Oleksin (gmina)

Oleksin
Алексинская волость
gmina wiejska
1861–1915[1]
Państwo

 Rosja

Obwód

gub. grodzieńska

Okręg

pow. bielski

Siedziba

Oleksin

Data powstania

1861

Data likwidacji

1915

Populacja (1890)
 liczba ludności


4812

Szczegółowy podział administracyjny
Liczba gromad

28

Liczba miejscowości

48

Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Oleksin”
Ziemia52°42′N 22°54′E/52,697222 22,897500

Oleksin (także Aleksin)[2] (ros. Алексинская волость, lit. Oleksino valsčius) – dawna gmina wiejska (włość) istniejąca w latach 1861–1915 na Białostocczyźnie. Siedzibą gminy był Oleksin[3].

Imperium Rosyjskie

Gmina zbiorowa Oleksin powstała w wyniku reformy struktur administracyjnych państwa rosyjskiego w 1861 roku. Była częścią powiatu bielskiego należącego (od 1843) do guberni grodzieńskiej. W 1890 roku gmina Oleksin obejmowała 48 miejscowości i zamieszkiwało ją 4812 osób[3].

I wojna światowa

Podczas I wojny światowej gmina wraz z powiatem bielskim należała do okupowanego przez Niemcy Ober-Ostu (w okręgu Białystok)[4], gdzie znacznie zmieniono granice i podział administracyjny powiatu bielskiego. Spośród jego 15 gmin, zachowano 9 i zniesiono 6, ponadto utworzono 10 nowych W związku z tym, gmina Oleksin została zniesiona, po czym[5][6][7]:

Podział ten zachowano, kiedy powiat bielski przeszedł w sierpniu 1919 pod administrację polską[8].

Przypisy

  1. Gmina poza administracją polską.
  2. 1 2 Volosts and communes of 1890. St. Petersburg: Central Statistical Committee of the Ministry of Internal Affairs, 1892. - (Statistics of the Russian Empire).
  3. Deutsche Arbeit in den Verwaltungsgebieten Kurland, Litauen und Bialystok-Grodno. Kowno (Verlag der Presseabteilung Ober Ost) 1917.
  4. Befehl- und Verordnungsblatt des Oberbefehlshabers Ost (Dziennik rozkazów i rozporządzeń Głównodowodzącego Wschodu) Nr 1-96
  5. Rocznik statystyki Rzeczypospolitej Polskiej. R. 1, 1920/21
  6. Jemielity W. (2002). Podziały administracyjne powiatów sokólskiego i dąbrowskiego w latach 1919-2000. "Studia Łomżyńskie", 13, 2002, s. 119-146.
  7. Dz.U. z 1919 r. nr 65, poz. 395

Bibliografia

Zobacz też