Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2004

Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2004
2003 2005
Miejsce finału

Praga

Termin

24 kwietnia-9 maja

Liczba drużyn

16

Liczba stadionów

2 (w 2 miastach)

Podium
Pierwsze miejsce

 Kanada

Drugie miejsce

 Szwecja

Trzecie miejsce

 Stany Zjednoczone

Statystyki indywidualne
Liczba meczów

56

Liczba goli

285 (5,09 na mecz)

MVP

Kanada Dany Heatley

Król strzelców

Kanada Dany Heatley
(8 bramek)

Najlepszy bramkarz

Stany Zjednoczone Ty Conklin

Najlepszy obrońca

Szwecja Dick Tärnström

Najlepszy napastnik

Kanada Dany Heatley

Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2004 – 68. edycja mistrzostw świata organizowane przez IIHF, która odbyła się po raz pierwszy w niepodległych Czechach. Turniej Elity odbył się w dniach 24 kwietnia–9 maja, a miastami goszczącymi najlepsze drużyny świata były Praga i Ostrawa.

Czas i miejsce rozgrywania pozostałych turniejów:

Elita

Sazka Arena

W mistrzostwach elity uczestniczyło najlepszych 16 drużyn na świecie. System rozgrywania meczów był inny niż w niższych dywizjach. Najpierw odbywały się dwie fazy grupowe, a potem systemem pucharowym 8 drużyn walczyło o mistrzostwo. Najgorsze drużyny w pierwszej fazie grupowej zagrały między sobą systemem każdy z każdym. Dwie ostatnie drużyny spadły do pierwszej dywizji. Mecze zostały rozegrane w Czechach po raz pierwszy w historii jako niepodległy kraj, zaś licząc turnieje rozegrane w Czechosłowacji po raz dziewiąty. Ostatni turniej mistrzowski odbył się tu w 1992 roku.

Hale w których odbyły się zawody to:
Sazka Arena (o pojemności 17 360 miejsc)
ČEZ Aréna (o pojemności 9 568 miejsc)

Zawody odbyły się w dniach 24 kwietnia - 9 maja 2004 roku. Pierwszy mecz odbył się o 12:15 czasu środkowoeuropejskiego. W Pradze odbył się mecz Francji oraz Austrii. Pierwszą bramkę w turnieju zdobył Austriak Dieter Kalt był to jednocześnie najszybciej zdobyta bramka na tych mistrzostwach. Krążek znalazł się w bramce w dziewiątej sekundzie meczu.

Królem strzelców został Kanadyjczyk Dany Heatley, zdobywca 8 bramek. Zawodnik ten był również najskuteczniejszy w punktacji kanadyjskiej, w której uzbierał łącznie 11 punktów (8 bramek i 3 asysty). Do szóstki gwiazd zaliczono: bramkarza reprezentacji Szwecji Henrika Lundqvista, obrońców: Słowaka Zdeno Chárę i Szweda Dicka Tärnströma oraz napastników: Fina Ville Peltonena, Kanadyjczyka Dany'ego Heatley oraz Czecha Jaromíra Jágra. MVP turnieju został wybrany Dany Heatley.

Statystyki
  • Klasyfikacja strzelców: Kanada Dany Heatley - 8 goli
  • Klasyfikacja asystentów: Czechy Radek Dvořák - 7 asyst
  • Klasyfikacja kanadyjska: Kanada Dany Heatley - 11 punktów
  • Klasyfikacja +/-: Szwecja Niclas Havelid - +10
  • Klasyfikacja skuteczności interwencji bramkarzy: Słowacja Ján Lašák - 95,38%
  • Klasyfikacja średniej goli straconych na mecz bramkarzy: Słowacja Ján Lašák - 1,00

Dyrektoriat turnieju wybrał trójkę najlepszych zawodników, po jednej na każdej pozycji:

Skład gwiazd wybrany przez dziennikarzy:

Pierwsza dywizja

Grupa A

Lp. Drużyna
1 Białoruś
2 Norwegia
3 Holandia
4 Węgry
5 Wielka Brytania
6 Belgia

Grupa B

Lp. Drużyna
1 Słowenia
2 Włochy
3 Polska
4 Estonia
5 Rumunia
6 Korea Południowa

W mistrzostwach pierwszej dywizji uczestniczyło 12 zespołów, które zostały podzielone na dwie grupy po 6 zespołów. Rozegrały one mecze systemem każdy z każdym. Zwycięzcy turniejów awansowali do mistrzostw świata elity w 2005 roku, zaś najsłabsze drużyny spadły do drugiej dywizji.

Turnieje I Dywizji zostały rozegrane w dniach 12-18 kwietnia i rozgrywane były w:
Grupa A – Oslo (Norwegia)
Grupa B – Gdańsk (Polska)

Statystyki Grupy B

Dyrektoriat turnieju wybrał trójkę najlepszych zawodników, po jednej na każdej pozycji:

  • Klasyfikacja strzelców: Estonia Andrei Makrov - 8 goli
  • Klasyfikacja asystentów: Słowenia Dejan Kontrec - 8 asyst
  • Klasyfikacja kanadyjska: Estonia Andrei Makrov - 11 punktów
  • Klasyfikacja +/-: Słowenia Mitja Robar - +14
  • Klasyfikacja skuteczności interwencji bramkarzy: Słowenia Robert Kristan - 95,24%
  • Klasyfikacja średniej goli straconych na mecz bramkarzy: Włochy Günther Hell - 0,96

Druga dywizja

Grupa A

Lp. Drużyna
1 Chiny
2 Chorwacja
3 Australia
4 Hiszpania
5 Izrael
6 Luksemburg

Grupa B

Lp. Drużyna
1 Litwa
2 Serbia i Czarnogóra
3 Korea Północna
4 Bułgaria
5 Nowa Zelandia
6Południowa Afryka RPA

W mistrzostwach pierwszej dywizji uczestniczyło 12 zespołów, które zostały podzielone na dwie grupy po 6 zespołów. Rozegrały one mecze systemem każdy z każdym. Zwycięzcy turniejów awansowali do mistrzostw świata pierwszej dywizji w 2005 roku, zaś najsłabsze drużyny spadły do drugiej dywizji.

Turnieje II Dywizji zostały rozegrane w dniach 12-18 kwietnia i rozgrywane były w:
Grupa A – Jaca (Hiszpania)
Grupa B – Elektreny (Litwa)

Trzecia dywizja

Lp. Drużyna
1 Islandia
2 Turcja
3 Meksyk
4 Irlandia
5 Armenia

W tej części mistrzostw uczestniczyło 5 drużyn, które rozegrały mecze w jednej grupie systemem każdy z każdym. Najlepsze dwa zespoły awansowały do drugiej dywizji. Gospodarzem turnieju była stolica Islandii – Reykjavík.

Po raz pierwszy w historii reprezentacje Irlandii oraz Armenii uczestniczyły w mistrzostwach świata.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.