Obłocznik
| Crateromys | |||
| O. Thomas, 1895[1] | |||
![]() Obłocznik olbrzymi (C. schadenbergi) na ilustracji autorstwa Adolfa Meyera z 1896 roku | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
obłocznik | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Phloeomys schadenbergi A.B. Meyer, 1895 | |||
| Gatunki | |||
| |||
| Zasięg występowania | |||
![]() C. schadenbergi C. paulus C. heaneyi C. australis | |||
Obłocznik[2] (Crateromys) – rodzaj ssaków z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).
Rozmieszczenie geograficzne
Rodzaj obejmuje gatunki występujące endemicznie na Filipinach[3][4][5].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 255–374 mm, długość ogona 215–390 mm, długość ucha 20–32 mm, długość tylnej stopy 50–73 mm; masa ciała 930–1500 g[4][6].
Systematyka
Rodzaj zdefiniował w 1895 roku angielski zoolog Oldfield Thomas w artykule zatytułowanym „Wstępne diagnozy nowych ssaków z północnego Luzonu, zebrane przez pana Johna Whiteheada”, opublikowanym w czasopiśmie The Annals and magazine of natural history[1]. Gatunkiem typowym jest (oryginalne oznaczenie) obłocznik olbrzymi (C. schadenbergi).
Etymologia
Crateromys: gr. κρατερος krateros ‘mocny, silny’; μυς mus, μυoς muos ‘mysz’[7].
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[8][6][3][2]:
| Grafika | Gatunek | Autor i rok opisu | Nazwa zwyczajowa[2] | Podgatunki[4][3][6] | Rozmieszczenie geograficzne[4][3][6] | Podstawowe wymiary[4][6][a] | Status IUCN[9] |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() |
Crateromys schadenbergi | (A.B. Meyer, 1895) | obłocznik olbrzymi | gatunek monotypowy | północny Luzon (Kordyliera Centralna); zakres wysokości: 2000–2500 m n.p.m. | DC: 30–37 cm DO: 30–39 cm MC: 1,3–1,5 kg |
EN |
![]() |
Crateromys heaneyi | Gonzales & Kennedy, 1996 | obłocznik panajski | gatunek monotypowy | Panay; zakres wysokości: do 400 m n.p.m. | DC: około 28 cm DO: 30–34 cm MC: 930–1042 g |
EN |
![]() |
Crateromys paulus | Musser & Gordon, 1981 | obłocznik leśny | gatunek monotypowy | Ilin | DC: około 25 cm DO: około 21 cm MC: brak danych |
DD |
![]() |
Crateromys australis | Musser, Heaney & Rabor, 1985 | obłocznik samotny | gatunek monotypowy | Dinagat; być może Siargao, Bucas Grande i kilka innych małych pobliskich wysp | DC: około 26 cm DO: około 28 cm MC: brak danych |
EN |
Kategorie IUCN: EN – gatunek zagrożony, DD – gatunki o nieokreślonym stopniu zagrożenia.
Opisano również gatunek wymarły z holocenu dzisiejszych Filipin[10][11]:
- Crateromys ballik Ochoa, Mijares, Piper, Reyes & Heaney, 2021
Uwagi
- ↑ DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała
Przypisy
- 1 2 O. Thomas. Preliminary diagnoses of new mammals from Northern Luzon, collected by Mr. John Whitehead. „The Annals and magazine of natural history”. Sixth Series. 16 (92), s. 163, 1895. (ang.).
- 1 2 3 Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 266. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- 1 2 3 4 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 458–460. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- 1 2 3 4 5 Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 658–659. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Genus Crateromys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-05].
- 1 2 3 4 5 Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 294. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 202, 1904. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, J. Zijlstra & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.13) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2025-01-25]. (ang.).
- ↑ Taxonomy: Crateromys – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2025-01-25]. (ang.).
- ↑ J.S. Zijlstra, Crateromys Thomas, 1895, Hesperomys project (Version 24.9.1), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2025-01-25] (ang.).
- ↑ J. Ochoa, A.S.B. Mijares, P.J. Piper, M.C. Reyes & L.R. Heaney. Three new extinct species from the endemic Philippine cloud rat radiation (Rodentia, Muridae, Phloeomyini). „Journal of Mammalogy”. 102 (3), s. 921, 2021. DOI: 10.1093/jmammal/gyab023. (ang.).


_(5984632225).jpg)


