OKO.press

OKO.press – polski internetowy serwis informacyjny i opiniotwórczy o tematyce polityczno-społecznej, głównie skoncentrowany na dziennikarstwie śledczym, fact-checkingu i kontroli władzy^[1][2].

Serwis OKO.press został uruchomiony 15 czerwca 2016 przez Fundację Ośrodek Kontroli Obywatelskiej „OKO”, założoną 10 marca 2016 przez Helenę Łuczywo, Seweryna Blumsztajna, Jacka Rakowieckiego, Jana Ordyńskiego i Piotra Pacewicza^[3], przy wsparciu: Agory, wydawcy „Gazety Wyborczej”, spółki Polityka i osób prywatnych^[4]. Jest przedsięwzięciem non-profit, utrzymując się wyłącznie z dobrowolnych datków czytelników oraz grantów od niezależnych organizacji pozarządowych^[5]. W październiku 2018 serwis zanotował ponad 1 milion unikalnych użytkowników^[6]. Półtora roku później, w kwietniu 2020 roku, odnotowano ponad 5 milionów unikalnych użytkowników, którzy dokonali ponad 13 milionów odsłon^[7].

Jako „obywatelskie narzędzie kontroli władzy”^[8] serwis OKO.press ma weryfikować wypowiedzi polityków i osób publicznych. Spośród publikacji serwisu wyróżniają się: „Śledztwa Oka” o nadużyciach i przypadkach korupcji, dział „Prawda czy fałsz?” ze sprawdzanymi wypowiedziami osób publicznych, analizy realizacji obietnic rządzącej partii i urzędującego prezydenta, a także teksty analityczne o problemach gospodarczych, demograficznych, historycznych i społecznych^[5][9]. W styczniu 2021 roku OKO.press uruchomiło nowy podcast „Powiększenie”^[10] prowadzony przez Agatę Kowalską^[11]. Jesienią 2021 wystartował dział reportażu OKO.press prowadzony przez Włodzimierza Nowaka^[12], a w maju 2022 roku wydanie weekendowe portalu (odpowiadają za nie Edward Krzemień i Miłada Jędrysik)^[13].

Redaktorem naczelnym portalu był w latach 2016–2024 Piotr Pacewicz, były zastępca redaktora naczelnego „Gazety Wyborczej”. Od 2024 redaktorami naczelnymi portalu są Magdalena Chrzczonowicz i Michał Danielewski, długoletni zastępcy pierwszego redaktora naczelnego^[14]. W skład zespołu redakcyjnego^[15] wchodzą również m.in. Edward Krzemień, Adam Leszczyński, Agata Szczęśniak, Anton Ambroziak, Dominika Sitnicka, Maria Pankowska, Daniel Flis, Sebastian Klauziński, Katarzyna Kojzar, Agnieszka Jędrzejczyk, Miłada Jędrysik^[16].

Portal był krytykowany przez Polska Press zarzucający portalowi jednostronny przekaz, krytyczny wobec Prawa i Sprawiedliwości^[17][18].

Portal przegrał w 2019 proces w trybie wyborczym za nieprawdziwe przypisanie Kai Godek hajlowania na zdjęciach^[19].

W 2023 roku Sąd Apelacyjny w Warszawie potwierdził orzeczenie, według którego portal napisał nieprawdę, jakoby Michał Woś decydował o zakupie systemu operacyjnego dla CBA^[20].

W 2020 roku znalazło się wśród najbardziej opiniotwórczych i czytanych mediów w Polsce. W badaniu Digital News Report 2020 roku^[21] na zlecenie Instytutu Reutersa, OKO.press zajęło w Polsce pierwsze miejsce w kategorii „Other Online News Brands”, która skupia marki medialne niebędące tradycyjnymi mediami i nienależące do żadnej firmy medialnej^[22].

W lipcu 2020 roku w badaniu Instytutu Monitorowania Mediów OKO.press znalazło się w dziesiątce najbardziej opiniotwórczych portali internetowych w Polsce^[23].

W badaniu Digital News Report 2021 OKO.press znalazło się w czołówce najpopularniejszych źródeł informacyjnych online w Polsce, z zasięgiem tygodniowym na poziomie 11%^[24].

• Grand Press 2016 w kategorii „News”: nagroda za cykl tekstów Afera misiewiczowa Konrada Radeckiego-Mikulicza i Stanisława Skarżyńskiego^[16];
• Grand Press 2016 w kategorii „Dziennikarka roku”: Bianka Mikołajewska^[16];
• Pióro Nadziei 2018 przyznane przez Amnesty International: Anton Ambroziak^[16];
• Nagroda Radia Zet im. A. Woyciechowskiego 2019: Bianka Mikołajewska „Dziennikarką Dekady 2010–2019”^[16];
• Nagroda „Freedom of Expression” przyznana przez organizację Index on Censorship (2020)^[25][26][a];
• Nagroda „Korony Równości” w kategorii „media” przyznana w plebiscycie Kampanii Przeciw Homofobii za zaangażowanie w walkę o równe prawa dla społeczności LGBTQI (2020)^[27][28][29];
• Pióro Nadziei 2021 – Nagroda dla Szymona Opryszka za serię reportaży o drodze do granicy polsko-białoruskiej^[30];
• Festiwal Wrażliwy w Gdyni 2022 – Nagroda dla Szymona Opryszka i Doroty Borodaj za reportaże OKO.press^[31];
• Nagroda im. Inge Feltrinelli 2022 – Agata Kubis, fotoreporterka OKO.press, laureatką za cykl zdjęć z polsko-białoruskiej granicy^[32];
• Pióro Nadziei 2022 – Redaktorka OKO.press Agnieszka Jędrzejczyk laureatką nagrody Amnesty International^[33];
• Nagroda im. Teresy Torańskiej 2022 – Dorota Borodaj laureatką nagrody magazynu Newsweek^[34];
• Polsko-Niemiecka Nagroda Dziennikarska im. Tadeusza Mazowieckiego 2023 Katarzyna Kojzar za reportaż „Rzeka płynie i umiera. Czy walka o Odrę jest z góry przegrana?”^[35].

• Oficjalna strona serwisu