Federalne Ministerstwo Pracy i Spraw Socjalnych
![]() Logo Federalnego Ministerstwa Pracy i Spraw Socjalnych | |
![]() Siedziba w Berlinie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data utworzenia |
20 września 1949 |
| Siedziba | |
| Bundesminister | |
| Budżet |
164,92 mld EUR (2021) |
| Adres | |
| Główna siedziba: ul. Wilhelmstraße 49 10117 Berlin Działy Z, I, IV i V: ul. Rochusstraße 1 53123 Bonn Działy II, III i VI: ul. Villemombler Straße 76 53123 Bonn | |
Położenie na mapie Niemiec ![]() | |
| 52°30′45,0000″N 13°23′01,0000″E/52,512500 13,383611 | |
| Strona internetowa | |
Federalne Ministerstwo Pracy i Spraw Socjalnych (niem. Bundesministerium für Arbeit und Soziales, w skrócie BMAS) jest jednym z resortów rządu federalnego Niemiec, odpowiedzialnym za politykę społeczną i rynek pracy. Do jego głównych zadań należy przeciwdziałanie bezrobociu, zapewnienie sprawnego funkcjonowania systemów zabezpieczenia społecznego, promowanie integracji społecznej oraz kształtowanie ram dla wzrostu zatrudnienia[1].
Historia
Siedziba główna[2]
Budynek przy Wilhelmstraße 49 w Berlinie, obecna siedziba BMAS, ma długą i złożoną historię. Od XIX wieku mieściły się tu ważne urzędy Prus, a później Rzeszy Niemieckiej. W okresie międzywojennym znajdowała się tu prasa rządowa, a za czasów narodowego socjalizmu – Ministerstwo Propagandy. Po wojnie budynek przejęła administracja NRD, a od 1949 roku był siedzibą prezydenta NRD Wilhelma Piecka. Jego gabinet zachował się do dziś.
Po zjednoczeniu Niemiec budynek został przeznaczony na siedzibę Federalnego Ministerstwa Pracy i Spraw Socjalnych. Po remoncie według projektu architekta Josefa Paula Kleihuesa, Wilhelmstraße 49 – z przerwą w latach 2002–2005 – pełni funkcję siedziby BMAS.
Komisja Historyków[3]
W 2013 roku BMAS rozpoczęło projekt badawczy dotyczący historii Reichsarbeitsministerium w czasach narodowego socjalizmu. Efektem była seria monografii i publikacja zbiorczego raportu w 2017 roku, przedstawiającego m.in. wykorzystanie polityki społecznej jako narzędzia dominacji w Europie.
Zadania
Do podstawowych zadań BMAS należy zabezpieczenie pracy oraz walka z bezrobociem. Resort pełni istotną rolę w tworzeniu spójnych rozwiązań politycznych, które łączą kwestie społeczne i gospodarcze. Współpracuje z władzami krajów związkowych i samorządami, a także z parlamentarnym Komitetem ds. Pracy i Spraw Socjalnych[4].
Ministerstwo wspiera stabilny rozwój gospodarczy, uważając go za fundament działania państwa opiekuńczego. Integruje politykę gospodarczą, zatrudnienia i społeczną, promując dialog społeczny i udział społeczeństwa obywatelskiego. BMAS odgrywa też istotną rolę w realizacji celów strategii lizbońskiej, gdzie rozwój gospodarczy ma iść w parze z ochroną socjalną[4].
Priorytetem jest również reforma systemu emerytalnego – podniesienie wieku emerytalnego w odpowiedzi na wydłużenie życia oraz aktywizacja zawodowa osób starszych. Wspiera również prywatne formy zabezpieczenia emerytalnego[4].
Ministerstwo prowadzi politykę integracyjną na rzecz osób niepełnosprawnych i potrzebujących wsparcia, zmierzając do likwidacji barier, ograniczenia wykluczenia i zwiększenia ich szans na uczestnictwo społeczne. W obszarze rynku pracy BMAS rozwija narzędzia walki z bezrobociem, w tym programy dla osób młodych i słabiej wykwalifikowanych. Szczególną uwagę poświęca osobom do 25. roku życia oraz integracji seniorów pozostających bez pracy[4].
