Monotoma longicollis

Monotoma longicollis
(Gyllenhaal, 1827)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Nadrodzina	zgniotki
Rodzina	obumierkowate
Rodzaj	Monotoma
Podrodzaj	Monotoma (Monotoma)
Gatunek	Monotoma (Monotoma) longicollis
Synonimy
Cerylon longicollis Gyllenhaal, 1827 Monotoma (Monotoma) angustata Stephens, 1830 Monotoma (Monotoma) flavipes Kunze, 1839 Monotoma (Monotoma) gracilis Curtis, 1840

Monotoma longicollis – gatunek chrząszcza z rodziny obumierkowatych.

Gatunek ten został opisany w 1827 roku przez Leonarda Gyllenhaala jako Cerylon longicollis^[1].

Chrząszcz o ciele długości od 1,4 do 1,7 mm, w całości ubarwionym ciemnobrunatnie z jasnobrunatnymi czułkami i odnóżami. Mała, delikatnie punktowana głowa ma silnie opadające ku dołowi nadustek i przód czoła, duże i półkoliste oczy oraz bardzo krótkie i porośnięte odstającym owłosieniem skronie. Wydłużone, nieco ku tyłowi zwężone i zaokrąglone przedplecze ma kąty przednie płatowato wystające, a kąty tylne zaokrąglone i pozbawione wyraźnych ząbków. Na powierzchni przedplecza widnieją małe wgniecenia. Wierzch słabo spłaszczonych i trochę rozszerzonych pokryw jest gładki i mydlanie połyskujący^[2].

Owad ten zasiedla rozkładającą się materię roślinną. Występuje w ściółce iglastej i liściastej oraz w glebie, a w warunkach synantropijnych spotykany jest w kompoście, sianie, słomie i plewach^[2][3].

Chrząszcz pierwotnie palearktyczny, rozsiedlony od Makaronezji przez Europę, po Kaukaz i Bliski Wschód. Ponadto znany z krainy etiopskiej i australijskiej^[3][1]. W Europie stwierdzony został w Portugalii, Hiszpanii, Francji, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Niemczech, Szwajcarii, Austrii, Włoszech, Danii, Szwecji, Finlandii, Polsce, Czechach, Słowacji, Węgrzech, Ukrainie, Rosji, Rumunii, Chorwacji i Grecji^[1]. Na północ kontynentu sięga daleko za koło podbiegunowe^[3].