Omar González

Omar Gonzalez

Pełne imię i nazwisko	Omar Alejandro González
Data i miejsce urodzenia	11 października 1988 Dallas
Wzrost	196 cm
Pozycja	obrońca
Informacje klubowe
Klub	Chicago Fire
Numer w klubie	34
Kariera juniorska
Lata Klub 2001–2005 Dallas Texans 2005 IMG Soccer Academy 2006–2008 Maryland Terrapins
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 2009–2015 Los Angeles Galaxy 205 (14) 2012 → 1. FC Nürnberg (wyp.) 0 (0) 2016–2019 Pachuca 67 (1) 2018–2019 → Atlas (wyp.) 28 (2) 2019–2021 Toronto FC 67 (4) 2022–2023 New England Revolution 32 (1) 2024 FC Dallas 15 (0) 2025– Chicago Fire 4 (0) W sumie: 418 (22)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 2005  Stany Zjednoczone U-17 5 (1) 2010–2019  Stany Zjednoczone 52 (3) W sumie: 57 (4)
↑ Aktualne na: 20 maja 2025. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ↑ Aktualne na: 20 maja 2025.
Dorobek medalowy
Złoty Puchar CONCACAF złoto Stany Zjednoczone 2013 złoto Stany Zjednoczone 2017 srebro Stany Zjednoczone/Kostaryka/Jamajka 2019

Omar Alejandro González (ur. 11 października 1988 w Dallas) – amerykański piłkarz pochodzenia meksykańskiego występujący na pozycji środkowego obrońcy, reprezentant Stanów Zjednoczonych, od 2025 zawodnik Chicago Fire.

Gonzalez, syn meksykańskich imigrantów, pochodzi z miasta Dallas w stanie Teksas. Uczęszczał do tamtejszej Skyline High School, równocześnie występując w amatorskiej drużynie Dallas Texans SC, w którego barwach w 2005 roku został wybrany do USYSA All-American. Za sprawą udanych występów został objęty przez krajową federację planem Residency Program i przez kilka miesięcy terminował w związkowej akademii piłkarskiej IMG Soccer Academy w Bradenton na Florydzie. W późniejszym czasie studiował na University of Maryland, gdzie grał w uczelnianym zespole piłkarskim Maryland Terrapins. Spędził tam trzy lata, będąc czołowym zawodnikiem rozgrywek uniwersyteckich – w 2007 roku został mianowany ACC Defensive Player of Year, zaś w 2008 roku triumfował z Terrapins (mających w składzie graczy takich jak A.J. DeLaGarza, Maurice Edu czy Graham Zusi) w krajowych mistrzostwach uniwersyteckich (NCAA Division I Men's Soccer Championship) i znalazł się w najlepszej jedenastce sezonu (All-American First Team).

Wiosną 2009 Gonzalez został wybrany w MLS SuperDraft (z trzeciego miejsca) przez klub Los Angeles Galaxy, podpisując z nim profesjonalny kontrakt. W Major League Soccer zadebiutował 22 marca 2009 w zremisowanym 2:2 spotkaniu z D.C. United, od razu zostając kluczowym zawodnikiem formacji defensywnej. Premierowego gola w najwyższej klasie rozgrywkowej strzelił 4 kwietnia tego samego roku w przegranej 2:3 konfrontacji z Colorado Rapids. Już w swoim debiutanckim sezonie 2009 zajął pierwsze miejsce w rozgrywkach konferencji zachodniej i dotarł do finału MLS Cup (wicemistrzostwo MLS), a sam został wybrany odkryciem sezonu (MLS Rookie of the Year). W sezonie 2010 powtórzył sukces sprzed roku i uplasował się z Galaxy na pierwszej lokacie w konferencji, zaś w sezonie 2011 po raz trzeci z rzędu zanotował to osiągnięcia, a także wywalczył z ekipą prowadzoną przez Bruce'a Arenę trofeum MLS Cup (mistrzostwo MLS). Stworzył wówczas duet stoperów z A.J. DeLaGarzą i został wybrany najlepszym obrońcą ligi (MLS Defender of the Year). Dwukrotnie (2010, 2011) zdobył z Galaxy Supporters' Shield.

W styczniu 2012 Gonzalez został wypożyczony do niemieckiego 1. FC Nürnberg; tam już na pierwszym treningu niefortunnie zerwał jednak więzadło krzyżowe, wobec czego musiał pauzować przez pół roku, a jego wypożyczenie zostało skrócone po miesiącu. Po rekonwalescencji, w sezonie 2012, jako kluczowy piłkarz Galaxy zdobył z nią drugie z rzędu mistrzostwo MLS, zostając także wybranym najlepszym piłkarzem meczu finałowego. W sierpniu 2013 podpisał nowy, opiewający na półtora miliona dolarów kontrakt z klubem, dzięki któremu został pierwszym środkowym obrońcą w historii ligi zatrudnionym na umowie dla desygnowanego gracza. W sezonie 2014, trzeci raz wywalczył z ekipą Bruce'a Areny tytuł mistrza MLS, zaś ogółem barwy Galaxy reprezentował przez siedem lat. Dla tego klubu we wszystkich rozgrywkach zanotował 223 występy, w których strzelił 17 goli, trzykrotnie (2010, 2011, 2013) był wybierany najlepszym defensywnym zawodnikiem drużyny. Jest uznawany za jednego z najbardziej zasłużonych piłkarzy w historii Galaxy.

