Matematyka dyskretna
Matematyka dyskretna – zbiorcza nazwa wszystkich działów matematyki, które zajmują się badaniem struktur nieciągłych, to znaczy zawierających zbiory co najwyżej przeliczalne[1], czyli właśnie dyskretne. Podstawowe dziedziny matematyki dyskretnej to kombinatoryka i teoria grafów[1]. Niektóre z pozostałych to:
- teoria obliczeń[2],
- część teorii liczb badająca liczby całkowite[2],
- logika matematyczna,
- teoria matroidów.
- programowanie liniowe,
- kryptografia,
- teoria gier.
Matematyka dyskretna bywa kontrastowana z matematyką „ciągłą” jak rachunek różnicowy i całkowy[2]. Termin ten pojawił się najpóźniej na początku XX wieku, choć samo pojęcie wielkości dyskretnej występowało już w wieku XVI. Najpóźniej w latach 70. XX wieku pojawiły się osobne czasopisma naukowe poświęcone tej dyscyplinie[3].
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 matematyka dyskretna, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-02-15].
- 1 2 3 Eric W. Weisstein, Discrete Mathematics, [w:] MathWorld, Wolfram Research (ang.). [dostęp 2022-02-15].
- ↑
Jeff Miller, discrete mathematics [w:] Earliest Known Uses of Some of the Words of Mathematics (D), MacTutor History of Mathematics archive, mathshistory.st-andrews.ac.uk [dostęp 2022-02-18].
Linki zewnętrzne
- Matematyka dyskretna 1 (materiały dydaktyczne MIMUW na studia informatyczne I stopnia)
- Matematyka dyskretna 2 (materiały dydaktyczne MIMUW na studia informatyczne II stopnia)
- Matematyka dyskretna 2 - skrypt