Monotoma spinicollis

Monotoma spinicollis
Aubé, 1837
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Nadrodzina	zgniotki
Rodzina	obumierkowate
Rodzaj	Monotoma
Podrodzaj	Monotoma (Monotoma)
Gatunek	Monotoma (Monotoma) spinicollis
Synonimy
Monotoma (Monotoma) spinifera Wollaston, 1857

Monotoma spinicollis – gatunek chrząszcza z rodziny obumierkowatych.

Gatunek ten został opisany w 1837 roku przez Charlesa Nicholasa Aubé^[1].

Chrząszcz o ciele długości od 2 do 2,3 mm, ubarwionym brunatnie. Głowa ma lekko opadające ku dołowi nadustek i przód czoła, duże i półkoliste oczy oraz nieco krótsze od oczu, słabo zaokrąglone skronie. Na bokach głowy przedniej części głowy występują dobrze widoczne zagłębienia, które zwężają się ku tyłowi i nie dochodzą poza połowę oka. Przedplecze ma przednie kąty wyciągnięte w zaostrzone i długie kolce, a boczne brzegi z ząbkami, z których każdy ma skierowaną po skosie ku przodowi kępkę długich włosków. Powierzchnia pokryw jest silnie punktowana, matowa i porośnięta owłosieniem^[2].

Owad ten zasiedla rozkładającą się materię roślinną, zwłaszcza pokrytą pleśnią. Występuje m.in. w pryzmach kompostowych, słomie i sianie^[2][3].

Chrząszcz pierwotnie zachodniopalearktyczny, rozsiedlony od Azorów i Makaronezji przez Europę i Afrykę Północną po Syrię i Kaukaz. Ponadto znany z krainy nearktycznej i etiopskiej^[3][1]. W Europie stwierdzony został w Portugalii, Hiszpanii, Francji, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Belgii, Holandii, Niemczech, Szwajcarii, Austrii, Włoszech, Malcie, Danii, Szwecji, Finlandii, Polsce, Czechach, Słowacji, Węgrzech, Ukrainie, Rosji, Rumunii, Chorwacji oraz Grecji^[1]. W Polsce rzadko spotykany^[3].