Federalne Ministerstwo Pracy i Spraw Socjalnych

Federalne Ministerstwo Pracy i Spraw Socjalnych
Bundesministerium für Arbeit und Soziales
Logo
Logo Federalnego Ministerstwa Pracy i Spraw Socjalnych
Ilustracja
Siedziba w Berlinie
Państwo

 Niemcy

Data utworzenia

20 września 1949

Siedziba

Berlin, Bonn

Bundesminister

Bärbel Bas

Budżet

164,92 mld EUR (2021)

Adres
Główna siedziba:
ul. Wilhelmstraße 49
10117 Berlin

Działy Z, I, IV i V:
ul. Rochusstraße 1
53123 Bonn

Działy II, III i VI:
ul. Villemombler Straße 76
53123 Bonn

Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Federalne Ministerstwo Pracy i Spraw Socjalnych”
52°30′45,0000″N 13°23′01,0000″E/52,512500 13,383611
Strona internetowa

Federalne Ministerstwo Pracy i Spraw Socjalnych (niem. Bundesministerium für Arbeit und Soziales, w skrócie BMAS) jest jednym z resortów rządu federalnego Niemiec, odpowiedzialnym za politykę społeczną i rynek pracy. Do jego głównych zadań należy przeciwdziałanie bezrobociu, zapewnienie sprawnego funkcjonowania systemów zabezpieczenia społecznego, promowanie integracji społecznej oraz kształtowanie ram dla wzrostu zatrudnienia[1].

Historia

Siedziba główna[2]

Budynek przy Wilhelmstraße 49 w Berlinie, obecna siedziba BMAS, ma długą i złożoną historię. Od XIX wieku mieściły się tu ważne urzędy Prus, a później Rzeszy Niemieckiej. W okresie międzywojennym znajdowała się tu prasa rządowa, a za czasów narodowego socjalizmu – Ministerstwo Propagandy. Po wojnie budynek przejęła administracja NRD, a od 1949 roku był siedzibą prezydenta NRD Wilhelma Piecka. Jego gabinet zachował się do dziś.

Po zjednoczeniu Niemiec budynek został przeznaczony na siedzibę Federalnego Ministerstwa Pracy i Spraw Socjalnych. Po remoncie według projektu architekta Josefa Paula Kleihuesa, Wilhelmstraße 49 – z przerwą w latach 2002–2005 – pełni funkcję siedziby BMAS.

Komisja Historyków[3]

W 2013 roku BMAS rozpoczęło projekt badawczy dotyczący historii Reichsarbeitsministerium w czasach narodowego socjalizmu. Efektem była seria monografii i publikacja zbiorczego raportu w 2017 roku, przedstawiającego m.in. wykorzystanie polityki społecznej jako narzędzia dominacji w Europie.

Zadania

Do podstawowych zadań BMAS należy zabezpieczenie pracy oraz walka z bezrobociem. Resort pełni istotną rolę w tworzeniu spójnych rozwiązań politycznych, które łączą kwestie społeczne i gospodarcze. Współpracuje z władzami krajów związkowych i samorządami, a także z parlamentarnym Komitetem ds. Pracy i Spraw Socjalnych[4].

Ministerstwo wspiera stabilny rozwój gospodarczy, uważając go za fundament działania państwa opiekuńczego. Integruje politykę gospodarczą, zatrudnienia i społeczną, promując dialog społeczny i udział społeczeństwa obywatelskiego. BMAS odgrywa też istotną rolę w realizacji celów strategii lizbońskiej, gdzie rozwój gospodarczy ma iść w parze z ochroną socjalną[4].

Priorytetem jest również reforma systemu emerytalnego – podniesienie wieku emerytalnego w odpowiedzi na wydłużenie życia oraz aktywizacja zawodowa osób starszych. Wspiera również prywatne formy zabezpieczenia emerytalnego[4].

Ministerstwo prowadzi politykę integracyjną na rzecz osób niepełnosprawnych i potrzebujących wsparcia, zmierzając do likwidacji barier, ograniczenia wykluczenia i zwiększenia ich szans na uczestnictwo społeczne. W obszarze rynku pracy BMAS rozwija narzędzia walki z bezrobociem, w tym programy dla osób młodych i słabiej wykwalifikowanych. Szczególną uwagę poświęca osobom do 25. roku życia oraz integracji seniorów pozostających bez pracy[4].

