Meraxes

Na podstawie holotypu oszacowano, że dorosły osobnik mierzył ok. 11 m. długości, przy wadze ok. 3.2-5.3 t^[4]. Odkryty Meraxes miał ok. 39–53 lat, co czyni go najstarszym znanym dużym teropodem^[2][1].

Oszacowanie danych dotyczących wielkości i wagi Meraxes umożliwiał fakt, że jest to najbardziej kompletny szkielet z rodziny karcharodontozaurów znaleziony na półkuli południowej^[1]. Na pierwszy i, jak na razie jedyny odkryty okaz składają się: niemal kompletna czaszka (bez żuchwy), fragmenty kończyn przednich, kończyny tylne, kość łopatkowo-krucza, fragmenty żeber, miednica, kość krzyżowa, elementy kręgów szyjnych i grzbietowych oraz kręgi ogonowe^[1].

Meraxes jest kolejnym przykładem zachodzenia ewolucji konwergentnej między rodzinami karcharodontozaurów, alwarezaurów, abelizaurów i tyranozaurów. Wśród wyżej wymienionych rodzin, mimo że ich przedstawicieli nie łączy bezpośrednie pokrewieństwo zachodziły podobne zmiany ewolucyjne. Cechowały się one wzrostem wielkości czaszki, przy jednoczesnej redukcji kończyn przednich^[1].

Odkrycie Meraxes dostarcza również kolejnych dowodów na to, że karcharodontozaurydy osiągnęły największą różnorodność na krótko przed wyginięciem, co widoczne jest szczególnie w przypadku licznych, różnych u poszczególnych gatunków wyrostków i guzków na czaszce^[1].

Meraxes, jak pozostałe giganotozaury występował na terenie dzisiejszej Argentyny. Skamieniałe pozostałości gatunku zostały odkryte w Formacji Huincul w Patagonii. W swoim środowisku Meraxes był drapieżnikiem szczytowym. Ze względu na duże rozmiary prawdopodobnie polował na licznie występujące zauropody^[5]. Niewykluczone, że dinozaur ten polował w grupach, co umożliwiałoby mu atakowanie największego z zamieszkujących jego ekosystem zauropoda – argentynozaura.