Panzerfaust 3
 Panzerfaust 3 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Dynamit Nobel |
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Prototypy |
1978–1985 |
| Produkcja |
1990–? |
| Wyprodukowano |
ponad 250 000 |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
110 mm (głowica) |
| Wymiary | |
| Długość |
1230 mm (załadowany) |
| Długość lufy |
950 mm |
| Masa | |
| broni |
12,8 kg (załadowany) |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
170 m/s |
| Zasięg skuteczny |
300–400 m |
| Przebijalność pancerza |
400 mm |
Panzerfaust 3 (PzF 3) – współczesny niemiecki bezodrzutowy granatnik przeciwpancerny.
Opracowany na przełomie lat 70. i 80. XX wieku, a produkowany przez niemiecką firmę Dynamit Nobel. Broń trafiła do służby w Bundeswehrze w 1992 roku, zastępując przestarzałe granatniki PzF 44. Mając dużą przebijalność pancerza wynoszącą (w zależności od wersji) od 400 do 900 mm, skutecznie zwalcza opancerzone wozy bojowe z odległości do 300–600 m.
Panzerfaust 3 jest bronią jednostrzałową, jednak po odpaleniu do dalszego użycia nadają się system celowniczy i mechanizm spustowy. Składa się z trzech głównych elementów: wyrzutni rurowej o kalibrze 60 mm, nadkalibrowego pocisku kumulacyjnego o średnicy 110 mm i celownika optycznego. Rura wyrzutni wykonana z tworzywa sztucznego wzmocnionego włóknem szklanym ma cylindryczną wkładkę aluminiową.
Wystrzeliwany pocisk ma prędkość początkową 170 m/s. W odległości 10 m od wyrzutni uruchamiany jest silnik rakietowy, zwiększający prędkość pocisku do 250 m/s. Z broni można strzelać w pomieszczeniach zamkniętych dzięki oryginalnemu rozwiązaniu układu miotającego. Granatnik może być stosowany w wersji miny kierunkowej oraz jako zestaw przeciwpancerny z czterema wyrzutniami.
Zobacz też
Bibliografia
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994. ISBN 83-86028-01-7.
- Panzerfaust Weapon System. Defense Update. [dostęp 2009-12-29]. (ang.).