Ototylomys chiapensis
| Ototylomys chiapensis[1] | |||
| Porter et al., 2017 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Ototylomys chiapensis | ||
| Synonimy | |||
| |||
Ototylomys chiapensis – gatunek gryzonia z podrodziny gałęziaków (Tylomyinae) w rodzinie chomikowatych (Cricetidae). Po raz pierwszy został opisany naukowo w 2017 na łamach „Journal of Mammalogy” przez zespół: Calvin A. Porter, Nia E. Beasley, Nicté Ordóñez-Garza, Laramie L. Lindsey, Duke S. Rogers, Nicole Lewis-Rogers, Jack W. Sites, Jr., Robert D. Bradley[2]. Typowa lokalizacja: Pozo de Petróleo, 11 km na północny zachód od Berrizábal, La Pera Conservation Area, stan Chiapas, Meksyk[3]. Gatunek znany tylko z dwóch lokalizacji stanie Chiapas: El Ocote Biosphere Reserve i La Pera Conservation Area[3].
Historia odkrycia gatunku
Na początku lat 80. XX wieku amerykański zoolog Mark D. Engstrom odkrył w meksykańskim La Pera populację gryzoni z rodzaju Ototylomys. Odnotował, że to przedstawiciele nieopisanego jeszcze naukowo gatunku. W 1983 Calvin A. Porter oraz Jack W. Sites Jr. rozpoczęli, we współpracy z Engstromem, badania zmienności allozymów u zwierząt z meksykańskich populacji Ototylomys. Naukowcy odkryli wyraźne różnice między znanym wcześniej gatunkiem O. phyllotis, a populacją z La Pera. Po raz pierwszy nowy gatunek (Ototylomys chiapensis) został opisany naukowo w 2017 na łamach „Journal of Mammalogy”[2].
Nazewnictwo
Epitet gatunkowy chiapensis jest nawiązaniem do nazwy meksykańskiego stanu Chiapas[3].
Kariotyp
Garnitur chromosomowy O. chiapensis: 2n=48 z 19 parami chromosomów dwuramiennych i 4 parami chromosomów akrocentrycznych; FN=84[3].
Budowa ciała
| Wzór zębowy | I | C | P | M | |
|---|---|---|---|---|---|
| 16 | = | 1 | 0 | 0 | 3 |
| 1 | 0 | 0 | 3 | ||
O. chiapensis jest gryzoniem średniej wielkości. Pod względem morfologicznym O. chiapensis różni się wyraźnie od pnączarka wielkouchego (Ototylomys phyllotis). Ma smukłe ciało i obfite, miękkie futro. Sierść w części grzbietowej jest wybarwiona na brązowo, z delikatnymi łatami w kolorze rdzy. W części brzusznej sierść jest cętkowana, brązowa. Ogon długi, pokryty łuskami, bez sierści. Szerokie, cienkie i owalne uszy są półprzezroczyste. Także nieowłosione. Tylne łapy są długie[3].
| przedział | średnia | |
|---|---|---|
| długość ciała z głową i ogonem | 139–194 mm (n = 18) | 172 mm |
| długość ogona | 135–174 mm (n = 11) | 153 mm |
| długość ucha | 20–27 mm (n = 18) | 25 mm |
| długość tylnej kończyny | 30–34 mm (n = 18) | 32 mm |
| masa ciała | 55–165 g (n = 16) | 103 g |
Tryb życia
O. chiapensis wiodą naziemny i nadrzewny tryb życia. Wykazują aktywność życiową w nocy. Populacja zamieszkująca tereny na południu stanu Jukatan szczyt aktywności osiągała między godziną 23.00 a 1.00. Była aktywna na poziomie terenu[3].
Rozród
Masa ciała badanego przez naukowców 6-dniowego noworodka wynosiła 22g[2].
Rozmieszczenie geograficzne
O. chiapensis znany tylko z dwóch lokalizacji stanie Chiapas: El Ocote Biosphere Reserve i La Pera Conservation Area. Typowa lokalizacja: Pozo de Petróleo, 11 km na północny zachód od Berrizábal, La Pera Conservation Area, stan Chiapas, Meksyk[3].
Ekologia
O. chiapensis jest roślinożercą. Naukowcy odnotowali, że zwierzęta przetrzymywane w niewoli wybierały chętnie nasiona słonecznika, ale rzadko sięgały po świeży owoc. Jedno ze zwierząt wolało zjadać kapustę niż ziarno[2].
Siedlisko
O. chiapensis zasiedla krasowe lasy deszczowe położone na wysokości 700–1100 m n.p.m.[3]
Przypisy
- ↑ Ototylomys chiapensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- 1 2 3 4 5 Calvin A. Porter, Nia E. Beasley, Nicté Ordóñez-Garza, Laramie L. Lindsey, Duke S. Rogers, Nicole Lewis-Rogers, Jack W. Sites, Jr., Robert D. Bradley. A new species of big-eared climbing rat, genus Ototylomys (Cricetidae: Tylomyinae), from Chiapas, Mexico. „Journal of Mammalogy”. 98 (5), s. 1310–1329, 2017. American Society of Mammalogists. DOI: 10.1093/jmammal/gyx096. ISSN 1545-1542. (ang.).
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 U.F.J.Pardiñas et al.: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 758. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).