Wiosną 2016 Gonzalez przeszedł do meksykańskiego zespołu CF Pachuca. W tamtejszej Liga MX zadebiutował 8 stycznia 2016 w zremisowanym 1:1 meczu z Tijuaną, z miejsca zostając podstawowym stoperem ekipy, a pierwszą bramkę w lidze meksykańskiej strzelił 7 lutego tego samego roku w zremisowanym 1:1 pojedynku z Pumas UNAM. Już w swoim debiutanckim, wiosennym sezonie Clausura 2016 zdobył z drużyną prowadzoną przez Diego Alonso tytuł mistrza Meksyku, tworząc pewny duet środkowych obrońców z Oscarem Murillo. W tym samym roku zajął również drugie miejsce w krajowym superpucharze – Campeón de Campeones.

W kwietniu 2005 Gonzalez został powołany przez szkoleniowca Johna Hackwortha do reprezentacji Stanów Zjednoczonych U-17 na Mistrzostwa Ameryki Północnej U-17. Na kostarykańskich boiskach rozegrał wszystkie trzy spotkania (z czego jedno w wyjściowym składzie) i strzelił gola w konfrontacji z Kostaryką (2:1), natomiast jego drużyna zajęła wówczas pierwsze miejsce w grupie. Cztery miesiące później znalazł się w składzie na Mistrzostwa Świata U-17 w Peru, gdzie z kolei wystąpił w dwóch z czterech możliwych meczów (w obydwóch w pierwszej jedenastce), a Amerykanie odpadli z juniorskiego mundialu w ćwierćfinale, ulegając w nim Holandii (0:2).

W lipcu 2007 Gonzalez jako zawodnik reprezentacji Stanów Zjednoczonych U-23 prowadzonej przez Boba Jenkinsa wziął udział w Igrzyskach Panamerykańskich w Rio de Janeiro. Tam miał niepodważalne miejsce w składzie i rozegrał wszystkie trzy mecze w pełnym wymiarze czasowym, strzelając dwie bramki w konfrontacji z Boliwią (2:4), jednak wraz ze swoją ekipą odpadł z męskiego turnieju piłkarskiego już w fazie grupowej.

Dysponujący podwójnym obywatelstwem Gonzalez zdecydował się na występy w seniorskiej reprezentacji Stanów Zjednoczonych, w której zadebiutował za kadencji selekcjonera Boba Bradleya, 10 sierpnia 2010 w przegranym 0:2 meczu towarzyskim z Brazylią. Trzy lata później został powołany przez Jürgena Klinsmanna na Złoty Puchar CONCACAF, kiedy to dołączył do zespołu w trakcie turnieju (po zakończeniu fazy grupowej) zastępując w składzie Coreya Ashe. Pozostawał jednak wyłącznie rezerwowym drużyny i pojawił się na boisku tylko w końcówce finałowego spotkania z Panamą (1:0), po którym Amerykanie triumfowali w rozgrywkach. W późniejszym czasie był jednym z ważniejszych graczy kadry podczas eliminacji do Mistrzostw Świata 2014, podczas których rozegrał osiem z szesnastu możliwych spotkań. W 2014 roku został powołany na Mistrzostwa Świata w Brazylii, gdzie zanotował trzy z czterech możliwych meczów – po wejściu z ławki w fazie grupowej z Portugalią (2:2), a następnie od początku w duecie stoperów z Mattem Beslerem w grupie z Niemcami (0:1) oraz w 1/8 finału z Belgią (1:2 pd), po którym podopieczni Klinsmanna odpadli z mundialu.

W 2015 roku Gonzalez znalazł się w składzie na kolejny Złoty Puchar CONCACAF. Tym razem wystąpił w trzech z sześciu meczów (we wszystkich w wyjściowej jedenastce), 18 lipca w wygranym 6:0 ćwierćfinale z Kubą strzelając swoją premierową bramkę w pierwszej reprezentacji. Mimo to jego kadra spisała się gorzej niż przed dwoma laty – w półfinale uległa Jamajce (1:2) i zajęła ostatecznie czwarte miejsce na Złotym Pucharze.

• Omar González w bazie National Football Teams (ang.)
• Omar González, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-24] .
• O. González, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2021-01-02] .