Jednostki podległe
W skład bezpośredniego obszaru działania BMAS wchodzą[5]:
- Federalny Sąd Pracy (Bundesarbeitsgericht) z siedzibą w Erfurcie – najwyższa instancja sądownictwa pracy w Niemczech, rozstrzygająca spory wynikające ze stosunku pracy. Składy orzekające (senaty) składają się z trzech sędziów zawodowych i dwóch ławników – przedstawicieli pracowników i pracodawców.
- Federalny Sąd Socjalny (Bundessozialgericht) z siedzibą w Kassel – najwyższy organ sądownictwa socjalnego. Orzeka w sprawach dotyczących ubezpieczenia zdrowotnego, pielęgnacyjnego, emerytalnego oraz ubezpieczenia społecznego artystów. Jego orzeczenia mają istotny wpływ na sytuację bytową wielu obywateli.
- Federalny Urząd ds. Zabezpieczenia Społecznego (Bundesamt für Soziale Sicherung) z siedzibą w Bonn – nadzoruje ogólnokrajowe instytucje ubezpieczeń społecznych. Ma kompetencje doradcze, zatwierdzające oraz kontrolne. Zarządza ryzykiem i finansami w systemie ubezpieczenia pielęgnacyjnego.
- Federalny Instytut ds. Bezpieczeństwa i Higieny Pracy (Bundesanstalt für Arbeitsschutz und Arbeitsmedizin, BAuA) – ma siedzibę w Dortmundzie. Zajmuje się badaniami i rozwojem w zakresie bezpiecznych technologii i ergonomicznych warunków pracy. Promuje zdrowie i zdolność do pracy poprzez nowoczesne podejście do ochrony zdrowia w miejscu pracy.
Pod nadzorem prawnym[5]:
- Federalna Agencja Pracy (Bundesagentur für Arbeit) – największy dostawca usług na rynku pracy. Prowadzi sieć urzędów pracy, pośrednictwo pracy i doradztwo zawodowe, wspiera szkolenia, integrację zawodową osób niepełnosprawnych, wypłaca zasiłki (np. zasiłek dla bezrobotnych, zasiłek z tytułu niewypłacalności pracodawcy) oraz prowadzi badania i statystyki rynku pracy. Wypłaca również świadczenie Kindergeld jako kasa rodzinna.
Pozostałe podległe instytucje[5]:
- Niemieckie Ubezpieczenie Emerytalne – oddział federalny (Deutsche Rentenversicherung Bund) – odpowiada za ogólnokrajowe kwestie organizacyjne, finansowe i prawne systemu emerytalnego.
- Niemieckie Ubezpieczenie Emerytalne Górnictwa, Kolei i Żeglugi (Deutsche Rentenversicherung Knappschaft-Bahn-See) – integruje ubezpieczenia emerytalne, zdrowotne i pielęgnacyjne dla specyficznych grup zawodowych. Prowadzi również Centrum Minijobów w Cottbus i od 2025 roku realizuje ustawowe zadania Kasy Ubezpieczenia Artystów.
- Kasa Ubezpieczenia Artystów (Künstlersozialkasse) – od 2025 roku prowadzona przez DRV KBS. Obsługuje system zabezpieczenia społecznego artystów.
- Ubezpieczenie Wypadkowe dla Administracji Federalnej i Kolei (Unfallversicherung Bund und Bahn) – obejmuje ochroną wypadkową około 5,4 mln osób w sektorze publicznym oraz kolei. Zajmuje się także osobami objętymi szczególną ochroną państwa.
- Zawodowe Kasy Ubezpieczeń Wypadkowych (Gewerbliche Berufsgenossenschaften) – dziewięć branżowych jednostek odpowiedzialnych za prewencję i świadczenia w razie wypadków przy pracy, wypadków w drodze oraz chorób zawodowych.
- Ubezpieczenie społeczne dla rolnictwa, leśnictwa i ogrodnictwa (Sozialversicherung für Landwirtschaft, Forsten und Gartenbau) – prowadzi ubezpieczenia wypadkowe oraz emerytalne dla sektora rolniczego.
