Metylofenobarbital
|
|
| Nazewnictwo |
|
| Nomenklatura systematyczna (IUPAC) |
5-etylo-1-metylo-5-fenylo-1,3-diazynan-2,4,6-trion |
| Inne nazwy i oznaczenia |
| farm. |
Methylphenobarbitalum, syn. Prominalum, Mephobarbitalum |
| inne |
mefobarbital |
|
| Ogólne informacje |
| Wzór sumaryczny |
C13H14N2O3 |
| Masa molowa |
246,26 g/mol |
| Identyfikacja |
| Numer CAS |
115-38-8 |
| PubChem |
8271 |
| DrugBank |
DB00849 |
| SMILES |
CCC1(C(=O)NC(=O)N(C1=O)C)C2=CC=CC=C2 |
|
| InChI |
InChI=1S/C13H14N2O3/c1-3-13(9-7-5-4-6-8-9)10(16)14-12(18)15(2)11(13)17/h4-8H,3H2,1-2H3,(H,14,16,18) |
| InChIKey |
ALARQZQTBTVLJV-UHFFFAOYSA-N |
|
|
|
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
|
| Klasyfikacja medyczna |
| ATC |
N03AA01 |
| Legalność w Polsce |
substancja psychotropowa grupy IV-P |
Metylofenobarbital – organiczny związek chemiczny stosowany jako lek z grupy barbituranów, wprowadzony do lecznictwa w 1932 roku[3]. Jest objęty Konwencją o substancjach psychotropowych z 1971 roku (wykaz IV)[4]. W Polsce jest w grupie IV-P Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii[5].
Związek wykazujący działanie uspokajające i przeciwdrgawkowe, względnie słabe nasenne (w porównaniu z weronalem i luminalem)[6]. Na świecie jest obecnie stosowany (bardzo rzadko) w leczeniu padaczki, oraz jako lek uspokajający i nasenny, w zakresie jednorazowych dawek 0,05–0,2 g[6].
W Polsce dostępne były następujące preparaty[7][8]:
Przypisy
- 1 2 3 4 Methylphenobarbital, [w:] DrugBank [online], University of Alberta, DB00849 (ang.).
- ↑ Mephobarbital, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2015-05-01] (ang.).
- ↑ Psychopharmaka (Zeittafel). (niem.).
- ↑ List of Psychotropic Substances under International Control (Green List), wyd. 24, International Narcotics Control Board, 2010 [zarchiwizowane z adresu 2020-05-10] (ang.).
- ↑ Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 maja 2018 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z 2020 r. poz. 2050)
- 1 2 Tadeusz Lesław Chruściel, Kornel Gibiński: Leksykon Leków. PZWL, 1991, s. 19.
- ↑ Vademecum Polfa. 1972, s. 575.
- ↑ Leki Współczesnej Terapii. Wyd. IX. Brak numerów stron w książce
N03: Leki przeciwdrgawkowe
| N03A – Leki przeciwdrgawkowe | |
|---|