Mark Eyskens

Mark Eyskens
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 kwietnia 1933
Leuven

Premier Belgii
Okres

od 6 kwietnia 1981
do 17 grudnia 1981

Przynależność polityczna

CVP

Poprzednik

Wilfried Martens

Następca

Wilfried Martens

Mark Eyskens (wymowaⓘ; ur. 29 kwietnia 1933 w Leuven[1]) – belgijski i flamandzki polityk, ekonomista i nauczyciel akademicki, parlamentarzysta i minister, w 1981 premier Belgii.

Życiorys

Syn polityka Gastona Eyskensa. Studiował ekonomię, filozofię i prawo na Katolickim Uniwersytecie w Leuven. W 1957 uzyskał magisterium z ekonomii na nowojorskim Uniwersytecie Columbia, a w 1962 doktorat z ekonomii na macierzystej uczelni w Leuven. Był pracownikiem państwowego funduszu badawczego NFWO (1958–1962), a także wieloletnim wykładowcą Katolickiego Uniwersytetu w Leuven, od 1965 do 1998 na stanowisku profesora[1][2].

Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Chrześcijańskiej Partii Ludowej[3]. W latach 1962–1965 pełnił funkcję doradcy ministra finansów, następnie wchodził w skład różnych komisji rządowych. Między 1977 a 2003 wykonywał mandat posła do Izby Reprezentantów. W latach 1976–1977 był sekretarzem stanu do spraw gospodarki regionalnej, planowania i mieszkalnictwa, a w 1978 sekretarzem stanu do spraw budżetu. Od 1979 do 1980 pełnił funkcję ministra pomocy rozwojowej[1][2]. W latach 1980–1981 sprawował urząd ministra finansów. Od kwietnia do grudnia 1981 zajmował stanowisko premiera[3].

Pozostał członkiem kolejnych rządów Wilfrieda Martensa jako minister spraw gospodarczych (1981–1985), minister finansów (1985–1988) i minister spraw zagranicznych (1989–1992). Od 1992 reprezentował krajowy parlament w Zgromadzeniu Parlamentarnym Rady Europy[1].

Skład rządu

  • Mark Eyskens (CVP), premier[4]
  • Guy Mathot (PS), wicepremier, minister budżetu
  • Willy Claes (SP), wicepremier, minister spraw gospodarczych
  • José Desmarets (PSC), wicepremier, minister klasy średniej i planowania
  • Jos Chabert (CVP), minister robót publicznych i reform instytucjonalnych
  • Charles-Ferdinand Nothomb (PSC), minister spraw zagranicznych
  • Willy Calewaert (SP), minister edukacji
  • Albert Lavens (CVP), minister rolnictwa
  • Luc Dhoore (CVP), minister opieki społecznej i zdrowia publicznego
  • Gaston Geens (CVP), minister ds. wspólnoty flamandzkiej
  • Jean-Maurice Dehousse (PS), minister ds. Regionu Walońskiego
  • Robert Urbain (SP), minister handlu zagranicznego
  • Robert Vandeputte (CVP), minister finansów
  • Roger De Wulf (SP), minister zatrudnienia i pracy
  • Marc Galle (SP), minister ds. wspólnoty flamandzkiej
  • Michel Hansenne (PSC), minister ds. wspólnoty francuskiej
  • Philippe Moureaux (PS), minister sprawiedliwości i reform instytucjonalnych
  • Daniël Coens (CVP), minister współpracy rozwojowej
  • Philippe Maystadt (PSC), minister służb publicznych i polityki naukowej
  • André Degroeve (PS), minister ds. Regionu Stołecznego Brukseli
  • Pierre Mainil (PSC), minister ds. emerytur
  • Freddy Willockx (PVV), minister poczty, telefonii i telegrafów
  • Frank Swaelen (CVP), minister obrony
  • Philippe Busquin (PS), minister spraw wewnętrznych i edukacji
  • Valmy Féaux (PS), minister komunikacji

Przypisy

  1. 1 2 3 4 Eyskens (Mark). cvce.eu. [dostęp 2017-07-16]. (ang.).
  2. 1 2 Mark Eyskens – Curriculum Vitae. eyskens.com. [dostęp 2017-07-16]. (niderl.).
  3. 1 2 Leaders of Belgium. zarate.eu. [dostęp 2017-07-16]. (ang.).
  4. ↑ Gouvernement Mark Eyskens. crisp.be. [dostęp 2020-09-05]. (fr.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.