Mszarniczek
| Limnomys | |||
| Mearns, 1905[1] | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
mszarniczek | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Limnomys sibuanus Mearns, 1905 | |||
| Gatunki | |||
| |||
Mszarniczek[2] (Limnomys) – rodzaj ssaków z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).
Rozmieszczenie geograficzne
Rodzaj obejmuje gatunki występujące endemicznie na filipińskiej wyspie Mindanao[3][4][5].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 119–144 mm, długość ogona 147–181 mm, długość ucha 20–24 mm, długość tylnej stopy 28–35 mm; masa ciała 47–90 g[4][6].
Systematyka
Rodzaj zdefiniował w 1905 roku amerykański ornitolog Edgar Alexander Mearns w artykule zatytułowanym „Opisy nowych rodzajów i gatunków ssaków z filipińskich wysp”, opublikowanym w czasopiśmie Proceedings of the United States National Museum[1]. NGatunkiem typowym jest (oryginalne oznaczenie) mszarniczek białobrzuchy (L. sibuanus).
Etymologia
Limnomys: gr. λιμνη limnē ‘bagno’[7]; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[8].
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące gatunki[9][6][3][2]:
| Grafika | Gatunek | Autor i rok opisu | Nazwa zwyczajowa[2] | Podgatunki[4][3][6] | Rozmieszczenie geograficzne[4][3][6] | Podstawowe wymiary[4][6][a] | Status IUCN[10] |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Limnomys bryophilus | Rickart, Heaney & Tabaranza, 2003 | mszarniczek szarobrzuchy | gatunek monotypowy | pasmo górskie Kitanglad, być może inne wysokie szczyty; zakres wysokości: 2250–2800 m n.p.m. | DC: 12,1–14 cm DO: 15,2–18,1 cm MC: 48–90 g |
LC | |
| Limnomys sibuanus | Mearns, 1905 | mszarniczek białobrzuchy | gatunek monotypowy | góra Malindang, Kitanglad i Apo; zakres wysokości: poniżej 1300 m n.p.m. | DC: 11,9–14,4 cm DO: 14,7–17,4 cm MC: 47–82 g |
LC |
Kategorie IUCN: LC – gatunek najmniejszej troski.
Uwagi
- ↑ DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała
Przypisy
- 1 2 E.A. Mearns. Descriptions of new genera and species of mammals from the Philippine Islands. „Proceedings of the United States National Museum”. 28, s. 451, 1905. (ang.).
- 1 2 3 Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 270. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- 1 2 3 4 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 476. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- 1 2 3 4 5 Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 881–882. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Limnomys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-05].
- 1 2 3 4 5 Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 306. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 141.
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 160.
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-11]. (ang.).
- ↑ Taxonomy: Limnomys – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2025-01-31]. (ang.).
Bibliografia
- E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 1–316. (ang.).