Pál Fischer

Gdy miał dziewięć lat, jego rodzice rozwiedli się, po czym był wychowywany przez dziadków ze strony matki. W piłkę nożną na poziomie juniorskim występował w miejscowym Pilisszántó SE, skąd za sprawą Gézy Vincze przeszedł do Ferencvárosu. 21 kwietnia 1984 roku zadebiutował w NB I w przegranym 0:1 meczu z Szombathelyi Haladás^[1]. W sezonie 1988/1989 jego klub zdobył wicemistrzostwo Węgier, a Fischer do tego okresu zdobył ponad 30 goli w lidze^[2]. W tym okresie zainteresowanie zawodnikiem wykazywał Leo Beenhakker, trener AFC Ajax, który poszukiwał zastępcy za kontuzjowanego Stefana Petterssona. Wskutek tego Fischer został wypożyczony na rok do Ajaxu z opcją wykupu^[1]. W Eredivisie Węgier zadebiutował 13 września 1989 roku w wygranym 4:0 meczu z FC Den Haag, zdobywając bramkę. Gola zdobył także w następnym spotkaniu, przeciwko Vitesse, a także w swoim czwartym i piątym meczu w Eredivisie^[3]. Mimo to po powrocie Petterssona do gry Węgier otrzymywał mniej szans na grę i Ajax, który zdobył wówczas mistrzostwo kraju, nie zdecydował się wykupić zawodnika. Po zakończeniu sezonu zainteresowanie Fischerem wykazywała Roda JC, ale Fischer zdecydował się wrócić do ojczyzny. Po roku gry w Ferencvárosu i zdobyciu Pucharu Węgier zawodnik opuścił klub, odczuwając brak wsparcia zarządu i kibiców, i podpisał kontrakt z Siófoki Bányász SE. Klub planował zdobyć mistrzostwo Węgier, jednak cel ten nie został spełniony. Fischer został jednak wówczas królem strzelców ligi. Po zakończeniu sezonu zwolniono go z klubu, a jego nowym pracodawcą został Kispest-Honvéd, z którym zdobył mistrzostwo Węgier. Z uwagi na fakt, iż Fischer nie pasował do planów nowego trenera Martti Kuuseli, wrócił po zakończeniu sezonu do Siófoki Bányász. Następnie występował w Soproni LC i Vasas SC. W 1997 roku podpisał dwuletni kontrakt z NK Osijek. Z uwagi na niewypłacalność klubu Fischer pozwał Osijek, który cofnął jego licencję na grę i odsunął od składu. W 1998 roku FIFA przyznała Węgrowi rację, jednak z uwagi na zaległości treningowe nie zagrał już nigdy na najwyższym poziomie rozgrywek. Karierę zakończył w 2003 roku^[1]. Ogółem zdobył sto goli w NB I^[4].

15 listopada 1988 roku zadebiutował w reprezentacji w przegranym 0:3 spotkaniu towarzyskim z Grecją. Fischer występował w reprezentacji w ramach eliminacji do Mistrzostw Świata 1990 i Mistrzostw Europy 1992. Piłkarz wystąpił w 19 meczach, nie zdobywając żadnej bramki. Ostatnim jego meczem w reprezentacji był występ 16 sierpnia 1992 przeciwko Ukrainie, wygrany 2:1^[1].