P30 (1969)
 P30 w Hay Wharf | |
| Klasa | |
|---|---|
| Projekt | |
| Oznaczenie NATO |
Kondor I |
| Historia | |
| Stocznia |
Peene-Werft w Wolgast |
.svg.png){kind=small} Volksmarine
| |
| Nazwa |
Ueckermünde |
| Wejście do służby |
1 lipca 1969 |
| Wycofanie ze służby |
3 października 1990 |
 Siły Zbrojne Malty
| |
| Nazwa |
P30 |
| Wejście do służby |
1992 |
| Wycofanie ze służby |
2004 |
| Los okrętu |
złomowany |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
329 t normalna |
| Długość |
51,91 m |
| Szerokość |
7,13 m |
| Zanurzenie |
2,3 m |
| Napęd | |
| 2 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 4000 KM, 2 śruby | |
| Prędkość |
20 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| początkowe: • 2 działka plot. 25 mm 2M-3M (1×II) na Malcie: • 4 km 14,5 mm ZPU-4 (1×IV) | |
| Załoga |
18–25 |
P30 – okręt patrolowy sił zbrojnych Malty wschodnioniemieckiego projektu 89.1 (typu Kondor I), służący poprzednio w Ludowej Marynarce NRD jako Ueckermünde. Wszedł do służby w NRD w 1969 roku jako trałowiec, następnie patrolowiec pogranicza. Po zjednoczeniu Niemiec w 1992 roku sprzedany na Maltę, używany jako okręt patrolowy. Wycofany w 2004 roku.
Budowa
Okręt był czwartą jednostką pierwszej serii wschodnioniemieckich trałowców projektu 89.1, oznaczonego przez NATO jako typ Kondor I, zaprojektowanego i zbudowanego w NRD[1]. Zbudowano go w stoczni Peene-Werft w Wolgaście, pod numerem 89.104[1]. Okręt został oddany do służby 1 lipca 1969 roku pod nazwą „Ueckermünde”, od miasta w kraju Meklemburgia-Pomorze Przednie[2].
Skrócony opis
Okręt miał jako trałowiec wyporność normalną 329 ton, zaś pełną 360 ton[3]. Długość całkowita wynosiła 51,91 m, szerokość 7,13 m, zaś zanurzenie 2,3 m[3]. Napęd jednostki stanowiły dwa silniki wysokoprężne 40 DM o mocy po 2000 KM[3]. Prędkość maksymalna wynosiła 20 węzłów, zasięg 3000 mil morskich przy prędkości 12 węzłów[3]. W służbie maltańskiej prędkość podawana była na 21 węzłów[4]. Załoga początkowo obejmowała 24 osoby, później w służbie NRD jako patrolowiec 18 osób, a w służbie Malty liczyła 25 osób (w tym 2 oficerów)[3][4].
Uzbrojenie jednostki w służbie niemieckiej stanowiło jedno podwójnie sprzężone działko przeciwlotnicze kalibru 25 mm 2M-3M w wieży na pokładzie dziobowym[3]. W drugiej połowie lat 80. okręt mógł otrzymać czteroprowadnicową wyrzutnię Fasta-4M lub FAM-4 dla samonaprowadzających się pocisków przeciwlotniczych obrony bezpośredniej Strzała-2M[5]. Na Maltę okręt został sprzedany bez uzbrojenia, po czym zamontowano poczwórnie sprzężony karabin maszynowy kalibru 14,5 mm ZPU-4[4].
Wyposażenie stanowiła stacja hydrolokacyjna KLA-58m i radar nawigacyjny TSR 333[3]. Początkowo okręt miał także zestaw trałów produkcji NRD i ZSRR: kontaktowe MSG-1 lub SDG/RL, elektromagnetyczne KFRG/RL lub HFG-13m lub HFG-24m oraz akustyczny AT-2[5]. Przed sprzedażą na Maltę stację hydrolokacyjną zdemontowano, natomiast okręt otrzymał na Malcie radar nawigacyjny produkcji zachodniej Racal Bridgemaster 250/360[4].
Służba
Trałowiec „Ueckermünde” wszedł do służby 1 lipca 1969 roku i został początkowo przydzielony do nowo utworzonego 5 Dywizjonu Trałowców (5. MSRA) 1 Flotylli w Peenemünde[2]. Szybko jednak przydzielono go w 1970 roku do 1 Dywizjonu 7 Brygady Okrętów Szkolnych[2]. Między grudniem 1971 a 1973 rokiem, po wejściu do służby nowszych okrętów, został ostatecznie przydzielony do 1 Dywizjonu Okrętów Pogranicza (1. GSA - Grenzschiffabteilung) 6 Brygady Granicznej Wybrzeża (6. GBK – Grenzbrigade Küste)[3]. Służył jako patrolowiec pogranicza, a sprzęt przeciwminowy po pewnym czasie zdemontowano, zmniejszając załogę do 18 ludzi[3]. W tym charakterze służył do końca istnienia NRD. Nosił pierwotnie numer burtowy: 304, w 1971 jako okręt szkolny: S 23, a w 1975 jako patrolowiec: G 411[2].
Po zjednoczeniu Niemiec, wraz z większością jednostek swojego typu został 3 października 1990 roku wycofany ze służby i nie został przyjęty przez marynarkę zjednoczonych Niemiec Deutsche Marine[2].
Zdemobilizowany okręt został w lipcu 1992 roku zakupiony przez Maltę, łącznie z bliźniaczym „Pasewalk”[4]. „Ueckermünde” otrzymał oznaczenie P30, a „Pasewalk” – P31. Weszły one w skład Morskiego Dywizjonu Sił Zbrojnych Malty jako patrolowce[6]. W 1997 roku dołączył do nich bliźniaczy „Boltenhagen” jako P29[6].
P30 został wycofany ze służby w 2004 roku, po czym złomowany w Marsie na Malcie w 2013 roku (w odróżnieniu od jednostek bliźniaczych, które zostały zatopione jako obiekty do nurkowań)[6].
Przypisy
- 1 2 Rochowicz 2019 ↓, s. 50-51.
- 1 2 3 4 5 Rochowicz 2019 ↓, s. 51.
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Rochowicz 2019 ↓, s. 52.
- 1 2 3 4 5 Jane’s Fighting Ships 2002–2003. Stephen Saunders (red.). Jane’s Information Group Ltd, 2002, s. 455. ISBN 0-7106-2432-8. (ang.).
- 1 2 Rochowicz 2019 ↓, s. 54-55.
- 1 2 3 Rochowicz 2019 ↓, s. 60.
Bibliografia
- Robert Rochowicz. Nie tylko trałowce. Historia projektu 89. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 11-12/2019. XXIV (195), listopad-grudzień 2019. Warszawa.