Marków (potok)
Marków Potok przy dolnej granicy lasu | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Województwo | |
| Potok | |
| Źródło | |
| Miejsce | północne stoki przełęczy Brona |
| Wysokość |
~1300 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Jałowiec |
| Miejsce | |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie gminy Zawoja ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu suskiego ![]() | |
Marków[1], Marków Potok[2][3] – jeden z wielu potoków w masywie Babiej Góry w Beskidzie Żywiecko-Orawskim. Znajduje się w zlewni rzeki Skawica. Ma źródła na wysokości około 1300 m, na północnych stokach przełęczy Brona. Spływa przez zalesione tereny Babiogórskiego Parku Narodowego, przecinając Górny Płaj, a w dolnej części płynie przez bezleśne i zabudowane obszary miejscowości Zawoja. Uchodzi do Jałowieckiego Potoku jako jego prawy dopływ[4]. Marków Potok ma kilka dopływów: Cylowy Potok, Szumiąca Woda, Barańcowy Potok i Dejakowy Potok[1]. Z północnych stoków Małej Babiej Góry spływa jeszcze jeden, niewielki dopływ przecinający zachodnią część Górnego Płaju. W jego źródliskach powstało w 1962 wielkie osuwisko zwane Zerwą Cylową. Spowodowało ono naruszenie stosunków wodnych w tym miejscu i obumieranie lasu na Klinie. Bezpośrednio po wystąpieniu osuwiska dopływ Markowego Potoku zanikł, obecnie odradza się, ale jako kilka odrębnych cieków[3].
W dolinie Markowego rośnie rzadki w Polsce gatunek rośliny – okrzyn jeleni, będący godłem Babiogórskiego Parku Narodowego[5]. W korycie Markowego Potoku można obserwować duże odsłonięcia fliszu karpackiego (np. koło Małych Widełek)[3]. Wzdłuż Markowego Potoku prowadzi znakowany szlak turystyki pieszej[4].
Zlewnia potoku znajduje się w całości w granicach wsi Zawoja w województwie małopolskim, w powiecie suskim, w gminie Zawoja[1].
- Szlak turystyczny
Zawoja Górna (Składy) – Markowa – Schronisko PTTK na Markowych Szczawinach. 5 km[4]
Przypisy
- 1 2 3 Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-11-21].
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 159, ISBN 83-239-9607-5.
- 1 2 3 Stanisław Figiel, Urszula Janicka-Krzywda, Wojciech W. Wiśniewski Piotr Krzywda, Beskid Żywiecki: przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2012, s. 217,269, ISBN 978-83-62460-30-4.
- 1 2 3 Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2011, s. 1, ISBN 978-83-7605-084-3.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirek, Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6.
_location_map.png)


