Mysz indochińska
| Mus pahari[1] | |||
| Oldfield Thomas, 1916 | |||
| Okres istnienia: środkowy plejstocen – dziś | |||
Mysz indochińska złapana w Arunachal Pradesh, Indie | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Podrodzaj |
Coelomys | ||
| Gatunek |
mysz indochińska | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
![]() | |||
Mysz indochińska[3] (Mus pahari) – gatunek gryzonia z rodziny myszowatych, występujący w Azji Południowo-Wschodniej i w Himalajach[2][4].
Systematyka
Gatunek został opisany naukowo w 1916 roku przez O. Thomasa. Należy do podrodzaju Coelomys. Analizy DNA mitochondrialnego wskazują na bliskie pokrewieństwo z myszą zębiełkowatą (M. crociduroides); te dwa gatunki tworzą klad z myszą dżunglową (M. mayori). Znaleziska kości i zębów w jaskiniach świadczą, że mysz indochińska żyła w Chinach i Tajlandii już w środkowym plejstocenie[4].
Biologia
Myszy indochińskie żyją w północno-wschodnich Indiach, Bhutanie, Mjanmie, południowych Chinach, w Tajlandii, południowo-zachodniej Kambodży, Laosie, oraz północnym i środkowym Wietnamie. Występuje na wysokości od 200 do 2000 m n.p.m. Prowadzi nocny, częściowo nadrzewny tryb życia. Występuje głównie w lasach górskich, zarówno pierwotnych jak i wtórnych, także na skraju lasu. Buduje kuliste gniazda w suchej trawie[2].
Populacja
Mysz indochińska ma szeroki zasięg występowania, choć generalnie jest nieliczna. Populacja jest stabilna. Nie są znane zagrożenia dla gatunku, gryzonie te występują prawdopodobnie w wielu obszarach chronionych; jest ona uznawana za gatunek najmniejszej troski. Indyjskie prawodawstwo uznaje ją za szkodnika[2].
Przypisy
- ↑ Mus pahari, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- 1 2 3 4 Mus pahari, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- 1 2 Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Mus (Coelomys) pahari w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2015-12-17]
