Malacomyini

Malacomyini
Denys, Lecompte, Dubois & Taylor, 2017
Ilustracja
Błotnoszczurek wielkouchy (M. longipes)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

myszowate

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

myszowate

Podrodzina

myszy

Plemię

Malacomyini

Typ nomenklatoryczny

Plemię: Rodzaj: Malacomys Milne-Edwards, 1877
Malacomys longipes Milne-Edwards, 1877

Synonimy

Plemienia:

  • Malacomyini[a] Lecompte, Aplin, Denys, Catzeflis, Chades & Chevret, 2008[1]
Rodzaje i gatunki

Malacomys Milne-Edwards, 1877[2] – błotnoszczurek
3 gatunki – zobacz opis w tekście

Malacomyinimonotypowe plemię ssaków z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).

Rozmieszczenie geograficzne

Plemię obejmuje gatunki występujące w Afryce[3][4][5].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 68–125 mm, długość ogona 105–142 mm, długość ucha 18 mm, długość tylnej stopy 17–21 mm; masa ciała około 10 g[4][6].

Systematyka

Plemię wyodrębnił w 2017 roku francusko-południowoafrykański zespół zoologów (Francuzi Christiane Denys, Émilie Lecompte, Alain Dubois oraz Południowoafrykańczyk Taylor) w artykule zatytułowanym Diagnozy i zawartość nowych afrykańskich i euroazjatyckich plemion Murinae (Rodentia, Muridae), opublikowanym w czasopiśmie „Dumerilia ”[7]. Rodzaj zdefiniował w 1877 roku francuski zoolog Alphonse Milne-Edwards w artykule zatytułowanym O niektórych nowych ssakach i skorupiakach, opublikowanym w czasopiśmie „Bulletin de la Société philomathique de Paris”[2]. Gatunkiem typowym jest (oznaczenie monotypowe) błotnoszczurek wielkouchy (M. longipes).

Etymologia

Malacomys: gr. μαλακος malakos ‘miękki’; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[8].

Podział systematyczny

Do plemienia należy jeden rodzaj błotnoszczurek[9] (Malacomys) wraz z gatunkami[10][6][3][9]:

Grafika Gatunek Autor i rok opisu Nazwa zwyczajowa[9] Podgatunki[4][3][6] Rozmieszczenie geograficzne[4][3][6] Podstawowe wymiary[4][6][b] Status
IUCN[11]
Malacomys longipes Milne-Edwards, 1877 błotnoszczurek wielkouchy gatunek monotypowy od skrajnie południowo-wschodniej Nigerii na wschód do Jeziora Wiktorii, na południe do skrajnie północno-wschodniej Angoli i północno-zachodniej Zambii; również wyspa Bioko (Gwinea Równikowa); zakres wysokości: do 2230 m n.p.m. DC: 13,5–17,5 cm
DO: 17–20 cm
MC: 94–120 g
 LC 
Malacomys cansdalei Ansell, 1958 błotnoszczurek dżunglowy gatunek monotypowy górne gwinejskie lasy w Afryce Zachodniej, na zachód od rzeki Wolta (wschodnia Liberia, Wybrzeże Kości Słoniowej i Ghana) DC: 13,3–16,2 cm
DO: 17,8–21 cm
MC: 63–101 g
 LC 
Malacomys edwardsi Rochebrune, 1885 błotnoszczurek nizinny gatunek monotypowy górne gwinejskie lasy w Afryce Zachodniej, na zachód od rzeki Niger (od Gwinei na wschód do południowo-zachodniej Nigerii) DC: 12,6–16 cm
DO: 15,5–18 cm
MC: 46–80 g
 LC 

Kategorie IUCN:  LC gatunek najmniejszej troski.

Uwagi

  1. Niepublikowana wersja elektroniczna.
  2. DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała

Przypisy

  1. E. Lecompte, K. Aplin, Ch. Denys, F. Catzeflis, M. Chades & P. Chevret. Phylogeny and biogeography of African Murinae based on mitochondrial and nuclear gene sequences, with a new tribal classification of the subfamily. „BMC Evolutionary Biology”. 8, s. 199, 2008. DOI: 10.1186/1471-2148-8-199. (ang.).
  2. 1 2 A. Milne-Edwards. Sur quelques Mammifères et Crustacés nouveaux. „Bulletin de la Société philomathique de Paris”. Sixièmie Série. 12, s. 9, 1877. (fr.).
  3. 1 2 3 4 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 528. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  4. 1 2 3 4 5 Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 779–780. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
  5. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Malacomys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-13].
  6. 1 2 3 4 5 Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 340. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  7. Ch. Denys, É. Lecompte, A. Dubois & P.J. Taylor. Diagnoses and contents of new African and Eurasian Murinae (Rodentia, Muridae) tribes. „Dumerilia”. 7, s. 87, 2017. (ang.).
  8. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 396, 1904. (ang.).
  9. 1 2 3 Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 271. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol.  ang.).
  10. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, J. Zijlstra & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.13) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2025-03-04]. (ang.).
  11. Taxonomy: Malacomys – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2025-03-04]. (ang.).