria Kandersteg Lötschberg-Schanze K-95 HS-106 indywid. 86,5 m – 104,3 pkt 187,1 pkt Marius Lindvik
8. 3 lutego 2018 Szwajcaria Kandersteg Lötschberg-Schanze K-95 HS-106 druż.[c] 88,0 m 99,0 m 844,0 pkt (229,4 pkt) 224,5 pkt Niemcy
6. 4 lutego 2018 Szwajcaria Kandersteg Lötschberg-Schanze K-95 HS-106 druż. mix.[d] 94,0 m 91,5 m 697,5 pkt (184,7 pkt) 171,8 pkt Norwegia
25. 24 stycznia 2019 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 indywid. 88,0 m 89,5 m 211,1 pkt 41,0 pkt Thomas Aasen Markeng
7. 26 stycznia 2019 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 druż.[e] 90,0 m 88,5 m 874,9 pkt (230,9 pkt) 104,8 pkt Niemcy
1. 28 stycznia 2019 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 druż. mix.[f] 88,5 m 88,5 m 984,4 pkt (229,6 pkt) –

Indywidualnie

2016 Norwegia Lillehammer – 8. miejsce

Drużynowo

2016 Norwegia Lillehammer – 4. miejsce (drużyna mieszana)[g], złoty medal (sztafeta mieszana)[h]

Starty M. Siergiejewa na igrzyskach olimpijskich młodzieży – szczegółowo

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
8. 16 lutego 2016 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 indywid. 92,5 m 89,5 m 218,2 pkt 44,6 pkt Bor Pavlovčič
4. 18 lutego 2016 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 druż. mix.[g] 88,0 m 90,0 m 653,0 pkt (210,1 pkt) 56,5 pkt Słowenia
1. 19 lutego 2016 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 sztafeta mieszana[i][h] 93,0 m 349,6 pkt (110,2 pkt) –

Indywidualnie

2015 Austria Tschagguns – 36. miejsce

Drużynowo

2015 Austria Tschagguns – 7. miejsce[j], srebrny medal (drużyna mieszana)[k]

Starty M. Siergiejewa na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
36. 27 stycznia 2015 Austria Tschagguns Montafoner Schanzenzentrum K-97 HS-108 indywid. 80,0 m – 89,9 pkt 181,4 pkt Niko Kytösaho
7. 28 stycznia 2015 Austria Tschagguns Montafoner Schanzenzentrum K-97 HS-108 druż.[j] 91,5 m 94,5 m 855,4 pkt (226,6 pkt) 175,0 pkt Słowenia
2. 30 stycznia 2015 Austria Tschagguns Montafoner Schanzenzentrum K-60 HS-66 druż. mix.[k] 57,0 m 57,0 m 870,6 pkt (204,6 pkt) 10,0 pkt Niemcy

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

Źródło[4]
Sezon 2018/2019
Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Predazzo HS135 Predazzo HS135 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Lahti HS130 Willingen HS145 Willingen HS145 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS138 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
- - - - - - - q q q q - - - - - - - - q - - q q q q q - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[11]
2019 55.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce
2019 54.[12]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[13]
2018/2019 115.

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

Źródło[4]
Sezon 2016/2017
Vikersund HS117 Vikersund HS117 Vikersund HS117 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Garmisch-Partenkirchen HS140 Garmisch-Partenkirchen HS140 Sapporo HS100 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Erzurum HS140 Erzurum HS109 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Planica HS139 Planica HS139 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Rena HS139 Rena HS139 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Czajkowskij HS106 Czajkowskij HS106 punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - dq 44 - - - - - - - - 0
Sezon 2017/2018
Whistler HS104 Whistler HS104 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Erzurum HS140 Erzurum HS140 Sapporo HS100 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Planica HS138 Planica HS138 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Rena HS139 Rena HS139 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Czajkowskij HS140 punkty
- - - - - 54 52 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2018/2019
Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Planica HS139 Planica HS139 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Oberstdorf HS137 Oberstdorf HS137 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Rena HS139 Rena HS139 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Czajkowskij HS102 Czajkowskij HS140 punkty
dq 30 - - 46 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 1
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

Źródło[4]
2017
Kranj HS109 Kranj HS109 Szczyrk HS106 Wisła HS134 Frenštát HS106 Stams HS115 Stams HS115 Trondheim HS138 Trondheim HS138 Râșnov HS100 Râșnov HS100 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - 71 68 56 dq 43 dq 42 - - - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[4]
2017 59.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[14]
2016/2017 78.
2017/2018 152.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

