Monzambano (1888)

„Monzambano”

Klasa	krążownik torpedowy
Typ	Goito
Historia
Stocznia	Arsenale di La Spezia
Położenie stępki	25 sierpnia 1885
Wodowanie	14 marca 1888
Regia Marina
Wejście do służby	11 sierpnia 1889
Wycofanie ze służby	26 sierpnia 1901
Los okrętu	zezłomowany w 1901
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	856 t (842 długich ton; 944 krótkich ton)
Długość	73,4 m
Szerokość	7,88 m
Zanurzenie	3,5 m
Napęd
4 kotły 2500 do 3180 ihp 3 maszyny parowe podwójnego rozprężania
Prędkość	18 węzłów
Zasięg	1100 mil morskich przy prędkości 10 węzłów
Uzbrojenie
6 × 57 mm
Wyrzutnie torpedowe	5 × 356 mm
Opancerzenie
pokład: 38 mm
Załoga	105–121

Monzambano – krążownik torpedowy typu Goito, zbudowany dla włoskiej Regia Marina pod koniec lat 80. XIX wieku. Okręt został zbudowany w stoczni Arsenale di La Spezia. Jego stępkę położono w sierpniu 1885 roku, a budowę zakończono w sierpniu 1889 roku. Okręt był uzbrojony w lekkie działa i pięć wyrzutni torped kal. 356 mm. Mógł osiągnąć prędkość maksymalną 18 węzłów. Służbę spędził w składzie głównej floty włoskiej wypełniając zadania szkoleniowe i nie biorąc udziału w walkach. Rok 1898 spędził patrolując wschodnią część Morza Śródziemnego w ramach Eskadry Lewantu. „Monzambano” został wycofany ze służby w 1901 roku i tego samego roku został zezłomowany. Jego nazwa pochodzi od miejscowości Monzambano.

„Monzambano” miał długość całkowitą 73,4 metra, szerokość 7,88 m oraz średnie zanurzenie 3,31 m, zaś wyporność 856 ton metrycznych (842 długich ton; 944 krótkich ton). Jego system napędowy składał się z trzech maszyn parowych podwójnego rozprężania, każdy napędzający pojedynczą śrubę napędową. Parę zapewniały cztery kotły opalane węglem. Dokładne dane dotyczące osiągów okrętu nie przetrwały, ale jednostki typu Goito mogły płynąć z prędkością około 18 węzłów przy mocy 2500 – 3180 ihp. „Monzambano” miał zasięg 1100 mil morskich przy prędkości 10 węzłów. Liczebność załogi wahała się pomiędzy 105 a 121 osób^[1].

Główne uzbrojenie krążownika stanowiło pięć wyrzutni torped kalibru 356 mm. Był także wyposażony w sześć dział kal. 57 mm L/40 na pojedynczych podstawach. Okręt był chroniony przez pokład pancerny o grubości 38 mm^[1].

Stępkę „Monzambano” położono w stoczni Arsenale di La Spezia 25 sierpnia 1885, był pierwszym okrętem tego typu, którego budowę rozpoczęto. Został zwodowany 14 marca 1888, prace wyposażeniowe zakończono 11 sierpnia 1889^[1]. W 1893 „Monzambano” został odstawiony do rezerwy na rok, wraz z innymi krążownikami torpedowymi typu Partenope, siostrzanym „Goito” oraz „Pietro Micca”. W tym czasie flota włoska utrzymywała w aktywnej służbie jedynie część jednostek na coroczne ćwiczenia morskie, preferując trzymanie większości nowoczesnych jednostek w rezerwie, by redukować koszty^[2]. W tym roku „Monzambano” został przywrócony do aktywnej służby by odbyć manewry wraz z główną flotą w lipcu. Wchodził w skład 1 Dywizjonu, wraz z okrętami pancernymi „Lepanto”, „Ruggiero di Lauria”, krążownikiem torpedowym „Euridice” i czterema torpedowcami. Służył w eskadrze atakujących sił podczas zestawu ćwiczeń mających na celu symulowanie francuskiego ataku na Neapol^[3][4].

W 1895 „Monzambano” był przydzielony do 2 Departamentu Morskiego, obejmującego Tarent i Neapol. Do tej samej jednostki była przydzielona większość włoskich krążowników torpedowych – w tym siostrzane „Goito”, „Montebello” i „Confienza” oraz osiem jednostek typu Partenope i „Tripoli”^[5]. W 1898 „Monzambano” został przydzielony do Eskadry Lewantu, która patrolowała wschodnią część Morza Śródziemnego. Służył tam wraz z okrętem pancernym „Sardegna”, krążownikiem pancernopokładowym „Etruria”, krążownikami torpedowymi „Aretusa” i „Montebello”^[6]. Okręt został skreślony z listy jednostek floty 26 sierpnia 1901 i zezłomowany^[1].

• George S. Clarke, James R. Thursfield: The Navy and the Nation. London: John Murray, 1897. OCLC 3462308. (ang.). Brak numerów stron w książce
• Conway's All the World's Fighting Ships: 1860–1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 0-85177-133-5. (ang.). Brak numerów stron w książce
• P.V. Lansdale. Italian Naval Manoeuvres. „Notes on the Year's Naval Progress”, s. 354–373, 1894. Washington, D.C.: Government Publishing Office. OCLC 727366607. (ang.). 
• Naval and Military Notes – Italy. „Journal of the Royal United Service Institution”. XXXVII, s. 566–568, 1893. London: J.J. Keliher. OCLC 8007941. (ang.). 
• Naval and Military Notes – Italy. „Journal of the Royal United Service Institution”. XXXIX, s. 81–111, 1895. London: J.J. Keliher. OCLC 8007941. (ang.). 
• Naval Notes – Italy. „Journal of the Royal United Service Institution”. XLII, s. 855–857, 1899. London: J.J. Keliher. OCLC 8007941. (ang.).