Moczarek

Moczarek
Pelomys
W. Peters, 1852[1]
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

myszowate

Podrodzina

myszy

Plemię

Arvicanthini

Rodzaj

moczarek

Typ nomenklatoryczny

Mus (Pelomys) fallax W. Peters, 1852

Synonimy
  • Komemys De Beaux, 1924[2]
Podrodzaje i gatunki

3 podrodzaje (w tym 1 o statusie incertae sedis) i 7 gatunków (w tym 2 wymarłe) – zobacz opis w tekście

Moczarek[3] (Pelomys) – rodzaj ssaków z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).

Rozmieszczenie geograficzne

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce[4][5][6].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 100–170 mm, długość ogona 100–230 mm, długość ucha 13–24 mm, długość tylnej stopy 21–36 mm; masa ciała 41–170 g[5][7].

Systematyka

Rodzaj zdefiniował w 1852 roku niemiecki zoolog Wilhelm Peters w artykule zatytułowanym Kilka nowych ssaków i ryb rzecznych z Mozambiku, opublikowanym w czasopiśmie „Bericht über die zur Bekanntmachung geeigneten Verhandlungen der Konigl. Preuss. Akademie der Wissenschaften zu Berlin”[1]. Gatunkiem typowym jest (oznaczenie monotypowe) moczarek podstępny (P. fallax).

Etymologia

  • Pelomys: gr. πηλος pēlos ‘glina, błoto’; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[8].
  • Komemys: wyspa Koome, Jezioro Wiktorii, Uganda; gr. μυς mus, μυος muos ‘mysz’[2]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Komemys isseli de Beaux, 1924.

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki zgrupowane w trzech podrodzajach[9][7][4][3]:

Podrodzaj Grafika Gatunek Autor i rok opisu Nazwa zwyczajowa[3] Podgatunki[5][4][7] Rozmieszczenie geograficzne[5][4][7] Podstawowe wymiary[5][7][a] Status
IUCN[10]
Pelomys Pelomys fallax (W. Peters, 1852) moczarek podstępny gatunek monotypowy od Wielkiego Rowu Zachodniego, południowej Kenii i wschodniej Tanzanii na zachód do Angoli, na południe do Delty Okawango i południowego Mozambiku DC: 13–17 cm
DO: 10,5–16,9 cm
MC: 100–170 g
 LC 
Komemys Pelomys hopkinsi Hayman, 1955 moczarek błotny gatunek monotypowy kilka miejsc w południowo-zachodniej Ugandzie, Rwandzie, Burundi, północno-zachodniej Tanzanii i południowo-zachodniej Kenii DC: 11,6–12,7 cm
DO: 13,5–16,6 cm
MC: 41–68 g
 DD 
Komemys Pelomys isseli (de Beaux, 1924) moczarek farmerski gatunek monotypowy wyspy Ssese (Bugula, Bunyama i Kome) na jeziorze Wiktorii (Uganda) i bagna Nyabera (południowo-zachodnia Kenia) DC: 13,2–14,9 cm
DO: 14,8–15,6 cm
MC: 60–83 g
 NT 
Incertae sedis Pelomys campanae (Huet, 1888) moczarek angolański gatunek monotypowy północna i zachodnia Angola oraz zachodnia i południowo-środkowa Demokratyczna Republika Konga DC: 12–17 cm
DO: 13,8–14,6 cm
MC: brak danych
 LC 
Incertae sedis Pelomys minor Cabrera & Ruxton, 1926 moczarek najmniejszy gatunek monotypowy południowa Demokratyczna Republika Konga i sąsiadująca północno-wschodnia Angola, północna Zambia i zachodnia Tanzania DC: 10,1–16,1 cm
DO: 10–13,1 cm
MC: 42–56 g
 LC 

Kategorie IUCN:  LC gatunek najmniejszej troski,  NT gatunek bliski zagrożenia,  DD gatunki o nieokreślonym stopniu zagrożenia.

Opisano również gatunki wymarłe[11]:

Uwagi

  1. DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała

Przypisy

  1. 1 2 W. Peters. Einige neue Säugethiere und Flufsfische aus Mossambique vor. „Bericht über die zur Bekanntmachung geeigneten Verhandlungen der Konigl. Preuss. Akademie der Wissenschaften zu Berlin”. 17, s. 275, 1852. (łac.).
  2. 1 2 O. De Beaux. Collezioni zoologiche fatte nell'Uganda dal dott. E. Bayon. XVIII. Mammiferi. Parte III. Rodentia. „Annali del Museo civico di storia naturale Giacomo Doria”. 51, s. 207, 1924. (wł.).
  3. 1 2 3 Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 277. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol.  ang.).
  4. 1 2 3 4 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 522. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  5. 1 2 3 4 5 Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 772–773. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
  6. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Pelomys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-13].
  7. 1 2 3 4 5 Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 335. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  8. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 520, 1904. (ang.).
  9. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, J. Zijlstra & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.13) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2025-03-02]. (ang.).
  10. Taxonomy: Pelomys – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2025-03-02]. (ang.).
  11. J.S. Zijlstra, Pelomys Peters, 1852, Hesperomys project (Version 24.9.1), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2025-03-02] (ang.).
  12. J.-J. Jaeger: Les Rongeurs (Mammalia, Rodentia) du Pléistocène inférieur d’Olduvai Bed I (Tanzanie). Iè partie: les Muridés. W: R.J.G. Savage & S.C. Coryndon (redaktorzy): Fossil vertebrates of Africa. London: Academic, 1976, s. 58–120. (fr.).
  13. H. de Bruijn, M.R. Dawson & P. Mein. Upper Pliocene Rodentia, Lagomorpha and Insectivora (Mammalia) from the Isle of Rhodes (Greece). „Proceedings of the Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen”. Series B. 73 (5), s. 550, 1970. (ang.).