Parafia św. Jana Chrzciciela w Wiźnie
 kościół parafialny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres |
ul. Kopernika 2 |
| Data powołania |
1390 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diecezja | |
| Dekanat | |
| Kościół | |
| Proboszcz |
ks. mgr.lic Piotr Mazurek |
| Wezwanie | |
| Wspomnienie liturgiczne |
św. Jana Chrzciciela, NMP Częstochowskiej, Niepokalanego Poczęcia NMP. |
Położenie na mapie gminy Wizna _location_map.png) | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego  | |
Położenie na mapie powiatu łomżyńskiego  | |
 53°11′38″N 22°23′17″E/53,193889 22,388056 | |
.svg.png){kind=small}
Parafia pw. Świętego Jana Chrzciciela w Wiźnie – rzymskokatolicka parafia należąca do dekanatu Piątnica, diecezji łomżyńskiej, metropolii białostockiej.
Zasięg parafii
Do parafii należą wierni z następujących miejscowości: Wizna, Boguszki, Stare Bożejewo, Jarnuty, Kokoszki, Kramkowo, Kurpiki, Małachowo, Męczki, Mrówki, Nieławice, Niwkowo, Ruś, Rutki, Sambory, Srebrowo, Wierciszewo, Włochówka, Zanklewo[1].
Historia
Z akt kościelnych wynika, iż w 1300 obok zamku założona została pierwsza kaplica, w której odprawiał nabożeństwa kapelan książąt mazowieckich. W 1390, pomiędzy miastem a górą zamkową stanął drewniany kościół i została erygowana Parafia. Pierwszym proboszczem został Placidus Cracovinus – benedyktyn z Tyńca. Kościół ten został później dwukrotnie zniszczony, najpierw przez Litwinów a następnie przez Krzyżaków[2].
Kościół parafialny
Obecny kościół murowany pw. św. Jana Chrzciciela w stylu późnogotyckim zbudowany został w 1500 staraniem ks. Jana Wojsławskiego – kanonika warszawskiego, proboszcza łomżyńskiego i wizkiego, notariusza ziemi łomżyńskiej i podskarbiego księżnej Anny. Kościół postawiony został w miejscu wskazanym przez księżnę Annę, na górze z pięknym widokiem na Narew. Po spustoszeniu przez Szwedów, kościół został całkowicie odnowiony w 1658[2].
Przypisy
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji łomżyńskiej
- 1 2 Zygmunt Gloger. Kościół parafialny w Wiźnie. „Tygodnik Ilustrowany”. 147, 22 października 1870.