Nowy Urengoj
 | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Okręg autonomiczny | |||||
| Powierzchnia |
111 km² | ||||
| Wysokość |
40 m n.p.m. | ||||
| Populacja (2020) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
3494 | ||||
| Kod pocztowy |
629300–629329 | ||||
Położenie na mapie Jamalsko-Nienieckiego Okręgu Autonomicznego  | |||||
Położenie na mapie Rosji  | |||||
 66°05′05″N 76°40′44″E/66,084722 76,678889 | |||||
| Strona internetowa | |||||
.png)
.svg.png)
Nowy Urengoj (ros. Но́вый Уренго́й) – miasto w Rosji, w Jamalsko-Nienieckim Okręgu Autonomicznym, nad rzeką Jawo-Jacha (dopływ rzeki Pur).
Administracyjnie Nowy Urengoj nie wchodzi w skład żadnego rejonu, stanowiąc, tak jak wszystkie duże miasta, miasto wydzielone Jamalsko-Nienieckiego Okręgu Autonomicznego. Istnieje także miejscowość Urengoj.
Ludność
Nowy Urengoj liczy 118 033 mieszkańców (2020) i jest największym miastem Jamalsko-Nienieckiego Okręgu Autonomicznego. Tabela poniżej przedstawia skład narodowościowy w 2010 roku według rosyjskiego spisu powszechnego.
| Narodowość | Liczba mieszkańców | Procent |
|---|---|---|
| Rosjanie | 66 779 | 64,14% |
| Ukraińcy | 11 205 | 10,76% |
| Tatarzy | 5 197 | 4,99% |
| Nogajowie | 2 721 | 2,61% |
| Kumycy | 2 147 | 2,06% |
| Azerowie | 2 026 | 1,95% |
| Baszkirzy | 1 756 | 1,69% |
| Czeczeńcy | 1 169 | 1,12% |
| Białorusini | 1 163 | 1,12% |
| Mołdawianie | 1 104 | 1,06% |
| Czuwasze | 639 | 0,61% |
| Inni | 5 768 | 5,54% |
| Nie podano | 2 433 | 2,34% |
Historia
Historia samego miasta Nowy Urengoj jest ściśle związana z historią wydobycia gazu i ropy z miejscowych złóż, aczkolwiek teren ten zaludniony został na długo przed ich odkryciem.
W 1949 z woli Stalina rozpoczęto budowę linii kolejowej Igarka–Salechard. W przedsięwzięciu tym brały udział dziesiątki tysięcy robotników, głównie więźniów Gułagów. Założona wtedy osada Urengoj miała służyć im przez długi czas, jednak po śmierci Stalina zaniechano budowy kolei, jako niepotrzebnej, a osada opustoszała.
Jakkolwiek budowa ta wówczas nie była potrzebna, to jej ubocznym skutkiem, jaki ujawnił się w trakcie badań geologicznych było odkrycie wielkich złóż surowców energetycznych: gazu ziemnego i ropy naftowej.
W styczniu 1966 na terenie dawnego Gułagu, w miejscu obecnego miasta otwarto stację badawczą mającą dokonać szczegółowych badań związanych z zasobnością i lokalizacją złóż. 6 czerwca tego roku rozpoczęto eksploatację złoża gazu nazwanego złożem urengojskim.
22 września 1973 w miejscu przyszłego miasta postawiono tabliczkę z napisem Nowy Urengoj, zaś 23 grudnia tego roku przybyły ekipy budowlane mające zbudować miasto. Wraz ze zwiększaniem wydobycia gazu rozmiary osady rosły i 16 czerwca 1980 Nowy Urengoj otrzymał prawa miejskie.
W 1983 zbudowano gazociąg Urengoj–Pomary–Użhorod i od następnego roku gaz z okolic miasta popłynął do Europy Środkowej.
Gospodarka
Gospodarka Nowego Urengoja jest ściśle związana z wydobyciem ropy naftowej, a zwłaszcza gazu ziemnego. W mieście działają 3 wielkie przedsiębiorstwa z branży gazowej, wchodzące w skład koncernu Gazprom. Owe 3 firmy wydobywają łącznie 74% całego rosyjskiego wydobycia gazu. W 2004 zostało uruchomione wydobycie gazu ze złoża Piescowoje, około 160 km na północ od miasta, gdzie przez 40 lat planuje się wydobycie ponad 600 miliardów m³ gazu[2].
Oświata
Nowy Urengoj, największe miasto Jamalsko-Nienieckiego Okręgu Autonomicznego, jest lokalnym centrum edukacyjnym. Poza szkołami podstawowymi i średnimi w mieście działa kilka filii wyższych uczelni, głównie z Tiumeni.
Sport
- Fakieł Nowy Urengoj – klub piłki siatkowej mężczyzn
- Fakieł Nowy Urengoj – klub piłki siatkowej kobiet
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Численность населения Российской Федерации по муниципальным образованиям на 1 января 2020 года [online] [dostęp 2021-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2020-08-22] (ros.).
- ↑ Newsweek Polska: Witaj w krainie Gazpromu.
Linki zewnętrzne
- Oficjalna strona miasta (ros.)
