Mieczysław Kudelski (pułkownik)

Mieczysław Kudelski
Ilustracja
tytularny pułkownik kawalerii tytularny pułkownik kawalerii
Pełne imię i nazwisko

Mieczysław Tadeusz Kudelski

Data i miejsce urodzenia

20 grudnia 1882
Warszawa

Data śmierci

11 sierpnia 1957

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Departament Kawalerii MSWojsk.

Stanowiska

zastępca szefa departamentu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Mieczysław Tadeusz Kudelski (ur. 20 grudnia 1882 w Warszawie, zm. 11 sierpnia 1957) – tytularny pułkownik kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 20 grudnia 1882 w Warszawie, w rodzinie Karola i Marii z Papiewskich[1]. W rodzinnym mieście ukończył sześć klas gimnazjum i szkołę handlową, a następnie odbył jednoroczną służbę wojskową w 14 litewskim pułku dragonów we Włocławku, w charakterze wolontariusza i zdał egzamin na chorążego[1]. W latach 1901–1914 pracował w komorze celnej w Aleksandrowie[1]. Wybuch I wojny światowej zastał go we Francji[1]. Po powrocie, od 15 czerwca 1915 do 1 października 1917, służył w armii rosyjskiej[1]. W październiku 1917 wstąpił do I Korpusu Polskiego w Rosji i został przydzielony do 2 pułku ułanów[1]. W pułku powierzono mu funkcję skarbnika[2].

W lipcu 1918, po demobilizacji korpusu, wrócił do Warszawy[1]. W listopadzie 1918 w jego mieszkaniu w Warszawie przy ul. Chmielnej 55 m. 14 prowadzone były prace organizacyjne nad odtworzeniem 2 pułku ułanów[3]. W tym samym miesiącu wziął udział w rozbrajaniu Niemców[1]. Po odtworzeniu 2 pułku ułanów walczył w jego szeregach, pełniąc funkcję adiutanta[1][3][4]. 27 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu rotmistrza, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[5]. Wyróżnił się 12 września 1920 w bitwie pod wsią Morozowicze[1]. 18 sierpnia 1921 dowódca 2 pułku ułanów, major Wincenty Jasiewicz sporządził „wniosek na odznaczenie orderem «Virtuti Militari»”, w którym napisał:

w bitwie z kawalerią Budionnego pod Morozowiczami dnia 12 września 1920, gdy 2 szwadron wysunięty jako awangarda, zaatakowany przez kilka sotni kozackich, zmuszony był pośpiesznie cofnąć się, wnosząc pewne zamieszanie w kierunku na 1 szwadron, dowódca którego wezwany przez dowództwo był nieobecny, i gdy wynikła stąd sytuacja, mogąca mieć poważne następstwa, rtm. Kudelski znajdujący się w tym punkcie dla nadzoru za biegiem akcji, samorzutnie jako najstarszy objął komendę i szybko zorientowawszy się w sytuacji nadzwyczaj energicznymi i stanowczymi zarządzeniami odrzucił Kozaków nie bacząc na skoncentrowany, silny ogień artylerii, karabinów maszynowych i karabinów, a znajdując się w ciągu kilkunastu godzin trwającego krwawego i zaciętego boju, stale w miejscu największego napięcia ognia nieprzyjacielskiego, umiał przykładem swym utrzymać ułanów na wysokim poziomie bojowym, czego rezultatem było zajęcie Morozowicz i zdecydowana demoralizacja wroga[1].

Po zakończeniu wojny z bolszewikami został przydzielony do Dowództwa 2 Dywizji Jazdy, a później do składu osobowego inspektora jazdy w Inspektoracie Armii Nr II w Warszawie[1]. Ukończył dziesięciomiesięczny kurs w Grudziądzu i Rembertowie[1]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 15. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 – kawalerii)[6][7][8]. W 1923 został przeniesiony do 20 pułku ułanów w Rzeszowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[1][9][10]. Od stycznia do lipca 1924 był przydzielony do X Brygady Jazdy na stanowisko pełniącego obowiązki szefa sztabu, a następnie wrócił do 20 puł.[11][1] W maju 1926 został przeniesiony do 1 pułku szwoleżerów w Warszawie[1]. W marcu 1927 został przeniesiony do kadry oficerów kawalerii z równoczesnym przydziałem do Departamentu Kawalerii Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie na stanowisko kierownika referatu w wydziale ogólnym[12]. 12 kwietnia 1927 prezydent RP nadał mu stopień podpułkownika z dniem 1 stycznia 1927 i 1. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[13]. Później został przesunięty na stanowisko szefa wydziału organizacyjnego, a następnie zastępcy szefa departamentu[1]. Z dniem 1 listopada 1930 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i urlopowany[14]. 2 grudnia 1930 został mianowany z dniem 1 stycznia 1931 pułkownikiem wyłącznie z prawem do tytułu[15]. Z dniem 31 grudnia 1930 został przeniesiony w stan spoczynku[16]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I i był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[17]. Nadal mieszkał w Warszawie przy ul. Chmielnej 55 m. 14[1].

Zmarł 11 sierpnia 1957 i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Pruszkowie (sektor A, rząd B, numer 17)[18].

Na dzień 12 czerwca 1933 był kawalerem, dzieci nie miał[1].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 Mieczysław Kudelski. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.90-8599 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-05-20].
  2. ↑ Herkner 1929 ↓, s. 6.
  3. 1 2 Herkner 1929 ↓, s. 15.
  4. ↑ Tuliński 2020 ↓, s. 954.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 1 września 1920, s. 794.
  6. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 156.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 676.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 599.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 639.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 575.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 16 stycznia 1924, s. 17.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 marca 1927, s. 98.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927, s. 117.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 21 stycznia 1930, s. 16.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930, s. 341.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 21 stycznia 1930, s. 2.
  17. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 335, 846.
  18. ↑ Mieczysław Kudelski. Parafia św. Kazimierza w Pruszkowie. [dostęp 2025-05-20].
  19. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-05-20].
  20. ↑ Herkner 1929 ↓, s. 40.
  21. ↑ Dereń 1938 ↓, s. 414.
  22. 1 2 Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 328.
  23. ↑ Monitor Polski nr 260, poz. 634. 1928-11-10. [dostęp 2025-05-20].
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928, s. 404.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.