Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Małej Nieszawce
Kościół parafialny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Siedziba | |
| Adres |
ul. Toruńska 184 |
| Data powołania | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diecezja | |
| Region | |
| Dekanat | |
| Kościół |
Kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Małej Nieszawce |
| Filie |
• Kościół filialny pw. Matki Bożej Wspomożycielki Wiernych (kaplica cmentarna w Małej Nieszawce) |
| Proboszcz |
Ks. mgr lic. Marcin Lisiński |
| Wezwanie | |
| Wspomnienie liturgiczne | |
Położenie na mapie gminy Wielka Nieszawka ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu toruńskiego ![]() | |
Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Małej Nieszawce – parafia rzymskokatolicka w diecezji toruńskiej, w dekanacie Toruń IV, z siedzibą w Małej Nieszawce.
Historia kościoła
Drewniany kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Małej Nieszawce powstał w 1890 roku, jako kaplica osadników holenderskich przybyłych z Holandii i Fryzji. Do końca II wojny światowej należał do zboru Mennonitów, a następnie został przejęty przez Kościół rzymskokatolicki. Z początku kościół należał do parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Toruniu-Podgórzu. Pierwszym proboszczem katolickim, który sprawował opiekę nad kościołem, był ks. Mieczysław Sidziński, mianowany na to stanowisko 1 lipca 1948 roku. Kuria Metropolitalna w Gnieźnie zabiegała o stworzenie samodzielnej parafii w Małej Nieszawce, jednakże wszystkie postulaty w tej sprawie były rozpatrywane negatywnie przez ówczesne władze województwa. Udało się to dopiero w roku 1978 za sprawą dekretu kard. Stefana Wyszyńskiego. Wkrótce po dekrecie zaczęto budowę plebanii oraz kaplicy Najświętszej Marii Panny Wspomożycielki Wiernych, którą ukończono w 1993 roku. Kaplica otrzymała status kościoła pomocniczego.
Grupy parafialne
- Stowarzyszenie Rodzin Katolickich
- Żywy Różaniec
- Ministranci i lektorzy
- Szkolne Koło Misyjne
_location_map.png)


