Ołesia Żurakiwśka

Ołesia Żurakiwśka
Олеся Жураківська
Data i miejsce urodzenia

13 sierpnia 1973
Kijów

Lata aktywności

1999-

Odznaczenia
Ludowy Artysta Ukrainy Order Księżnej Olgi III klasy

Ołesia Wiktoriwna Żurakiwśka (ukr. Олеся Вікторівна Жураківська; ur. 13 sierpnia 1973 w Kijowie) – ukraińska aktorka teatralna i filmowa. Od 2000 pracuje w Kijowskim Akademickim Teatrze Dramatu i Komedii na lewym brzegu Dniepru, a od 2023 jest jego dyrektorką artystyczną.

Życiorys

Od dzieciństwa wykazywała zainteresowanie aktorstwem, organizując w domu przedstawienia i cyrkowe etiudy. Początkowo zajmowała się gimnastyką[1], a jej pierwszym wykształceniem była technologia produkcji odzieży. Jej matka pracowała w fabryce odzieżowej[2].

Studia aktorskie rozpoczęła w Moskwie, w Rosyjskim Uniwersytecie Sztuki Teatralnej (GITIS), gdzie poszła na kierunek aktorstwa teatralnego i filmowego[3]. Do teatru nie dążyła od zawsze – decyzję o podjęciu nauki na GITIS-ie podjęła pod wpływem namowy przyjaciółki. Podczas egzaminu wstępnego zaśpiewała ukraińską pieśń ludową, czym zdobyła sympatię komisji rekrutacyjnej[4]. Po ukończeniu uczelni w 1996[3] przez dwa lata grała w Moskiewskim Teatrze Dramatycznym im. Jermołowej[5].

Od 2000 jest aktorką w Kijowskim Akademickim Teatrze Dramatu i Komedii na lewym brzegu Dniepru, gdzie występuje do dziś. W teatrze gra głównie role silnych kobiet, takich jak Gospodyni w Romeo i Julii, Józefina w Korsykańcu czy Helena Andrijiwna w 26 pokojach[4].

W 1999 rozpoczęła karierę filmową, grając głównie role drugoplanowe[6]. W 2014 występowała w serialu Kozacka miłość, a w latach 2019-2021 grała w serialu Zniewolona[7], oba emitowane w Polsce przez Telewizję Polską[8][9].

W latach 2012–2015 była prowadzącą programu Зважені та щасливі na kanale STB (sezony 2–5)[5].

Od 2023 jest dyrektorką artystyczną Kijowskiego Akademickiego Teatru Dramatu i Komedii na lewym brzegu Dniepru[10].

Nagrody i wyróżnienia

W 2016 przyznano jej tytuł honorowy „Zasłużona Artystka Ukrainy”. W 2021 została odznaczona Orderem Księżnej Olgi III stopnia oraz Kijowską Nagrodą Artystyczną, a w 2024 otrzymała tytuł Ludowej Artystki Ukrainy[11].

Jest laureatką telewizyjnej nagrody „Teletriumf” za rolę w serialu Droga do pustki (2014). Czterokrotnie nominowana do Teatralnej Nagrody „Kijowska Pektoral” (2006, 2009, 2013, 2019). W 2018 zagrała rolę dziewczyny z wiadrem w filmie Siergieja Łoznicy Donbas, za którą została nominowana do nagród Kinokoło (2018) oraz Złota Dziga (2019)[10].

W 2023 otrzymała nominację do Narodowa Nagroda im. Tarasa Szewczenki w kategorii „Kino” za rolę w serialu Мама (2021-2022). W 2023 została odznaczona Medal „Za godność i patriotyzm”[10].

Przypisy

  1. Жураковська Олеся Вікторівна [online], mydim.ua, 2 maja 2016 [dostęp 2025-03-28] [zarchiwizowane z adresu 2016-05-02] (ukr.).
  2. Олеся Жураковська біографія, фільмографія [online], kino-svit.com, 17 września 2016 [dostęp 2025-03-28] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-17] (ukr.).
  3. 1 2 Жураківська Олеся Вікторівна [online], nstdu.com.ua [dostęp 2025-03-28] (ukr.).
  4. 1 2 Катерина Іванова, Очільниця Театру на Лівому березі Олеся Жураківська святкує день народження [online], glavcom.ua, 13 sierpnia 2024 [dostęp 2025-03-28] (ukr.).
  5. 1 2 Олеся Жураківська [online], kino-teatr.ua [dostęp 2025-03-28] (ukr.).
  6. {{{tytuł}}} [online], teleportal.ua [dostęp 2025-03-28].
  7. Olesya Zhurakivska [online], imdb.com [dostęp 2025-03-28] (ang.).
  8. Kozacka miłość. Nowy rosyjski serial w TVP. Główna bohaterka to Marysia. Czy spodoba się widzom jak Zniewolona? [online], plus.dziennikzachodni.pl, 28 listopada 2020 [dostęp 2025-03-28] (pol.).
  9. Kamila Glińska, "Zniewolona". Premiera 2. sezonu w TVP1 wcześniej niż na Ukrainie! Katerina Kowalczuk zaprasza do oglądania! [online], telemagazyn.pl, 3 sierpnia 2019 [dostęp 2025-03-28] (pol.).
  10. 1 2 3 Олеся Жураківська [online], Київський академічний театр драми і комедії на лівому березі Дніпра [dostęp 2025-03-28] (ukr.).
  11. Президент нагородив театральних митців з нагоди Міжнародного дня театру [online], president.gov.ua, 13 września 2021 [dostęp 2025-03-28] [zarchiwizowane z adresu 2021-09-13] (ukr.).

Linki zewnętrzne