Źródło[4]
Sezon 2015/2016
Villach Villach Kuopio Kuopio Szczyrk Szczyrk Einsiedeln Einsiedeln Râșnov Râșnov Notodden Notodden Zakopane Zakopane Pjongczang Pjongczang Whistler Whistler Eau Claire Eau Claire Planica Planica Harrachov Harrachov punkty
- - - - - - - - 34 40 51 47 - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2016/2017
Villach HS98 Villach HS98 Szczyrk HS106 Szczyrk HS106 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Einsiedeln HS117 Einsiedeln HS117 Hinterzarten HS108 Hinterzarten HS108 Râșnov HS100 Râșnov HS100 Notodden HS98 Notodden HS98 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Eau Claire HS95 Eau Claire HS95 Sapporo HS100 Sapporo HS134 punkty
- - - - - - - - - - - - 35 36 32 4 - - - - 50
Sezon 2017/2018
Villach HS98 Villach HS98 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Kandersteg HS106 Kandersteg HS106 Râșnov HS100 Râșnov HS100 Whistler HS104 Whistler HS104 Notodden HS100 Notodden HS100 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Planica HS102 Planica HS102 Rastbüchl HS78 Rastbüchl HS78 Villach HS98 Villach HS98 Falun HS100 punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - 37 41 - - 22 9
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi

  1. 1 2 Skład zespołu: Kiriłł Kotik, Fiodor Cziżow, Władisław Skacziłow, Maksim Siergiejew
  2. 1 2 Skład zespołu: Ksienija Kabłukowa, Władisław Skacziłow, Sofja Tichonowa, Maksim Siergiejew
  3. 1 2 Skład zespołu: Maksim Siergiejew, Michaił Purtow, Aleksandr Marczukow, Kiriłł Kotik
  4. 1 2 Skład zespołu: Aleksandra Barancewa, Kiriłł Kotik, Lidija Jakowlewa, Maksim Siergiejew
  5. 1 2 Skład zespołu: Danił Sadriejew, Aleksandr Łoginow, Michaił Purtow, Maksim Siergiejew
  6. 1 2 Skład zespołu: Anna Szpyniowa, Michaił Purtow, Lidija Jakowlewa, Maksim Siergiejew
  7. 1 2 Skład zespołu: Sofja Tichonowa, Witalij Iwanow, Maksim Siergiejew
  8. 1 2 Skład zespołu: Sofja Tichonowa, Maksim Siergiejew, Witalij Iwanow, Maja Jakunina, Igor Fiedotow
  9. ↑ Drużyna składa się z jednej biegaczki i biegacza narciarskiego, skoczkini i skoczka narciarskiego, a także kombinatora norweskiego. Zawody składają się z trzech skoków (skoczkini, skoczek, kombinator norweski) na skoczni HS100 i biegu sztafetowego 3×3,3 km s. dowolnym (biegaczka, biegacz narciarski oraz kombinator norweski).
  10. 1 2 Skład zespołu: Ratmir Chaziejew, Maksim Siergiejew, Ilja Gienierałow, Kiriłł Kotik
  11. 1 2 Skład zespołu: Marija Jakowlewa, Maksim Siergiejew, Sofja Tichonowa, Kiriłł Kotik

Przypisy

  1. ↑ Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2023-01-12].
  2. ↑ Maksim Sergeyev. olympedia.org. [dostęp 2020-07-10]. (ang.).
  3. 1 2 Athletes / SERGEEV Maksim. wyog2016.sportresult.com. [dostęp 2016-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-20)]. (ang.).
  4. 1 2 3 4 5 6 7 8 Adam Kwieciński: SERGEEV Maksim 1999.06.16 RUS. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2023-01-12].
  5. ↑ SERGEEV Maksim - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2023-01-12]. (ang.).
  6. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping 2nd Continental Cup Competition Lillehammer (NOR) LARGE HILL INDIVIDUAL OFFICIAL RESULTS. fis-ski.com, 2018-12-09. [dostęp 2018-12-15]. (ang.).
  7. ↑ Анастасия Шухова: Евгений Плехов объявил состав сборной России на 67-е Турне четырех трамплинов. skisport.ru, 2018-12-28. [dostęp 2018-12-28]. (ros.).
  8. ↑ Adrian Dworakowski: Klimow ze złotem i rekordem skoczni w Czajkowskim, Niżny Nowogórd mistrzem w drużynie. skijumping.pl, 2017-01-11. [dostęp 2018-05-03].
  9. ↑ Dominik Formela: Korniłow z kolejnymi złotami M. Rosji. skijumping.pl, 2018-04-02. [dostęp 2018-05-03].
  10. ↑ Прыжки на лыжах с трамплина: Чемпионат России, мужчины, женщины (Микст). skijumping.ru, 2018-10-07. [dostęp 2018-11-17]. (ros.).
  11. ↑ SERGEEV Maksim - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-02]. (ang.).
  12. ↑ Season 2018/2019 - PLANICA Seven. fis-ski.com, 2019-03-24. [dostęp 2023-12-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-30)]. (ang.).
  13. ↑ SERGEEV Maksim - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-02]. (ang.).
  14. ↑ SERGEEV Maksim - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-02]. (ang.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.