Jednostki podległe

W skład bezpośredniego obszaru działania BMAS wchodzą[5]:

  • Federalny Sąd Pracy (Bundesarbeitsgericht) z siedzibą w Erfurcie – najwyższa instancja sądownictwa pracy w Niemczech, rozstrzygająca spory wynikające ze stosunku pracy. Składy orzekające (senaty) składają się z trzech sędziów zawodowych i dwóch ławników – przedstawicieli pracowników i pracodawców.
  • Federalny Sąd Socjalny (Bundessozialgericht) z siedzibą w Kassel – najwyższy organ sądownictwa socjalnego. Orzeka w sprawach dotyczących ubezpieczenia zdrowotnego, pielęgnacyjnego, emerytalnego oraz ubezpieczenia społecznego artystów. Jego orzeczenia mają istotny wpływ na sytuację bytową wielu obywateli.
  • Federalny Urząd ds. Zabezpieczenia Społecznego (Bundesamt für Soziale Sicherung) z siedzibą w Bonn – nadzoruje ogólnokrajowe instytucje ubezpieczeń społecznych. Ma kompetencje doradcze, zatwierdzające oraz kontrolne. Zarządza ryzykiem i finansami w systemie ubezpieczenia pielęgnacyjnego.
  • Federalny Instytut ds. Bezpieczeństwa i Higieny Pracy (Bundesanstalt für Arbeitsschutz und Arbeitsmedizin, BAuA) – ma siedzibę w Dortmundzie. Zajmuje się badaniami i rozwojem w zakresie bezpiecznych technologii i ergonomicznych warunków pracy. Promuje zdrowie i zdolność do pracy poprzez nowoczesne podejście do ochrony zdrowia w miejscu pracy.

Pod nadzorem prawnym[5]:

  • Federalna Agencja Pracy (Bundesagentur für Arbeit) – największy dostawca usług na rynku pracy. Prowadzi sieć urzędów pracy, pośrednictwo pracy i doradztwo zawodowe, wspiera szkolenia, integrację zawodową osób niepełnosprawnych, wypłaca zasiłki (np. zasiłek dla bezrobotnych, zasiłek z tytułu niewypłacalności pracodawcy) oraz prowadzi badania i statystyki rynku pracy. Wypłaca również świadczenie Kindergeld jako kasa rodzinna.

Pozostałe podległe instytucje[5]:

  • Niemieckie Ubezpieczenie Emerytalne – oddział federalny (Deutsche Rentenversicherung Bund) – odpowiada za ogólnokrajowe kwestie organizacyjne, finansowe i prawne systemu emerytalnego.
  • Niemieckie Ubezpieczenie Emerytalne Górnictwa, Kolei i Żeglugi (Deutsche Rentenversicherung Knappschaft-Bahn-See) – integruje ubezpieczenia emerytalne, zdrowotne i pielęgnacyjne dla specyficznych grup zawodowych. Prowadzi również Centrum Minijobów w Cottbus i od 2025 roku realizuje ustawowe zadania Kasy Ubezpieczenia Artystów.
  • Kasa Ubezpieczenia Artystów (Künstlersozialkasse) – od 2025 roku prowadzona przez DRV KBS. Obsługuje system zabezpieczenia społecznego artystów.
  • Ubezpieczenie Wypadkowe dla Administracji Federalnej i Kolei (Unfallversicherung Bund und Bahn) – obejmuje ochroną wypadkową około 5,4 mln osób w sektorze publicznym oraz kolei. Zajmuje się także osobami objętymi szczególną ochroną państwa.
  • Zawodowe Kasy Ubezpieczeń Wypadkowych (Gewerbliche Berufsgenossenschaften) – dziewięć branżowych jednostek odpowiedzialnych za prewencję i świadczenia w razie wypadków przy pracy, wypadków w drodze oraz chorób zawodowych.
  • Ubezpieczenie społeczne dla rolnictwa, leśnictwa i ogrodnictwa (Sozialversicherung für Landwirtschaft, Forsten und Gartenbau) – prowadzi ubezpieczenia wypadkowe oraz emerytalne dla sektora rolniczego.

