Montreal Manic

piłka nożna
Montreal Manic / Manic de Montréal
Przydomek

The Manic / Le Manic

Barwy

biało-niebieskie

Data założenia

1981

Data rozwiązania

1983

Liga

NASL

Państwo

 Kanada

Siedziba

Montreal, Quebec, Kanada

Stadion

Stadion: Stadion Olimpijski – 66 308
Hala: Forum de Montréal

Właściciel

Molson Brewery

Prezes

Roger Samson

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe

Montreal Manic – kanadyjski klub piłkarski z Montrealu w prowincji Quebec. Drużyna występowała w lidze NASL, a jego domowym obiektem był Stadion Olimpijski, natomiast halowa drużyna swoje mecze domowe rozgrywała w hali Forum de Montréal. Zespół istniał w latach 1981–1983.

Historia

Klub został założony w 1981 roku jako kontynuator tradycji Philadelphia Fury i jest drugim po Montreal Olympique klubem piłkarskim w tym mieście. W sezonie 1981 klub zajął 2. miejsce w Dywizji Wschodniej i awansował do fazy play-off, gdzie w pierwszej rundzie wygrał rywalizację z Los Angeles Aztecs (5:3, 2:3, 2:1 pd.) i awansował do ćwierćfinału, w którym przeciwnikiem klubu był Chicago Sting, który wygrał rywalizację (3:2, 2:4, 2:4) i awansował do półfinału. Podczas pierwszego meczu tej rywalizacji, 2 września 1981 roku, padł rekord frekwencji na meczach klubu, 58 542 widzów[1].

W sezonie 1982 klub również zajął 2. miejsce w Dywizji Wschodniej i awansował do fazy play-off, gdzie zespół odpadł już w pierwszej rundzie po porażce w rywalizacji z Fort Lauderdale Strikers (3:2 pd., 0:1 pd., 1:4), jednak sezon 1983 był najlepszym w historii, najpierw po porażce 4:5 pod dogrywce z Tampa Bay Rowdies zespół zdobył halowe wicemistrzostwo ligi NASL, a następnie zajął 4. miejsce w Dywizji Wschodniej i awansował do fazy play-off, gdzie przeciwnikiem w pierwszej rundzie był naszpikowany gwiazdami New York Cosmos, w którym to zespół z Montrealu wygrał rywalizację (2:3, 0:1 – k. 2:3), co byłą największą sensacją rozgrywek, jednak w półfinale zespół przegrał rywalizację z późniejszym triumfatorem Soccer Bowl, Tulsą Roughnecks (1:2, 1:0, 0:3) i odpadł z rozgrywek. Po zakończeniu sezonu 1983 klub został rozwiązany.

Bilans sezonów 1982 i 1983 wynosił 7 mln USD strat. Według prezesa klubu, Rogera Samsona przyczyną kłopotów finansowych były: zła jakość stadionu, zbyt wysokie ceny czynszów, zbyt niskie zyski z koncesji Montreal Expos, brak umów telewizyjnych i zbyt niska frekwencja na meczach zespołu[2]. Natomiast historyk północnoamerykańskiej piłki nożnej, Dave Wangerin, zasugerował, że winę za rozwiązanie klubu ponosi jego właściciel, browar Molson Brewery[3].

Sezon po sezonie

Sezon Liga Faza zasadnicza Playoff Śr. frekwencja
M Z R P Pkt Miejsce
1981NASL32150171412.miejsce, Dywizja WschodniaĆwierćfinał23 704
1981/1982Halowa NASL18909–1.miejsce, Dywizja WschodniaPierwsza runda
1982NASL32190131592.miejsce, Dywizja WschodniaPierwsza runda21 348
1983Halowa NASL8503531.miejsce, Grand PrixFinał6 972
1983NASL30120181244.miejsce, Dywizja WschodniaPółfinał9 910

Osiągnięcia

Halowa NASL

Nagrody indywidualne

Król strzelców halowego NASL
Bramkarz halowego NASL
Obrona halowego NASL
Jedenastka Sezonu NASL
Jedenastka Dublerów Sezonu NASL
Jedenastka sezonu halowego NASL
  • 1982: Gordon Hill
Canadian Soccer Hall of Fame[4]
US Soccer Hall of Fame[5]
  • 2003: Alan Willey
  • 2007: Bobby Smith
Indoor Soccer Hall of Fame[6]

Trenerzy

Piłkarze

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Les anciens du Manic appuient l’Impact [data dostępu: 2012-02-16] (fr.)
  2. ↑ Manic Depression [data dostępu: 2015-10-14] (ang.)
  3. ↑ Dave Wangerin: Soccer in a Football world: The Story of America’s Forgotten Game. Temple University Press, 2008. ISBN 1-59213-885-3. (ang.).
  4. ↑ Hall of Fame (ang.)
  5. ↑ US Soccer Hall of Fame Membership (ang.)
  6. ↑ Hall Of Fame Classes (ang.)
  7. ↑ Sports New York Times [data dostępu: 1982-09-10] (ang.)
  8. ↑ Thursday’s Sports Transactions [data dostępu: 1982-09-09] (ang.)

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.