Milaryt
 Milaryt z kopalni Rössing, region Erongo, Namibia (12 × 10 × 8 mm) | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
KCa2(AlBe2)[Si12O30] × H2O |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
5,5 – 6 |
| Przełam |
muszlowy, nierówny |
| Łupliwość |
niewyraźna |
| Układ krystalograficzny |
heksagonalny |
| Gęstość |
2,46 – 2,61 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
biała, żółtawa, zielonawa, bywa bezbarwny |
| Rysa |
biała |
| Połysk |
szklisty |
Milaryt – minerał z gromady krzemianów pierścieniowych. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich.
Nazwa pochodzi od miejsca znalezienia, doliny Milar w Szwajcarii.
Charakterystyka
Właściwości
Zazwyczaj tworzy kryształy o pokroju igiełkowym, słupkowym (heksagonalnym, sześcobocznym) często zakończonycm piramidą, rzadko grubotabliczkowe; najczęściej narosłe. Występuje w skupieniach ziarnistych. Jest kruchy, przezroczysty, nie rozpuszcza się w kwasach. Łatwo się topi. W podwyższonej temperaturze oddaje wodę, mętnieje i traci połysk.
Występowanie
Występuje w pegmatytach, w szczelinach granitów, w sjenitach, w żyłach hydrotermalnych.
Minerały towarzyszące: anataz, brukit, chloryt, kwarc zadymiony, albit, adular, apatyt, tytanit.
Minerały podobne: apatyt, akwamaryn, fenakit.
Miejsca występowania: Niemcy – Bawaria, Turyngia, Szwajcaria – Val Giuv, w szwajcarskim kantonie Gryzonii (kanton Graubünden), Austria, Rosja, Namibia, Meksyk, Brazylia.
Zastosowanie
- interesuje kolekcjonerów (mineralogiczny rarytas),
- czasami kryształy wykorzystywane są w jubilerstwie.
Bibliografia
- Jaroslav Bauer: Skały i minerały. Przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Multico, 1997. ISBN 83-7073-050-7.
- A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wyd. PAE W-wa 1993
- W. Schumann: Minerały świata, O. Wyd. „Alma – Press” 2003 r.
- Leksykon Przyrodniczy – Minerały i kamienie szlachetne, „Horyzont” 2002 r.
Linki zewnętrzne
- milaryt na stronie Webmineral (ang.)
- milaryt na stronie Mindat (ang.)