Lista ministrów[6]
| Nr. | Imię i nazwisko | Okres urzędowania | Partia | Uwagi | ||
|---|---|---|---|---|---|---|
| od | do | |||||
| 1 | Anton Storch | 20 września 1949(dts) | 22 października 1957(dts) | Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna | [a] | |
| 2 | Theodor Blank | 22 października 1957(dts) | 20 października 1965(dts) | Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna | [b] | |
| 3 | Hans Katzer | 21 października 1965(dts) | 21 października 1969(dts) | Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna | ||
| 4 | Walter Arendt | 21 października 1969(dts) | 15 grudnia 1976(dts) | Socjaldemokratyczna Partia Niemiec | [c] | |
| 5 | Herbert Ehrenberg | 15 grudnia 1976(dts) | 28 kwietnia 1982(dts) | Socjaldemokratyczna Partia Niemiec | ||
| 6 | Heinz Westphal | 28 kwietnia 1982(dts) | 1 października 1982(dts) | Socjaldemokratyczna Partia Niemiec | ||
| 7 | Norbert Blüm | 1 października 1982(dts) | 27 października 1998(dts) | Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna | [b] | |
| 8 | Walter Riester | 27 października 1998(dts) | 22 października 2002(dts) | Socjaldemokratyczna Partia Niemiec | [c] | |
| 9 | Wolfgang Clement | 22 października 2002(dts) | 22 listopada 2005(dts) | Socjaldemokratyczna Partia Niemiec | [d] | |
| Ulla Schmidt | 22 października 2002(dts) | 22 listopada 2005(dts) | Socjaldemokratyczna Partia Niemiec | [e] | ||
| 10 | Franz Müntefering | 22 listopada 2005(dts) | 21 listopada 2007(dts) | Socjaldemokratyczna Partia Niemiec | [c] | |
| 11 | Olaf Scholz | 21 listopada 2007(dts) | 27 października 2009(dts) | Socjaldemokratyczna Partia Niemiec | ||
| 12 | Franz-Josef Jung | 28 października 2009(dts) | 30 listopada 2009(dts) | Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna | ||
| 13 | Ursula von der Leyen | 30 listopada 2009(dts) | 17 grudnia 2013(dts) | Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna | ||
| 14 | Andrea Nahles | 17 grudnia 2013(dts) | 28 września 2017(dts) | Socjaldemokratyczna Partia Niemiec | ||
| – | Katarina Barley | 28 września 2017(dts) | 14 marca 2018(dts) | Socjaldemokratyczna Partia Niemiec | ||
| 15 | Hubertus Heil | 14 marca 2018(dts) | 6 maja 2025(dts) | Socjaldemokratyczna Partia Niemiec | ||
| 16 | Bärbel Bas | 6 maja 2025(dts) | teraz | Socjaldemokratyczna Partia Niemiec | ||
Uwagi
Przypisy
- ↑ BMAS - Wir stellen uns vor [online], Webseite des Bundesministerium für Arbeit und Soziales [dostęp 2025-05-05] (niem.).
- ↑ BMAS - Die Geschichte des Dienstsitzes des BMAS in Berlin [online], Webseite des Bundesministerium für Arbeit und Soziales, 4 stycznia 2021 [dostęp 2025-05-05] (niem.).
- ↑ BMAS - Historikerkommission [online], Webseite des Bundesministerium für Arbeit und Soziales, 2 października 2024 [dostęp 2025-05-05] (niem.).
- 1 2 3 4 BMAS - Aufgaben des BMAS [online], Webseite des Bundesministerium für Arbeit und Soziales, 4 stycznia 2021 [dostęp 2025-05-05] (niem.).
- 1 2 3 BMAS - Geschäftsbereich des BMAS [online], Webseite des Bundesministerium für Arbeit und Soziales, 25 lutego 2025 [dostęp 2025-05-05] (niem.).
- ↑ BMAS - Ehemalige Bundesminister für Arbeit und Soziales seit 1949 [online], Webseite des Bundesministerium für Arbeit und Soziales, 27 września 2020 [dostęp 2025-05-05] (niem.).


