Nowy Białcz
| wieś | |
![]() Fragment zabudowy wsi i przystanek autobusowy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) |
120[1] |
| Strefa numeracyjna |
65 |
| Kod pocztowy |
64-030[2] |
| Tablice rejestracyjne |
PKS |
| SIMC |
0376640 |
Położenie na mapie gminy Śmigiel ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu kościańskiego ![]() | |
Nowy Białcz – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Śmigiel[4]. Na północ od wsi, w odległości ok. 2 km przepływa Południowy Kanał Obry[5]. Na południe przebiega droga wojewódzka nr 312[5].
Pod koniec XIX wieku dominium Białcz Nowy leżało w powiecie kościańskim[6]. Liczyło 24 domostwa i 168 mieszkańców[6]. Wszyscy deklarowali wyznanie katolickie[6]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa leszczyńskiego[5]. W 2011 Nowy Białcz liczył 120 mieszkańców[1].
Przypisy
- 1 2 woj. wielkopolskie >> pow. kościański >> gmina Śmigiel. Wszystkie dane dla miejscowości Nowy Białcz. [w:] Bank Danych Lokalnych [on-line]. Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-03-24].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 839 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 89821
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1429, 13 lutego 2013. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-03-24].
- 1 2 3 Alicja Dziewulska, Jan Maj: Kościan: mapa topograficzna Polski. Wydanie turystyczne. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Geodezyjno-Kartograficzne, 1997. ISBN 83-7135-149-6.
- 1 2 3 Białcz Nowy, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 183.

_location_map.png)



