Omomiłek wiejski

Omomiłek wiejski

Cantharis rustica
Fallén, 1807
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Infrarząd	sprężykokształtne
Nadrodzina	sprężyki
Rodzina	omomiłkowate
Podrodzina	Cantharinae
Plemię	Cantharini
Rodzaj	Cantharis
Podrodzaj	Cantharis s.str.
Gatunek	omomiłek wiejski
Synonimy Cantharis nigripalpis Rey, 1891 Cantharis tenuipes Rey, 1891 Cantharis mimithorax Pic, 1910 Cantharis agnani Pic, 1913 Cantharis leonardi Pic, 1913 Cantharis subcincticollis Pic, 1913 Cantharis rufolimbaticollis Pic, 1914 Cantharis trimacilatithorax Pic, 1914 Cantharis vesubiensis Pic, 1922 Cantharis asignata Trella, 1925 Cantharis lokvensis Stiller, 1926 Cantharis rubrocollis Ruschkamp, 1928 Cantharis albanica Pic, 1947

Omomiłek wiejski^[1] (Cantharis rustica) – gatunek chrząszcza z rodziny omomiłkowatych i podrodziny Cantharinae.

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1807 roku przez Carla Fredrika Falléna^[2].

Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 10 do 14,5 mm. Głowę ma przed oczami czerwoną, a za oczami czarną. Przedplecze jest szersze niż dłuższe, o wypukłej krawędzi przedniej, zaokrąglonych kątach przednich, bardzo słabo zaokrąglonych brzegach bocznych i niewystających kątach tylnych. Ubarwienie ma najczęściej czerwone z czarną plamką pośrodku, okrągłą lub, rzadziej, wciętą na przedzie, nigdy nie dochodzącą do przedniej krawędzi. Rzadziej plamki brak i przedplecze jest całkiem czerwone. Pokrywy są czarne, w barkach szersze od przedplecza, porośnięte jednorodnym owłosieniem^[3]. Odnóża mają czerwone z czarnymi szczytami uda oraz czarne golenie^[1]. Genitalia samca odznaczają się pozbawionym tarczki grzbietowej edeagusem o zrośniętych z prąciem laterofizach z zaokrąglonymi wierzchołkami^[3].

Owad ten zasiedla pobrzeża lasów, polany, zarośla, łąki, ogrody i parki^[1], od nizin po góry, gdzie dociera do górnej granicy lasu^[4]. W warunkach środkowoeuropejskich najliczniejszy jest na wyżynnych stanowiskach roślinności kserofilnej^[5]. Osobniki dorosłe obserwuje się od kwietnia do lipca^[1][4], a w wyższych górach do sierpnia^[4]. Żerują one na pyłku oraz owadach^[1]. Larwy są drapieżne, a w skład ich diety wchodzą m.in. chrząszcze, poczwarki motyli, jaja prostoskrzydłych^[5] oraz ślimaki^[1].

Gatunek zachodniopalearktyczny. W Europie znany jest z Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Luksemburga, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Danii, Szwecji, Finlandii, Estonii, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi, Ukrainy, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Albanii oraz europejskiej części Rosji^[2] (na północ po Karelię^[4], a na wschód po Ural^[6]). Poza tym podawany jest z Turcji, Syrii i Egiptu^[6].