Paludititan
![]() | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadrząd | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| (bez rangi) | tytanozaury | ||
| Rodzaj |
Paludititan | ||
| Gatunki | |||
| |||
Paludititan – rodzaj zauropoda z grupy tytanozaurów żyjącego w późnej kredzie na terenach Europy. Został opisany w 2010 roku przez Zoltána Csikiego i współpracowników w oparciu o niekompletny szkielet obejmujący fragmenty kręgosłupa i obręczy barkowej odkryty w górnokredowych warstwach Basenu Hațeg w Nǎlaţ-Vad, w Transylwanii. Wiek osadów, w których odnaleziono skamieniałości, datuje się na mastrycht. Wówczas na terenach tych znajdowała się równina zalewowa. W porównaniu do innych tytanozaurów z Basenu Hațeg Paludititan jest znany ze stosunkowo kompletnych szczątków. Csiki i współpracownicy wyszczególnili pięć autapomorfii tego rodzaju – dotyczą one morfologii kręgów i kości kulszowej. Według przeprowadzonej przez autorów analizy filogenetycznej Paludititan należy do stosunkowo zaawansowanych tytanozaurów, jednak jego bliższe pokrewieństwo jest niejasne[1].
Paludititan jest przedstawicielem licznej fauny dinozaurów Basenu Hațeg, obejmującej co najmniej kilka gatunków nieptasich teropodów i kilka gatunków dinozaurów ptasiomiednicznych. Jedynym – oprócz Paludititan – rodzajem zauropoda znanym z Basenu Hațeg jest inny tytanozaur – Magyarosaurus. Gatunek M. hungaricus może jednak reprezentować kolejny rodzaj[2].
Przypisy
- ↑ Zoltán Csiki, Vlad Codrea, Cǎtǎlin Jipa-Murzea, Pascal Godefroit. A partial titanosaur (Sauropoda, Dinosauria) skeleton from the Maastrichtian of Nǎlaţ-Vad, Haţeg Basin, Romania. „Neues Jahrbuch für Geologie und Paläontologie – Abhandlungen”. 258 (3), s. 297–324, 2010. DOI: 10.1127/0077-7749/2010/0098. (ang.).
- ↑ Dan Grigorescu. The Latest Cretaceous fauna with dinosaurs and mammals from the Haţeg Basin — A historical overview. „Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology”. 293 (3-4), s. 271–282, 2010. DOI: 10.1016/j.palaeo.2010.01.030. (ang.).


