Meczet w Nowogródku

Meczet w Nowogródku
Ilustracja
Odbudowany meczet w Nowogródku
(styczeń 2010 r.)
Państwo

 Białoruś

Miejscowość

Nowogródek

Wyznanie

islam

Rodzaj

meczet

Historia
Data budowy

odbudowa po 1991

Data likwidacji

1945

Data reaktywacji

1997

Położenie na mapie Nowogródka
Mapa konturowa Nowogródka, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Meczet w Nowogródku”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po lewej znajduje się punkt z opisem „Meczet w Nowogródku”
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Meczet w Nowogródku”
Ziemia53°35′37,77″N 25°49′34,60″E/53,593825 25,826278

Meczet w Nowogróku (biał. Наваградзкі мячэт) – świątynia muzułmańska znajdująca się w Nowogródku przy ul. Tatarskiej, siedziba największej gminy tatarskiej w II Rzeczypospolitej, zniszczona w czasach radzieckich, odbudowana po 1991 roku.

Nowogródzcy Tatarzy pierwszy przywilej na budowę własnej świątyni uzyskali od króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1792 roku. Cztery lata później w nowogródzkim meczecie odbyły się pierwsze modły – gmina funkcjonowała jako filiał wspólnoty w Łowczycach.

Meczet za czasów międzywojennej Polski – w 1931

W połowie XIX wieku przy ul. Tatarskiej wzniesiono nowy meczet z fundacji majora Aleksandra Assanowicza, który przetrwał aż do lat czterdziestych XX stulecia.

22 września 1929 roku nowogródzki meczet odwiedził prezydent Ignacy Mościcki – była to pierwsza wizyta tak wysokiego przedstawiciela RP w świątyni muzułmańskiej[1]. Muezinem w nowogródzkim meczecie był wówczas Bekir Rodkiewicz.

Powitanie prezydenta RP Ignacego Mościckiego przez duchownego muzułmańskiego u wrót meczetu tatarskiego. Nowogródek, wrzesień 1929 r.

Po włączeniu województwa nowogródzkiego do Białoruskiej SRR w 1945 roku władze radzieckie zamknęły meczet i przebudowały go na dom mieszkalny, usuwając m.in. minaret i wieżę. W latach dziewięćdziesiątych XX wieku podjęto starania o odbudowę tatarskiej świątyni, którą uroczyście otwarto w lipcu 1997 roku.

Przypisy

  1. ↑ Janusz Kamocki, Ali Miśkiewicz, "Tatarzy Słowiańszczyzną obłaskawieni", Kraków 2004, ISBN 83-242-0287-0, s. 110

Bibliografia

  • Andrzej Drozd, Marek M Dziekan, Tadeusz Majda, Meczety i cmentarze Tatarów polsko-litewskich, Warszawa: „Res Publica Multiethnica”, 1999, ISBN 83-909001-1-4, OCLC 189425125.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.