Lista ministrów[6]

Nr. Imię i nazwisko Okres urzędowania Partia Uwagi
od do
1 Anton Storch 20 września 1949(dts) 22 października 1957(dts) Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna [a]
2 Theodor Blank 22 października 1957(dts) 20 października 1965(dts) Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna [b]
3 Hans Katzer 21 października 1965(dts) 21 października 1969(dts) Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna
4 Walter Arendt 21 października 1969(dts) 15 grudnia 1976(dts) Socjaldemokratyczna Partia Niemiec [c]
5 Herbert Ehrenberg 15 grudnia 1976(dts) 28 kwietnia 1982(dts) Socjaldemokratyczna Partia Niemiec
6 Heinz Westphal 28 kwietnia 1982(dts) 1 października 1982(dts) Socjaldemokratyczna Partia Niemiec
7 Norbert Blüm 1 października 1982(dts) 27 października 1998(dts) Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna [b]
8 Walter Riester 27 października 1998(dts) 22 października 2002(dts) Socjaldemokratyczna Partia Niemiec [c]
9 Wolfgang Clement 22 października 2002(dts) 22 listopada 2005(dts) Socjaldemokratyczna Partia Niemiec [d]
Ulla Schmidt 22 października 2002(dts) 22 listopada 2005(dts) Socjaldemokratyczna Partia Niemiec [e]
10 Franz Müntefering 22 listopada 2005(dts) 21 listopada 2007(dts) Socjaldemokratyczna Partia Niemiec [c]
11 Olaf Scholz 21 listopada 2007(dts) 27 października 2009(dts) Socjaldemokratyczna Partia Niemiec
12 Franz-Josef Jung 28 października 2009(dts) 30 listopada 2009(dts) Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna
13 Ursula von der Leyen 30 listopada 2009(dts) 17 grudnia 2013(dts) Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna
14 Andrea Nahles 17 grudnia 2013(dts) 28 września 2017(dts) Socjaldemokratyczna Partia Niemiec
Katarina Barley 28 września 2017(dts) 14 marca 2018(dts) Socjaldemokratyczna Partia Niemiec
15 Hubertus Heil 14 marca 2018(dts) 6 maja 2025(dts) Socjaldemokratyczna Partia Niemiec
16 Bärbel Bas 6 maja 2025(dts) teraz Socjaldemokratyczna Partia Niemiec

Uwagi

  1. Jako minister pracy.
  2. 1 2 Jako minister pracy i porządku społecznego.
  3. 1 2 3 Jako minister pracy i spraw socjalnych.
  4. Jako minister gospodarki i pracy.
  5. Jako minister zdrowia i ubezpieczeń społecznych.

Przypisy

  1. BMAS - Wir stellen uns vor [online], Webseite des Bundesministerium für Arbeit und Soziales [dostęp 2025-05-05] (niem.).
  2. BMAS - Die Geschichte des Dienst­sitzes des BMAS in Berlin [online], Webseite des Bundesministerium für Arbeit und Soziales, 4 stycznia 2021 [dostęp 2025-05-05] (niem.).
  3. BMAS - Historikerkommission [online], Webseite des Bundesministerium für Arbeit und Soziales, 2 października 2024 [dostęp 2025-05-05] (niem.).
  4. 1 2 3 4 BMAS - Aufgaben des BMAS [online], Webseite des Bundesministerium für Arbeit und Soziales, 4 stycznia 2021 [dostęp 2025-05-05] (niem.).
  5. 1 2 3 BMAS - Geschäftsbereich des BMAS [online], Webseite des Bundesministerium für Arbeit und Soziales, 25 lutego 2025 [dostęp 2025-05-05] (niem.).
  6. BMAS - Ehemalige Bundesminister für Arbeit und Soziales seit 1949 [online], Webseite des Bundesministerium für Arbeit und Soziales, 27 września 2020 [dostęp 2025-05-05] (niem.).