Omomiłek szarowłosy

Omomiłek szarowłosy
	Cantharis nigricans
	Müller, 1766
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Infrarząd	sprężykokształtne
Nadrodzina	sprężyki
Rodzina	omomiłkowate
Podrodzina	Cantharinae
Plemię	Cantharini
Rodzaj	Cantharis
Podrodzaj	Cantharis (Cantharis)
Gatunek	omomiłek szarowłosy
Synonimy
	Cantharis bipallida Kaszab, 1955; Telephorus discoidea Stephens, 1839; Cantharis hospes Rosenhauer, 1847; Cantharis immaculata Schilsky, 1888; Cantharis luteipes Schilsky, 1888; Cantharis martialis Pic, 1908; Cantharis monachi Pic, 1918; Cantharis nigrescens Trella, 1925; Cantharis pallidosignata Pic, 1904; Cantharis picipes Schilsky, 1908; Cantharis plumbea Eschscholtz, 1818; Cantharis unicoloripes Kaszab, 1955; Cantharis vittigera Baudi, 1871; Cantharis alpestris Fiori, 1914; Cantharis arvernica Buysson, 1908;

Omomiłek szarowłosy^[1] (Cantharis nigricans) – gatunek chrząszcza z rodziny omomiłkowatych i podrodziny Cantharinae.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1766 roku przez Philippa L.S. Müllera^[2].

Morfologia

Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 8 do 11 mm. Głowę ma przed oczami pomarańczową, a dalej czarną^[3]^[1]. Przedplecze jest szersze niż dłuższe, o wypukłej krawędzi przedniej, zaokrąglonych kątach przednich, zaokrąglonych brzegach bocznych i niewystających kątach tylnych^[3]. Ubarwienie może mieć jednolicie żółte do brudnopomarańczowego, ale częściej na jego środku występuje czarna plama dyskowa o zmiennym rozmiarze. Pokrywy są włącznie z podgięciami czarne^[3]^[1], wyjątkowo na przedzie obecna może być szczątkowa przepaska podłużna żółtawej barwy^[3]. Odnóża przedniej i środkowej pary są w całości rudopomarańczowe, natomiast tylna para ma zwykle ciemne wierzchołkowe połowy ud, a często też ciemne stopy i golenie^[3]^[1]. Odwłok jest czerwony z obszernymi czarnymi plamami^[4]. Genitalia samca mają bardzo słabo wciętą krawędź wierzchołkową tarczki grzbietowej edeagusa^[3].

Ekologia i występowanie

Zamieszkuje tereny wilgotne^[5] lub lasy iglaste^[6]. Owady dorosłe występują od kwietnia^[6] lub maja^[5] do lipca^[5] lub sierpnia^[6]. Najliczniej w maju i czerwcu^[6].

Gatunek palearktyczny. W Europie wykazany z Austrii, Belgii, Białorusi, Bułgarii, Czech, Danii, Estonii, Finlandii, Francji, Irlandii, Litwy, Luksemburgu, Niemiec, Polski, całej europejskiej Rosji, Rumunii, Słowacji, Szwajcarii, Szwecji, Ukrainy, Węgier, Wielkiej Brytanii i Włoch^[2]. Ponadto znany z Kaukazu^[6].

Przypisy

1 2 3 4 Cantharis nigricans – Omomiłek szarowłosy. [w:] Insektarium.net [on-line]. [dostęp 2023-07-31].
1 2 Cantharis (Cantharis) nigricans Muller, 1766. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2023-07-31].
1 2 3 4 5 6 Arved Lompe: Gattung Cantharis L.. [w:] Käfer Europas [on-line]. Coleonet.de, 2010. [dostęp 2023-07-29].
↑ Mike Fitton, Brian Eversham: Mark's Tefler Website: Cantharidae - Keys to the adults of British species. [dostęp 2014-02-13].
1 2 3 Keith Alexander, Martin Harvey: Mark's Tefler Website: A field key to Solider Beetles (Cantharidae). [dostęp 2014-02-13].
1 2 3 4 5 B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Buprestoidea, Elateroidea i Cantharoidea. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (10), 1985.

[insektarium-1] 1 2 3 4 Cantharis nigricans – Omomiłek szarowłosy. [w:] Insektarium.net [on-line]. [dostęp 2023-07-31].

[fe-2] 1 2 Cantharis (Cantharis) nigricans Muller, 1766. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2023-07-31].

[fhl-3] 1 2 3 4 5 6 Arved Lompe: Gattung Cantharis L.. [w:] Käfer Europas [on-line]. Coleonet.de, 2010. [dostęp 2023-07-29].

[Fitton-4] Mike Fitton, Brian Eversham: Mark's Tefler Website: Cantharidae - Keys to the adults of British species. [dostęp 2014-02-13].

[Telfer-5] 1 2 3 Keith Alexander, Martin Harvey: Mark's Tefler Website: A field key to Solider Beetles (Cantharidae). [dostęp 2014-02-13].

[Burakowskietal-6] 1 2 3 4 5 B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Buprestoidea, Elateroidea i Cantharoidea. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (10), 1985.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]