Mucha śrubowa

Mucha śrubowa

Cochliomyia hominivorax
Coquerel, 1858
Postać dorosła
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Podgromada	uskrzydlone
Rząd	muchówki
Rodzina	muchowate
Rodzaj	Cochliomyia
Gatunek	mucha śrubowa

Mucha śrubowa (Cochliomyia hominivorax) - groźny pasożyt zwierząt i ludzi. Mucha śrubowa przypomina muchę domową jest jednak od niej trzy razy większa. Występuje na obszarze subtropikalnych krajów Ameryki Północnej i Południowej.

Samice Cochliomyia hominivorax składają 250-500 jaj w ranach zwierząt ciepłokrwistych (także w ranach człowieka). Po okresie tygodnia wylęgają się z jaj larwy, które osiągają długość jednego centymetra. Żerują i rozwijają się w mięśniach żywiciela. Robaki potrafią spowodować uszkodzenia tkanki, a nawet śmierć gospodarza. Po ok. 3-6 dniach larwa opuszcza ciało żywiciela, przemienia się w postać dorosłą (w glebie) 7 dni później. Owady te kopulują tylko raz w czasie swojego życia.

Cały cykl życia trwa około 20 dni.

Mucha śrubowa występowała pierwotnie na obszarze całej Ameryki. W Stanach Zjednoczonych udało się ją wytępić w 1982 r. dzięki zastosowaniu techniki wypuszczenia sterylnych owadów. Pozbyto się jej także z obszaru Gwatemali, Belize w 1994 r., Salwadoru w 1995 r. i Hondurasu w 1996 r. Obecnie trwają starania mające na celu wyniszczenie muchy śrubowej na terenie Meksyku, Nikaragui, Kostaryki, Panamy i Jamajki.

• Wytępienie muchy śrubowej dzięki wypuszczeniu sterylnych owadów