Michael Dokes
| Pseudonim |
Dynamite | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
10 sierpnia 1958 | |||||||||
| Data i miejsce śmierci |
10 sierpnia 2012 | |||||||||
| Obywatelstwo | ||||||||||
| Wzrost |
191 cm | |||||||||
| Styl walki |
praworęczny | |||||||||
| Kategoria wagowa |
ciężka | |||||||||
| Bilans walk zawodowych | ||||||||||
| Liczba walk |
61 | |||||||||
| Zwycięstwa |
54 (34 KO) | |||||||||
| Porażki |
6 (5 KO) | |||||||||
| Remisy |
2 | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Michael Marshall Dokes (ur. 10 sierpnia 1958 w Akron, zm. 11 sierpnia 2012 tamże)[1] – amerykański bokser, były zawodowy mistrz świata wagi ciężkiej (powyżej 200 funtów) organizacji WBA.
Kariera amatorska
W 1975 reprezentował Stany Zjednoczone na Igrzyskach Panamerykańskich w Meksyku. W pierwszej walce wygrał z Carlosem Riverą z Wenezueli a w półfinale pokonał Trevora Berbicka z Jamajki. W finale przegrał na punkty z Kubańczykiem Teófilo Stevensonem zdobywając srebrny medal w wadze ciężkiej[2]. Nie zakwalifikował się na Igrzyska Olimpijskie w Montrealu przegrywając rywalizację z przyszłym brązowym medalistą Johnem Tatem.
Kariera zawodowa
Karierę zawodową rozpoczął 15 października 1976. Do marca 1982 stoczył 26 walk, z których 25 wygrał i 1 zremisował. W tym czasie zdobył tytuł NABF w wadze ciężkiej.
10 grudnia 1982 otrzymał szansę walki o tytuły mistrza WBA w wadze ciężkiej, którego posiadaczem był rodak Mike Weaver. Wygrał przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie i został nowym mistrzem świata. 20 maja 1983 w pierwszej obronie tytułu ponownie zmierzył się z Weaverem. Po piętnastorundowym zaciętym pojedynku sędziowie ogłosili remis. Do kolejnej obrony doszło 23 września w Richifield (Stany Zjednoczone). Przegrał przez nokaut w dziesiątej rundzie z Gerrie Coetzee (Republika Południowej Afryki) i utracił pas mistrzowski.
Przez następne lata walczył o mniejsze cele zdobywając tytuły WBC Continental America i WBA Inter-Continental. Na 26 stoczonych walk przegrał tylko 2 (w tym z Evanderem Holyfieldem). 6 lutego 1993 otrzymał kolejną szansę walki o tytuł mistrza świata. Przeciwnikiem był posiadacz tytułów mistrza IBF i WBA Riddick Bowe. Przegrał przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie i był to praktycznie koniec kariery. Walczył bez większych sukcesów do roku 1997.
W roku 1998 został skazany na dziesięć lat więzienia za usiłowanie morderstwa i przestępstwa na tle seksualnym.
Przypisy
- ↑ Douglas Martin: Michael Dokes, Larger-Than-Life Heavyweight Boxer, Dies at 54. nyimes.com, 2012-08-13. [dostęp 2012-08-14]. (ang.).
- ↑ Wyniki Igrzysk Panamerykańskich 1975 (Amateur-boxing.strefa.pl) [dostęp 13-08-2012]
Bibliografia
- Biografia Michaela Dokesa (BoxRec.com)
- Lista walk zawodowych Michaela Dokesa (BoxRec.com)
|
