Olpień
.jpg) Kaplica w Olpieniu w 1936 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
225517 |
Położenie na mapie obwodu brzeskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
 52°01′10″N 27°09′53″E/52,019444 27,164722 | |
Olpień (biał. Альпень; ros. Ольпень) – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie stolińskim, w sielsowiecie Wielemicze, nad Horyniem.
Znajduje się tu zabytkowa parafialna cerkiew prawosławna pw. Zaśnięcia Matki Bożej[2].
Historia
Pierwsza wzmianka o wsi pojawia się w 1479[3].
W dwudziestoleciu międzywojennym leżał w Polsce, w województwie poleskim, w powiecie stolińskim[a], w gminie Chorsk[4]. W latach 20. XX w. powstała tu parafia słowiańsko-katolicka[5].
Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Szlachta
Wieś była zamieszkiwana niemal wyłącznie przez drobną szlachtę. Z tego powodu Olpień był nazywany drugą Warszawą, gdzie mieszka szlachcic na szlachcicu. Rody te przetrwały do współczesnych czasów. Sowieci zakazali używać podwójnych i potrójnych nazwisk, które nosiło część szlacheckich rodzin w Olpieniu. W 2017 otworzono tu niewielkie muzeum szlachty zaściankowej[3].
Olpień w kulturze
Mieszkańcy Olpienia zainspirowali Wincentego Dunina-Marcinkiewicza do napisania farsy Szlachta pińska, której bohaterowie noszą nazwiska osób zamieszkujących wieś. Akcja farsy toczy się wokół przyjazdu do poleskiego zaścianka carskiego urzędnika. Wincenty Dunin-Marcinkiewicz dowiedział się o wsi od przybyłych na pouczenie do mińskiej kurii prawosławnej, pochodzących z niej dzieci ze szlacheckiej, mieszanej katolicko-prawosławnej rodziny, które zostały ochrzczone w Kościele katolickim, za co ich ojcu Janowi Ciuchaj-Lipskiemu władze carskie wytoczyły sprawę karną[3][6].
Sam autor przebywał w Olpieniu w 1849[3].
Uwagi
- ↑ Przynależność powiatowa zmieniała się. Miejscowość leżała w powiatach mozyrskim (do 1920), łuninieckim (1920 - 1922) i stolińskim (od 1 stycznia 1923)
Przypisy
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu brzeskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ Столинское благочиние → 21. Приход храма Успения Пресвятой Богородицы д.Ольпень Столинского района. pinskeparh.by. [dostęp 2021-01-07]. (ros.).
- 1 2 3 4 Olpień, czyli ostatni zaścianek na Białorusi. Belsat. [dostęp 2020-09-27]. (pol.).
- ↑ Baza Miejscowości Kresowych. [dostęp 2020-09-27]. (pol.).
- ↑ Katolicka parafja słowiańskiego obrządku w Olpieniu (Diec. Pińska). Google Books. [dostęp 2020-09-27]. (pol.).
- ↑ Podróże po rodowodach. Беларусь Сегодня. [dostęp 2020-09-27]. (pol.).
Bibliografia
- Olpień, pow. mozyrski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 493.
- Olpień na mapie WIG
- Дзяржаўнага цэнтра картографа-геадэзічных матэрыялаў і даных Рэспублікі Беларусь. [dostęp 2020-09-27]. (ros.).
